Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 sierpnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Anna Gajewska
Protokolant:	sekr. sądowy Judyta Masłowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2019 r. w P.

sprawy z powództwa A. D.

przeciwko T. S.

przy udziale interwenienta ubocznego Gminy P.

o wydanie lokalu mieszkalnego

o r z e k a :

I.  Nakazuje pozwanemu T. S. aby opróżnił i wydał powódce A. D. budynek mieszkalny nr (...) znajdujący się na działce gruntu nr (...), położonej w M., gm. P..

II.  Przyznaje pozwanemu T. S. prawo do lokalu socjalnego.

III.  Nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia i wydania lokalu do czasu złożenia przez Gminę i Miasto P. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

IV.  Zasądza od pozwanego T. S. na rzecz powódki A. D. kwotę 200 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

V.  Nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co do punktu IV.

Sygn. akt I C 2/19

UZASADNIENIE

A. D. wytoczyła powództwo przeciwko T. S., o opuszczenie i opróżnienie ze swoich rzeczy budynku mieszkalnego położonego w miejscowości M. oznaczonego nr 7, posadowionego na działce gruntu 94/1 i wydanie go powódce.

W uzasadnieniu pozwu powódka wyjaśniła, że pozwany jest jej bratem. Powódka mieszkała w P. i pozwoliła pozwanemu mieszkać w swoim domu w M.. Miał on opiekować się domem i posesją, dbać o stan techniczny budynku oraz utrzymywać go w czystości. Ponadto pozwany zobowiązany był do opłacania należności za media, które zużyje. Pozwany jednak zdewastował dom i nie opłacał rachunków za media. Wyposażenie domu zostało zniszczone lub wyniesione z domu i prawdopodobnie zamienione na alkohol. Pozwany wielokrotnie awanturował się z sąsiadami, interweniowała policja.

Powódka w październiku dowiedziała się, że pozwany przebywa w areszcie. Wysłała mu wypowiedzenie umowy użyczenia lokalu mieszkalnego. Pozwany w grudniu opuścił areszt. Przyznał powódce, że otrzymał wypowiedzenie. Powódka poinformowała go o wyznaczeniu terminu do opuszczenia i opróżnienia domu z jego rzeczy do 5 stycznia 2019 roku. Pozwany nie zastosował się do żądań określonych w wypowiedzeniu.

Na rozprawie powódka poparła wniesiony pozew. Podała, że pozwany nie mieszka już w przedmiotowym lokalu. Powódka nie wie, czy przysługuje mu prawo do jakiegokolwiek innego lokalu.

Do sprawy zgłosiła się Gmina P. w charakterze interwenienta ubocznego po stronie powódki i popierając powództwo wniosła o orzeczenie, że pozwanemu nie przysługuje lokal socjalny.

Sąd ustalił, co następuje:

A. D. jest właścicielem nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o nr geod. 94/1, o powierzchni 0,0465 ha, zabudowanej budynkiem mieszkalnym nr (...), położonej w M., w gminie P., dla której Sąd Rejonowy w Piszu prowadzi księgę wieczystą nr (...).

A. D. użyczyła swojemu bratu T. S. wyżej wspominany budynek. A. D. wypowiedziała T. S. umowę użyczenia pismem doręczonym w dniu 3 grudnia 2018 roku, gdyż zdewastował mieszkanie.

T. S. nie wydał nieruchomości i nie opróżnił jej ze swoich rzeczy. Wymieniony korzystał z pomocy opieki społecznej. Był zarejestrowany jako osoba bezrobotna w okresie od dnia 01.02.2018 roku do dnia 06.12.2018 roku i nie pobierał zasiłku dla bezrobotnych.

(dowód: odpis księgi wieczystej nr (...) k. 15; zdjęcia pomieszczeń domu k. 5; informacja z Powiatowego Urzędu Pracy w P. k. 25; informacja z Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w P. k. 28-31 oraz k. 38)

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powódki o wydanie nieruchomości jest zasadne.

Zgodnie z art. 222 § 1 k.c., właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

W niniejszej sprawie ustalono na podstawie art. 339 § 2 przyjmując za prawdziwe twierdzenia powódki, że powódka użyczyła pozwanemu T. S. do zamieszkiwania przedmiotowy budynek mieszkalny. Powódka zobowiązała pozwanego do opieki nad domem i posesją, dbania o stan techniczny budynku, utrzymania go w czystości i opłacania należności za media.

Umowa użyczenia została zawarta w sposób dorozumiany. Zawarcie umowy użyczenia nie jest uzależnione od zachowania formy szczególnej, bez względu na przedmiot użyczenia. Umowa ta może być zawarta także w sposób dorozumiany. Użyczenie jest umową, na mocy której użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu na bezpłatne używanie rzeczy użyczonej przez czas użyczenia.

W konsekwencji, zdaniem Sądu, zastosowanie w niniejszej sprawie znajduje przepis art. 715 k.c., zgodnie z którym jeżeli umowa użyczenia została zawarta na czas nieoznaczony, użyczenie kończy się, gdy biorący uczynił z rzeczy użytek odpowiadający umowie albo gdy upłynął czas, w którym mógł ten użytek uczynić.

W ocenie Sądu celem zwartej między stronami umowy użyczenia było umożliwienie pozwanemu zamieszkiwania w domu powódki. W doktrynie ugruntowany jest pogląd, że brak określenia terminu, na jaki umowa została zawarta, przy jednoznacznym określeniu celu, dla którego rzecz została oddana do korzystania, rodzi domniemanie o oznaczonym czasie trwania stosunku, poprzez zdarzenie, jakim jest przeznaczenie jego przedmiotu. W braku oznaczenia w sposób wyraźny lub dorozumiany czasu trwania umowy użyczenia przyjąć należy, że umowa ta, z uwagi na ciągły charakter zobowiązania, wygasa, ilekroć stosunek ten zostanie wypowiedziany przez użyczającego. Powódka pismem z dnia 29 października 2018 roku, skierowanym do pozwanego, który wówczas przebywał w areszcie śledczym w O., wypowiedziała umowę użyczenia lokalu mieszkalnego. Użyczenie pozwanemu do zamieszkiwania przedmiotowej nieruchomości zakończyło się zatem z upływem zakreślonego w tym piśmie terminu tj. 31 października 2018 roku. Pismo zostało doręczone 3 grudnia 2018 roku. Po opuszczeniu aresztu przez pozwanego powódka wskazała termin opuszczenia i opróżnienia lokalu do 5 stycznia 2019 roku. Pozwany do chwili obecnej nie opróżnił i nie wydał lokalu.

W tym stanie rzeczy Sąd, na zasadzie art. 222 § 1 k.c. i art. 715 k.c. nakazał pozwanemu, aby opróżnił i wydał powódce nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym położoną w (...), dla której Sąd Rejonowy w Piszu prowadzi księgę wieczystą nr (...).

Przechodząc natomiast do kwestii uprawnienia pozwanego do lokalu socjalnego wskazać należy, że warunki konieczne do przyznania lokalu socjalnego określa ustawa z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. 2019, poz. 1182 j.t.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, za lokatora uważa się najemcę lokalu lub osobę używającą lokal na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności. Pozwany korzystał z przedmiotowego budynku mieszkalnego na zasadzie umowy użyczenia, a zatem był lokatorem w powyższym rozumieniu.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 4 cytowanej ustawy, Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec następujących lokatorów:

1) kobiety w ciąży,

2) małoletniego, osoby niepełnosprawnej w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 511, z późn. zm.) lub ubezwłasnowolnionego oraz osoby sprawującej nad nim opiekę i wspólnie z nim zamieszkałej,

3) obłożnie chorego,

4) emeryta lub rencisty spełniającego kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej,

5) osoby posiadającej status bezrobotnego,

6) osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały

- chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany lub ich sytuacja materialna pozwala na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych we własnym zakresie.

Z informacji załączonych do akt sprawy z Powiatowego Urzędu Pracy w P. oraz Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w P. wynika, iż pozwany ubiega się o emeryturę i kwalifikuje się do uzyskania świadczeń z pomocy społecznej. Jednocześnie, brak jest jakichkolwiek informacji na temat tego, czy pozwany posiada prawo do jakiegokolwiek innego lokalu mieszkalnego. Biorąc powyższe pod uwagę, a więc fakt, że przez dłuższy czas pozwany był zarejestrowany jako osoba bezrobotna, aktualnie ubiega się o uzyskanie emerytury, jest w trudnej sytuacji ekonomicznej, albowiem korzysta ze świadczeń pomocy społecznej i nie ma innego lokalu, w którym mógłby zamieszkać, Sąd uznał, że zaszły przesłanki do przyznania T. S. prawa do lokalu.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W tym przypadku jest to kwota 200 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu

Wyrokowi w punkcie dotyczącym zasądzenia alimentów Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 333 § 1 pkt 3 kpc.