Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2025 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2025 roku

sprawy z powództwa (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko A. K. (1)

o zapłatę

o r z e k a:

I.  Zasądza od pozwanego A. K. (1) na rzecz powódki (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 84 728,49 zł (osiemdziesiąt cztery tysiące siedemset dwadzieścia osiem złotych 49/100) z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, jednak nie większymi niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, naliczanymi od kwoty 54 103 zł od dnia 31.12.2024 r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego A. K. (1) na rzecz powódki (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 2 728,54 zł (dwa tysiące siedemset dwadzieścia osiem złotych 54/100) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 6/25

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 31 grudnia 2024 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wystąpiła z pozwem przeciwko A. K. (1) o zapłatę kwoty 84 728,49 złotych z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, jednak nie większymi niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, naliczanymi od kwoty 54 103 złote od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż w dniu 25 listopada 2003 roku zawarła z pozwanym umowę kredytu odnawialnego, którego ewidencja prowadzona jest pod numerem rachunku (...). Następnie w dniu 27 października 2005 roku strony zawarły aneks nr (...) do ww. umowy, którego przedmiotem było określenie nowych warunków spłaty zadłużenia. Zgodnie z umową, w przypadku niespłacenia przez kredytobiorcę części lub całości raty, należność z tego tytułu stawała się zadłużeniem przeterminowanym, od którego powódce należne są odsetki za opóźnienie. Wobec zaprzestania przez pozwanego terminowego regulowania zobowiązań wynikających z umowy, powódka poinformowała pozwanego o wysokości zadłużenia i o konieczności jego spłaty pod rygorem wypowiedzenia umowy. Jednocześnie pozwany został poinformowany o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia. W związku z brakiem spłaty zadłużenia i niezłożeniem przez pozwanego wniosku o restrukturyzację zadłużenia, powódka wypowiedziała umowę pismem z 16 października 2024 roku, wskutek czego, całe zadłużenie wraz z odsetkami i należnymi opłatami stało się zadłużeniem przeterminowanym i wymagalnym, od którego naliczane były umowne odsetki za opóźnienie.

W dniu 15 stycznia 2025 roku Sąd Rejonowy w Piszu wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym nakazał pozwanemu aby w terminie dwóch tygodni zapłacił na rzecz powódki całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania (k. 25).

Pozwany A. K. (2) wniósł sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. Wniósł o oddalenie powództwa i o zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu według norm przepisanych. Zakwestionował roszczenie powódki co do zasady i co do wysokości. Podniósł zarzut przedawnienia roszczenia, zarzut nieskutecznego wypowiedzenia umowy, zarzut nieudowodnienia wysokości roszczenia i zarzut bezpodstawnego obciążenia pozwanego prowizją za automatyczne odnowienie kredytu.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

W dniu 25 listopada 2003 roku A. K. (2) (dalej: posiadacz rachunku) zawarł z (...) Bankiem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. (dalej: Bank) umowę kredytu odnawialnego w kwocie 20 000 złotych w rachunku bankowym o numerze (...).

Posiadacz rachunku zobowiązał się do wnoszenia systematycznych wpłat środków pieniężnych na ww. rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy w wysokości nie niższej niż przed udzieleniem kredytu. (§ 2 umowy)

Strony umowy postanowiły, że każda spłata całości lub części wykorzystanego kredytu powoduje, iż odnawia się on o kwotę dokonanej spłaty i może być wielokrotnie wykorzystywany i spłacany w terminie 12 miesięcy od dnia pierwszego wykorzystania całości lub części kredytu. (§ 3 ust. 1 umowy)

Po upływie ww. terminu, posiadacz rachunku mógł wykorzystywać i spłacać kredyt przez kolejne okresy 12 miesięczne, pod warunkiem, że:

1.  na rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy wnoszone były systematyczne wpłaty,

2.  wysokość systematycznych wpłat na rachunek nie obniżyła się w sposób zagrażający terminowemu regulowaniu zobowiązań,

3.  posiadacz rachunku nie dokonał wypłat powodujących powstanie niedopuszczalnego salda debetowego,

4.  posiadacz rachunku zapewni wolne środki umożliwiające pobranie prowizji za przedłużenie terminu spłaty kredytu w dniu, w którym nastąpiło przedłużenie,

5.  posiadacz rachunku zapewni wolne środki na pokrycie w całości kwoty należnych odsetek od wykorzystanego kapitału. (§ 4 ust. 1 umowy)

W przypadku nie wyrażenia zgody na wykorzystywanie i spłacanie kredytu przez kolejny okres 12 miesięcy, posiadacz rachunku zobowiązany był do:

1)  pisemnego powiadomienia o tym zamiarze Banku co najmniej na 3 dni przed upływem terminu spłaty kredytu,

2)  spłaty całości zadłużenia z tytułu kredytu do dnia upływu terminu spłaty kredytu. (§ 4 ust. 2 umowy)

Za przedłużenie okresu wykorzystywania kredytu o kolejny okres 12 miesięczny, Bank pobierał opłatę od kwoty odnawialnego limitu kredytowego w wysokości określonej w „Taryfie prowizji i opłat bankowych w (...) Banku (...) Spółce Akcyjnej”. Opłata pobierana była ze środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym lub w ciężar kredytu. (§ 9 ust. 2 i 4 umowy)

Od kredytu wykorzystanego przez posiadacza rachunku, Bankowi należne były odsetki według zmiennej stopy procentowej określonej w uchwale Zarządu (...) S.A., obowiązującej w okresie wykorzystywania kredytu. W dniu zawarcia umowy stopa procentowa wynosiła 12,75% w stosunku rocznym. (§ 10 ust. 1 i 2 pkt 1 umowy)

W umowie zastrzeżono, że oprocentowanie kredytu może ulegać zmianom w okresie obowiązywania umowy, w przypadku gdy nastąpi zmiana: którejkolwiek ze stóp procentowych NBP ustalanych przez Radę Polityki Pieniężnej lub stopy rezerwy obowiązkowej banków ustalanej przez Radę Polityki Pieniężnej, lub stawek referencyjnych dla depozytów rynku międzybankowego. Zmiana wysokości oprocentowania nie wymagała wypowiedzenia umowy. (§ 11 umowy)

Odsetki od wykorzystanego kredytu były obliczane i pobierane przez Bank co miesiąc z rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego. Wysokość obliczonych odsetek uwzględniała operacje na rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym dokonane od pierwszego do ostatniego dnia miesiąca kalendarzowego. Jeżeli po obliczeniu odsetek przez Bank brak było środków pieniężnych na rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym, odsetki obliczone od kredytu zwiększały zadłużenie z tytułu kredytu. (§ 12 ust. 1 i 4 umowy)

Bank miał prawo do pobierania z wpłat na rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy, ze środków pieniężnych przechowywanych na rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym oraz z lokat terminowych prowadzonych w ramach rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego – należności z tytułu spłaty kredytu, odsetek, opłat i prowizji. (§ 14 ust. 1 umowy)

W razie niespłacenia całości lub części kredytu wraz z odsetkami i pozostałymi opłatami w terminie, o którym mowa w § 3 ust. 1 umowy, kwota niespłaconego kredytu wraz z odsetkami oraz opłatami i prowizjami stawała się w następnym dniu po upływie terminu spłaty zadłużeniem przeterminowanym. W tym przypadku Bank zobowiązany był wezwać posiadacza rachunku do spłaty kredytu wraz z odsetkami oraz opłatami i prowizjami w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. (§ 15 ust. 1 i 3 umowy)

Od zadłużenia przeterminowanego Bank uprawniony został do pobierania odsetek według zmiennej stopy procentowej określonej w uchwale Zarządu (...) S.A. dla kredytów przeterminowanych i postawionych, po upływie okresu wypowiedzenia, w stan natychmiastowej wymagalności. (§ 15 ust. 2 umowy)

Każda wpłata środków pieniężnych, dokonana na rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy po upływie terminu spłaty kredytu, zaliczana była na spłatę należności Banku w następującej kolejności:

1)  prowizje i opłaty,

2)  koszty windykacji,

3)  odsetki od zadłużenia przeterminowanego,

4)  kwota przekroczenia wysokości udzielonego kredytu,

5)  odsetki od kredytu,

6)  zadłużenie z tytułu kredytu. (§ 15 ust. 4 umowy)

Bank mógł wypowiedzieć umowę w przypadku m.in. niespłacenia przez posiadacz rachunku kredytu wraz z odsetkami i pozostałymi opłatami w terminie, o którym mowa w § 3 ust. 1 umowy. Okres wypowiedzenia umowy strony ustaliły na 30 dni od dnia doręczenia wypowiedzenia posiadaczowi rachunku. W następnym dniu po upływie okresu wypowiedzenia zadłużenie z tytułu udzielonego kredytu wraz z odsetkami i pozostałymi opłatami stawało się zadłużeniem przeterminowanym i wymagalnym, od którego Bank uprawniony był naliczać i pobierać odsetki według zmiennej stopy procentowej określonej w uchwale Zarządu (...) S.A. dla kredytów przeterminowanych i postawionych, po upływie okresu wypowiedzenia, w stan natychmiastowej wymagalności. (§ 18 ust. 1, 2 i 3 umowy)

Posiadacz rachunku mógł, bez podania przyczyny, odstąpić od umowy w terminie 10 dni od dnia jej zawarcia, składając w oddziale Banku prowadzącym rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy oświadczenie o odstąpieniu od umowy kredytu. (§ 17 ust. 1 umowy)

(dowód: umowa kredytu odnawialnego z 25.11.2003r. k. 6-9)

W dniu 27 października 2005 roku pomiędzy (...) Bankiem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., a A. K. (1) zawarty został aneks nr (...) do umowy kredytu odnawialnego z dnia 25 listopada 2003 roku, zgodnie z którym Bank (...) S.A. podwyższył o 30 800 złotych kwotę kredytu odnawialnego. Strony postanowiły, że od dnia 27 października 2005 roku posiadacz rachunku będzie korzystał z kredytu odnawialnego w łącznej kwocie 50 800 złotych. Od podwyższonej kwoty kredytu Bank pobrał opłatę w kwocie 308 złotych, która nie podlega zwrotowi. Pozostałe warunki umowy kredytu odnawialnego nie uległy zmianom.

(dowód: aneks nr (...) do umowy kredytu odnawialnego k. 10)

W okresie od 01.01.2020 r. do 31.12.2020 r. na rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy o numerze (...), w którym udzielony był ww. kredyt odnawialny, A. K. (2) dokonał wpłat w łącznej wysokości 114 668,42 złotych.

Ostatniej wpłaty na rachunek A. K. (2) dokonał w dniu 3 listopada 2020 roku.

Na dzień 31 grudnia 2020 roku saldo rachunku wynosiło -51 706 złotych.

Na dzień 30 września 2024 roku saldo rachunku wynosiło -54 103 złote.

W okresie od ostatniej wpłaty na rachunek (03.11.2020 r.) do 30 września 2024 roku Bank obciążył A. K. (1) odsetkami od zadłużenia przeterminowanego (875,94 zł), prowizjami za odnowienie kredytu na kolejny okres 12 miesięczny (816 zł x 3) oraz opłatami za prowadzenie rachunku (45 zł x 19).

(dowód: zestawienie operacji na rachunku oszczędnościowo rozliczeniowym k. 74-79; 207v-209, 214-216v i 199-204v)

Pismem z dnia 30 września 2024 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna wezwała A. K. (1) do zapłaty w terminie 14 dni zadłużenia, w tym:

- kwoty 54 103 zł tytułem zadłużenia przeterminowanego,

- kwoty 30 625,49 zł tytułem odsetek umownych.

Jednocześnie Bank poinformował A. K. (1) o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia w ciągu 14 dni roboczych od dnia otrzymania tego pisma.

Pismo powyższe doręczono A. K. (1) w dniu 1 października 2024 roku. A. K. (2) własnoręcznie pokwitował odbiór korespondencji.

(dowód: pismo z 30.09.2024 r. wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru k. 15-16)

W związku z brakiem wniosku o restrukturyzację zadłużenia i brakiem spłaty zadłużenia, pismem z dnia 16 października 2024 roku (...) Bank (...) Spółka Akcyjna wypowiedziała umowę kredytu odnawialnego w rachunku (...), z zachowaniem dwumiesięcznego okresu wypowiedzenia.

Korespondencja ta, wysłana do A. K. (1) na adres wskazany w umowie, wróciła nieodebrana z placówki pocztowej po jej awizowaniu.

(dowód: pismo z 16.10.2024 r. zawierające oświadczenie o wypowiedzeniu umowy wraz z awizowaną korespondencją k. 17 i 21)

Powyższy san faktyczny ustalono w oparciu o znajdujące się w aktach sprawy
i wskazane powyżej dowody z dokumentów, których autentyczność i merytoryczna zawartość nie budziły wątpliwości Sądu.

Pozostałe dokumenty znajdujące się w aktach – a niewskazane powyżej, pozostawały w ocenie Sądu nieprzydatne dla rozstrzygnięcia i nie były brane pod uwagę podczas dokonywania ustaleń faktycznych w sprawie.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Roszczenie powoda podlegało uwzględnieniu.

W sprawie poza sporem pozostawał fakt, iż strony łączyła zawarta w dniu 25 listopada 2003 roku umowa kredytu odnawialnego w rachunku bankowym o numerze (...). Umowa ta uprawniała pozwanego do wielokrotnego zadłużania się w ciężar rachunku bieżącego do kwoty wynoszącej początkowo 20 000 złotych, a od dnia 27 października 2005 roku do kwoty 50 800 złotych (aneks nr (...) do umowy). Spłata miała polegać na dokonywaniu przez pozwanego systematycznych wpłat środków pieniężnych na ww. rachunek. Od wykorzystanego kredytu Bank pobierał co miesiąc z rachunku odsetki według zmiennej stopy procentowej obowiązującej w (...) S.A. w okresie wykorzystywania kredytu.

Na tle powyższej umowy powódka zgłosiła roszczenie w niniejszej sprawie, które pozwany w pierwszej kolejności ocenił, jako przedawnione.

Analiza zgłoszonego przez pozwanego zarzutu przedawnienia nie jest możliwa bez odniesienia się do charakteru prawnego kredytu odnawialnego. Wskazać należy, że pojęciem kredytu odnawialnego nie posługuje się ani ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (tj. Dz.U. z 2024 r., poz. 1646), która zawiera definicję kredytu, ani przepisy Kodeksu cywilnego, które regulują umowę pożyczki. Pojęciem tym posługuje się natomiast ustawa z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim (tj. Dz.U. z 2024 r., poz. 1497, dalej: u.k.k.). Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 5 tejże ustawy, za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności umowę o kredyt odnawialny. Do kredytu odnawialnego odnoszą się też przepisy art. 42, 43 i 66 u.k.k., które jednak nie definiują tego podjęcia, ani nie określają cech takiej umowy. Próbę zdefiniowania takiej umowy podjęto w doktrynie, gdzie przyjęto, że mianem kredytu odnawialnego należy określać umowę, na podstawie której kredytobiorcy udostępniany jest określony limit kredytowy, do wysokości którego może on dokonywać wypłat, zaś każda spłata kredytu powoduje, że kredytobiorca ponownie ma możliwość wypłaty kredytu w wysokości równej dokonanym spłatom, której może zażądać w okresie udostępnienia kredytu. Umowa taka może być ukształtowana zarówno, jako umowa zawierana na czas określony, jak również, jako umowa zawierana na czas nieokreślony. O odnawialności kredytu stanowi powtarzalność świadczeń stron wynikająca z umowy, nie zaś okres, na który została zawarta (por. B. Wyżykowski, Kredyt odnawialny na tle ustawy o kredycie konsumenckim – wybrane zagadnienia, MOP 2019, nr 23).

W literaturze przedmiotu wyrażono też stanowisko, że umowę, na podstawie której powstaje stosunek prawny kredytu w rachunku bankowym należy kwalifikować jako umowę kredytu w rozumieniu art. 69 Prawa bankowego. Kwalifikacja umowy kredytu w rachunku bankowym, jako umowy kredytu z art. 69 Prawa bankowego rodzi pytanie o wzajemną relację pomiędzy umową kredytu w rachunku bankowym a umową rachunku bankowego. Umowy te są umowami odrębnymi, ponieważ umowa rachunku bankowego nie przewiduje powstania salda ujemnego, a z kolei umowa kredytu w rachunku bankowym odpowiada treści umowy kredytu z art. 69 Prawa bankowego, specyficzny jest tylko sposób udostępnienia środków pieniężnych. Pomimo tożsamości stron tych stosunków prawnych oraz okoliczności zawarcia umowy, w szczególności czasu lub zamieszczenia postanowień umownych w jednym dokumencie, inny jest cel gospodarczy tych kontraktów, niepozwalający przyjąć, że mamy do czynienia z jedną umową. Z uwagi na odrębności tych umów, w literaturze wskazano, że umowę kredytu w rachunku bankowym i umowę rachunku bankowego należy zakwalifikować, jako zespół umów, gdzie umową nadrzędną jest umowa rachunku bankowego. Umowa kredytu w rachunku bankowym ma rację bytu tylko, gdy istnieje umowa rachunku bankowego. Brak tej drugiej powoduje niemożliwość powstania stosunku kredytu w rachunku bankowym. Wskazuje się też, że w sytuacji jednoczesnego zawarcia umowy rachunku bankowego oraz umowy kredytu w rachunku bankowym nieważność pierwszej czynności ma taki skutek, że umowa kredytu w rachunku bankowym nie zostanie dotknięta sankcją nieważności, ponieważ inna jest jej treść, podlegająca odrębnemu reżimowi prawnemu; to jednak nie wywołuje skutków prawnych, ponieważ z powodu braku rachunku bankowego nie będzie możliwe udostępnienie środków pieniężnych w sposób przewidziany w umowie. W konsekwencji, z uwagi na następczą niemożliwość świadczenia, umowa kredytu w rachunku bankowym wygaśnie (por. M. Adamczyk, Zajęcie rachunku bankowego a umowa kredytu w rachunku bankowym, MOP 2010, Nr 16).

Reasumując, umowa kredytu odnawialnego jest umową podrzędną w stosunku do umowy rachunku bankowego i bez umowy rachunku bankowego nie może funkcjonować w obrocie prawnym. Umowy te, choć odrębne, są ściśle powiązanie, a powiązanie to ma takie znaczenie, że rozwiązanie umowy rachunku bankowego skutkuje wygaśnięciem umowy kredytu odnawialnego. W istocie mamy do czynienia z dwiema umowami: umową rachunku bankowego i umową kredytu odnawialnego w rachunku bankowym, które choć są powiązane, to jednak stanowią odrębne umowy i tworzą dwa stosunki prawne.

W konsekwencji powyższego, przedawnienie roszczeń wywodzonych z tych umów należy oceniać oddzielnie dla każdej z tych umów. Roszczenia z umowy rachunku bankowego przedawniają się z upływem dwóch lat, zaś roszczenia z umowy kredytu odnawialnego z upływem trzech lat, zgodnie z art. 118 k.c., jako roszczenia związane z prowadzeniem działalności gospodarczej przez bank. Wskazany trzyletni termin przedawnienia dla roszczenia banku z umowy kredytu odnawialnego udzielonego w rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym przyjął także Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 2 października 2008 r., II CSK 212/08 (Monitor Prawniczy 2009/12/671-673).

Zgodnie z art. 118 zd. 2 k.c., koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.

Jak wskazano wyżej, roszczenia z umowy kredytu odnawialnego przedawniają się z upływem trzech lat.

Bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne (art. 120 § 1 k.c.).

Ustalając datę wymagalności roszczenia będącego przedmiotem niniejszej sprawy, podkreślić należy, że zgodnie z § 3 umowy, każda spłata całości lub części wykorzystanego kredytu powodowała, iż odnawiał się on o kwotę dokonanej spłaty, która mogła być wykorzystywana i spłacana w terminie kolejnych 12 miesięcy.

Wobec powyższego zapisu umowy, mając na uwadze treść art. 118 k.c. oraz datę wniesienia pozwu (31.12.2024 r.), stwierdzić należało, iż niewątpliwie przedawnieniu uległo roszczenie powódki o zwrot kredytu (wraz z odsetkami i wszelkimi opłatami) wykorzystanego przez pozwanego przed 1 stycznia 2020 roku, bo termin jego spłaty upłynął wraz z upływem 12 miesięcy, a więc najpóźniej 31 grudnia 2020 roku. Trzyletni okres przedawnienia upłynął zatem 31 grudnia 2023 roku, a więc rok przed wniesieniem pozwu w niniejszej sprawie. Natomiast kwoty, które pozwany wpłacił na rachunek w okresie od 1 stycznia 2020 roku do 31 grudnia 2020 roku, spowodowały, iż do ich wysokości (114 668,42 zł) kredyt odnawialny w rachunku mógł nadal funkcjonować zgodnie z umową i środki udostępnione przez powoda w ramach kredytu mogły być przez pozwanego ponownie wielokrotnie wykorzystywane i podlegały spłacie w terminie kolejnych 12 miesięcy, a więc najpóźniej w odpowiednich datach roku 2021. W odniesieniu do tych spłat zakończenie biegu przedawnienia przypadałoby zatem w dniu 31 grudnia 2024 roku. Tego dnia powódka wniosła pozew, przerywając bieg przedawnienia. Skoro nie przedawniło się roszczenie o zwrot kredytu odnawialnego którego termin spłaty przypadał najpóźniej 31 grudnia 2021 roku, to oczywistym jest, że nie przedawniło się też roszczenie o zwrot odsetek od tego wykorzystanego kredytu, a także roszczenie o zapłatę opłat i prowizji naliczonych przez powódkę od 1 stycznia 2021 roku do dnia wypowiedzenia umowy.

Z przedłożonego przez powódkę zestawienia operacji na rachunku bankowym wynika, że w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 roku pozwany dokonał wpłat na rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy w łącznej wysokości 114 668,42 złotych. Ostatnia wpłata dokonana została w dniu 3 listopada 2020 roku. Nie sposób zatem podważyć wynikającego z tego zestawienia salda rachunku wynoszącego na dzień 31 grudnia 2020 roku -51 706 złotych. Do dnia wypowiedzenia umowy, powódka obciążyła pozwanego odsetkami karnymi, opłatami za prowadzenie rachunku (45 zł miesięcznie) oraz prowizjami za odnowienie kredytu (816 zł rocznie). Saldo rachunku na dzień wypowiedzenia umowy wynosiło -54 103 złote. Ta kwota kapitału dochodzona była przez powódkę w niniejszym procesie.

Pozwany nie kwestionował zasadności naliczania przez powódkę opłat za prowadzenie rachunku. Zakwestionował natomiast zasadność obciążania pozwanego prowizją za odnowienie kredytu. Zarzut ten, w świetle zapisów umowy o kredyt odnawialny, w szczególności § 9 ust. 2 i § 4 ust. 2, jest nieuzasadniony. Umowa wprost regulowała prawo banku do naliczania opłaty za przedłużenie okresu wykorzystywania kredytu o kolejny okres 12 miesięcy i wysokość tej opłaty. W przypadku nie wyrażenia zgody na wykorzystywanie i spłacanie kredytu przez kolejny okres 12 miesięcy, pozwany zobowiązany był do: pisemnego powiadomienia o tym zamiarze Banku co najmniej na 3 dni przed upływem terminu spłaty kredytu oraz spłaty całości zadłużenia z tytułu kredytu do dnia upływu terminu spłaty kredytu. Czynności tych pozwany nie podjął, co wprost wynika z oświadczenia pozwanego złożonego na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2025 roku, w którym podał, że z uwagi najpierw na chorobę, a następnie odbywanie kary pozbawienia wolności (od października 2020 roku do marca 2021 roku), zapomniał o przedmiotowym zadłużeniu.

Umowa w § 10, 11, 12, 13 i 15 wprost przewidywała uprawnienie Banku do pobierania odsetek od wykorzystanego przez pozwanego kredytu, tj. odsetek stanowiących wynagrodzenie banku za udostępnienie środków finansowych. Z kolei niespłacenie kredytu w umówionym terminie, uprawniało powódkę do naliczania umownych odsetek od zadłużenia przeterminowanego (odsetki karne).

Pozwany powoływał się na niewykazanie wysokości dochodzonego przez powódkę roszczenia, podnosząc, iż przedstawione przez stronę powodową dokumenty w postaci wyciągu z ksiąg bankowych i zestawienia operacji na rachunku nie mogą stanowić dowodu w sprawie. Pozwany nie podał jednak ile wynosi jego zadłużenie względem powódki. Nie przedstawił w tym względzie żadnych konkretnych zarzutów, nie podważył ani jednej operacji finansowej w przedłożonych przez powódkę zestawieniach, które Sąd uznał za rzetelne i nie budzące wątpliwości, a przez to w pełni wiarygodne.

Odnosząc się natomiast do podniesionego przez pozwanego zarzutu nieskutecznego wypowiedzenia umowy, wskazać należy, że powódce przysługiwało uprawnienie do wypowiedzenia umowy w razie zaistnienia okoliczności określonych w § 18 ust. 1 umowy i tylko od jej woli zależało, kiedy zdecyduje się na postawienie zadłużenia pozwanego w stan wymagalności. Jak wynika z materiału dowodowego, od 2020 roku pozwany zaczął mieć zaległości w spłacaniu zadłużenia. Powódka, zachowując procedurę upominawczą określoną w art. 75c Prawa bankowego, skierowała do pozwanego wezwanie do zapłaty wraz z informacją o prawie złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia w terminie 14 dni roboczych, a po bezskutecznym upływie tego terminu, wypowiedziała umowę kredytu odnawialnego z zachowaniem dwumiesięcznego terminu wypowiedzenia liczonego od dnia doręczenia tego pisma pozwanemu, co w konsekwencji uprawniało powódkę do postawienia całej kwoty dochodzonej niniejszym pozwem w stan wymagalności i powstania po stronie pozwanego obowiązku spłaty całej zaległości.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że powódka w sposób należyty i staranny udowodniła także fakt doręczenia pozwanemu wspomnianego wyżej wezwania do zapłaty zaległości i pisma zawierającego oświadczenie o wypowiedzeniu umowy, przedkładając odpowiednie dokumenty w postaci pisma z dnia 30 września 2024 roku i z dnia 16 października 2024 roku wraz z potwierdzeniem ich nadania w placówce pocztowej na adres podany przez pozwanego w umowie (k. 15-16, 17 i 21). Podkreślić należy, że odbiór pisma z 30 września 2024 roku zawierającego wezwanie do zapłaty zadłużenia, pozwany pokwitował osobiście (zpo k. 16).

Reasumując, Sąd uznał, że przedłożone przez stronę powodową dokumenty nie budzą wątpliwości i dowodzą istnienia przedmiotowego zadłużenia, jego wysokości i wymagalności, zaś ich prawdziwość i wiarygodność nie została podważona przez stronę pozwaną. Pozwany nie przedłożył żadnych dowodów na poparcie swoich twierdzeń, a zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

O kosztach procesu sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy wyrażoną w 98 § 1 k.p.c., zasądzając od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2 728,54 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. Na zasądzoną kwotę składała się: kwota 2 706 złotych tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 17,00 złotych tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa oraz kwota 5,54 złotych tytułem kosztów notarialnego poświadczenia udzielonych pełnomocnictw.