Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2025 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Topa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2025 roku

sprawy z powództwa M. T.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W.

o zapłatę renty

o r z e k a:

I.  Podwyższa rentę w wysokości 2115 zł (dwa tysiące sto piętnaście złotych) płatną miesięcznie do dziesiątego dnia każdego miesiąca, zasądzoną od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda M. T. wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie wydanym w sprawie I C 55/19, a następnie podwyższoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu wydanym w sprawie I C 51/23 - od dnia 1 kwietnia 2024 roku do kwoty 6 630 zł (sześć tysięcy sześćset trzydzieści złotych) miesięcznie z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku zwłoki w płatności.

II.  Oddala powództwo w pozostałej części.

III.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda M. T. kwotę 6 234,27 zł (sześć tysięcy dwieście trzydzieści cztery złote 27/100) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

IV.  Nakazuje zwrócić powodowi M. T. kwotę 84,46 zł (osiemdziesiąt cztery złote 46/100) tytułem niewykorzystanej zaliczki zapisanej pod pozycją (...) sum na zlecenie Sądu Rejonowego w Piszu.

V.  Nakazuje zwrócić powodowi M. T. kwotę 113,00 zł (sto trzynaście złotych) tytułem różnicy między należną, a uiszczoną opłatą sądową od pozwu.

UZASADNIENIE

M. T. wystąpił z powództwem przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. o podwyższenie renty z tytułu zwiększonych potrzeb, zasądzonej na rzecz powoda wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie wydanym w dniu 6 sierpnia 2023 roku w sprawie I C 55/19, a następnie podwyższonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu wydanym w dniu 27 października 2023 roku w sprawie I C 51/23:



od dnia 01.01.2024 r. do dnia 30.01.2025 r. (data doręczenia pozwanemu odpisu pisma procesowego w przedmiocie rozszerzenia powództwa) z kwoty 2 115 zł miesięcznie do kwoty 6 750 zł miesięcznie z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie opóźnienia w terminie płatności,



od dnia 30.01.2025 r. (data doręczenia pozwanemu odpisu pisma procesowego w przedmiocie rozszerzenia powództwa) z kwoty 6 750 zł miesięcznie do kwoty 10 357,50 zł miesięcznie z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie opóźnienia w terminie płatności liczonymi od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pisma procesowego w przedmiocie rozszerzenia powództwa.

Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podniósł, że wysokość renty zasądzonej na rzecz powoda przez Sąd Okręgowy w Olsztynie w ww. sprawie I C 55/19, została wyliczona jako iloczyn 90 godzin pomocy, której powód wymaga miesięcznie od osób trzecich w podejmowaniu podstawowych czynności dnia codziennego, i kwoty 12 złotych jako kosztu jednej godziny pomocy ustalonej przez powoda (i nie kwestionowanej przez pozwanego) zgodnie z kosztem jednej godziny usług opiekuńczych świadczonych w dni powszednie na terenie gminy P. przez (...) w P.. Powód podniósł, że powyższe ustalenia nie były kwestionowane przez pozwanego. Następnie Sąd Rejonowy w Piszu wyrokiem wydanym w sprawie I C 51/23, podwyższył rentę zasądzoną ww. wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie do kwoty 2 115 złotych. Wyrok ten nie był skarżony przez pozwanego.

Powód podniósł, że od czasu wydania wyroku w sprawie I C 51/23, jego sytuacja zdrowotna uległa znacznemu pogorszeniu. Powód już wcześniej miał duże problemy ze staniem w pozycji wyprostowanej z użyciem kul łokciowych, a w chwili obecnej nawet przy użyciu kul nie jest w stanie dłuższą chwilę stać samodzielnie. Przyczyną tego jest nie tylko stan połamanej w wypadku kończyny dolnej, ale też przeciążenia kończyn górnych, na których powód poruszając się i stojąc opiera praktycznie cały ciężar ciała. Sytuacja ta w sposób bezpośredni przełożyła się na możliwość samodzielnego codziennego funkcjonowania powoda, zwiększając ilość godzin wymaganej przez powoda pomocy osób trzecich. Pogłębiona niesprawność wydłużyła czas potrzebny do wykonania podstawowych czynności higienicznych: prysznic, golenie, mycie rąk, twarzy, ubieranie, rozbieranie, przygotowywanie posiłków i inne czynności higieniczne, których opisywanie jest dla powoda krępujące. Pomoc potrzebna jest powodowi codziennie od 5:30 rano do godzin wieczornych, a czasami konieczna jest też w nocy.

W ślad za opinią powołanego w sprawie biegłego sądowego z zakresu ortopedii, powód podniósł, że wymaga opieki osób trzecich w wymierza 8,5 godzin dziennie. Wskazał, że koszt jednej godziny usług opiekuńczych realizowanych przez Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy (...) w P. wynosi od 38 do 63 złotych. Dlatego, w ocenie powoda, uznać należy, że kwota 40,50 złotych za godzinę, oscylująca w dolnej granicy wynagrodzenia otrzymywanego przez opiekunów, jest adekwatna do wysiłku wkładanego przez osoby trzecie w pomoc powodowi. Powód zaznaczył przy tym, że jest on poddawany rehabilitacji, a koszt jednej godziny rehabilitacji wynosi 180 złotych.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie na jego rzecz od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany podniósł, że w związku ze wzrostem minimalnego wynagrodzenia, decyzją z dnia 7 lutego 2024 roku dokonał waloryzacji wypłacanej powodowi renty, określając jej wysokość na kwotę 2 520 złotych miesięcznie (28 złotych za godzinę opieki). W ocenie pozwanego, renta w tej wysokości w pełni odpowiada zwiększonym potrzebom powoda w związku z wypadkiem z dnia 15 kwietnia 2015 roku. W ocenie pozwanego, dochodzone przez powoda roszczenie jest oderwane od realiów sprawy i faktycznie doznanej przez powoda krzywdy.

Pozwany podniósł, że podstawą ewentualnej zmiany renty może być jedynie istotna, radykalna zmiana (spadek) siły nabywczej pieniądza. Fakt niepełnosprawności powoda został już uwzględniony przy orzekaniu o wysokości renty przez Sąd Okręgowy w Olsztynie i Sąd Rejonowy w Piszu, a więc w chwili obecnej okoliczność ta nie może być ponownie oceniana. Zdaniem pozwanego, powód nie wykazał też, że stan jego zdrowia uległ znacznemu pogorszeniu. Ponadto należy mieć na uwadze, że aktualny stan zdrowia powoda jedynie częściowo związany jest z wypadkiem z 15 kwietnia 2015 roku. Źródłem niepełnosprawności powoda są również wcześniej występujące u niego schorzenia samoistne (gruźlica kości biodra prawego skutkująca zabiegiem plastyki biodra, miażdżyca kończyn dolnych, cukrzyca typu II).

Ponadto, zdaniem pozwanego należy mieć na uwadze, że opieka i pomoc powodowi świadczona jest przez członków rodziny, a nie przez profesjonalnych opiekunów. Z pozwu wynika, że powód wymaga pomocy przy czynnościach życia codziennego, do wykonywania których nie jest konieczne korzystanie z pomocy profesjonalnych opiekunów, czyli takich, którzy świadczą usługi na rzecz MGOPS.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 15 kwietnia 2015 roku M. T. uległ wypadkowi drogowemu spowodowanemu przez J. S., która w tym dniu posiadała ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej jako posiadacz pojazdu mechanicznego na podstawie umowy zawartej z (...) Spółką Akcyjną V. (...) z siedzibą w W..

Wskutek odniesionych w powyższym wypadku obrażeń, M. T. doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu obejmującego uszkodzenia neurologiczne i ortopedyczne, sięgającego łącznie 45-48% oraz znacznego lecz niewymiernego uszczerbku na zdrowiu psychicznym.

Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 6 sierpnia 2021 roku wydanym w sprawie I C 55/19 zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda M. T.:

- kwotę 125 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15.02.2018r. do dnia zapłaty,

- rentę z tytułu zwiększonych potrzeb (kosztów opieki) w kwocie po 1 080 zł miesięcznie za okres od dnia 01.01.2018r., płatną do 10-ego dnia każdego miesiąca, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie zwłoki w płatności.

Orzeczenie renty z tytułu zwiększonych potrzeb nastąpiło na podstawie art. 444 § 2 k.c. wobec ustalenia przez Sąd, iż M. T. wymaga opieki osób trzecich w wymiarze 3 godzin dziennie, a więc 90 godzin miesięcznie (przy przyjęciu średnio 30 dni w miesiącu), oraz przy przyjęciu przez Sąd stawki - niekwestionowanej przez pozwanego - 12 zł za godzinę opieki, która to stawka wskazana została przez powoda w oparciu o zaświadczenie z MGOPS w P. z treści którego wynikało, iż na podstawie art. 50 ustawy o pomocy społecznej oraz uchwały Rady Miejskiej w P. nr (...) z dnia 4 marca 2016 roku w sprawie ustalenia szczegółowych warunków przyznawania i odpłatności za usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi oraz szczegółowych warunków częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat, jak również trybu ich pobierania, koszt jednej godziny usług opiekuńczych świadczonych w dni powszednie na terenie gminy P. wynosi 12 zł.

W dacie wyrokowania przez Sąd Okręgowy w Olsztynie w sprawie I C 55/19, opieka nad M. T. sprawowana była przez członków jego najbliższej rodziny.

(okoliczności bezsporne, dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z 06.08.2021r. i motywy rozstrzygnięcia zawarte w pisemnym uzasadnieniu wyroku k. 379, 389-394 akt sprawy I C 55/19 Sądu Okręgowego w Olsztynie)

Sąd Rejonowy w Piszu wyrokiem z dnia 27 października 2023 roku wydanym w sprawie I C 51/23 podwyższył rentę w wysokości 1 080 złotych miesięcznie zasądzoną od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda M. T. ww. wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie wydanym w sprawie I C 55/19 – od dnia 10 sierpnia 2023 roku do kwoty 2115 złotych miesięcznie.

Podwyższenie renty nastąpiło na podstawie art. 907 § 2 k.c. wobec ustalenia przez Sąd, iż doszło do istotnej zmiany okoliczności, przede wszystkim do drastycznej zmiany siły nabywczej pieniądza.

W sprawie poza sporem pozostawał fakt, że z uwagi na stan zdrowia, M. T. w dalszym ciągu wymaga pomocy osób trzecich przy wielu czynnościach dnia codziennego. Bezsporny był również wymiar tej pomocy wynoszący 90 godzin w stosunku miesięcznym. Sporna była jedynie wysokość stawki za godzinę świadczonej powodowi opieki, którą Sąd ustalił na kwotę 23,50 złotych odpowiadającą wysokości krajowej minimalnej stawki za godzinę pracy uregulowanej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 13 września 2022 roku w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2023 roku.

W dacie wyrokowania przez Sąd Rejonowy w Piszu w sprawie I C 51/23, opieka nad M. T. sprawowana była przez najbliższych członków rodziny – przede wszystkim syna T., a także żonę i córkę.

(okoliczności bezsporne, dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Piszu z 27.10.2023r. i motywy rozstrzygnięcia zawarte w pisemnym uzasadnieniu wyroku k. 83 i 85-88 akt sprawy I C 51/23 Sądu Rejonowego w Piszu)

Pismem z dnia 19 stycznia 2024 roku M. T. wezwał (...) Spółkę Akcyjną V. (...) z siedzibą w W. do podwyższenia renty od dnia 1 stycznia 2024 roku do kwoty nie niższej niż 45 złotych za godzinę opieki.

Decyzją z dnia 7 lutego 2024 roku ubezpieczyciel dokonał waloryzacji renty wypłacanej M. T. określając jej wysokość na kwotę 2 520 złotych miesięcznie.

(okoliczności bezsporne)

M. T. ma obecnie 76 lat. Nie jest w stanie chodzić samodzielnie. Na dzień dzisiejszy znacznie ograniczona jest też poruszanie się przy użyciu dwóch kul łokciowych. Możliwe jest to tylko na krótkim dystansie i przy podtrzymaniu przez drugą osobę, w przeciwnym razie, pozostawiony na chwilę powód chwieje się i grozi mu upadek. Z uwagi na znaczne skrócenie kończyny dolnej prawej, powód stosuje wkładkę wyrównującą do buta prawego. Chód na palcach i piętach jest zupełnie niemożliwy. Wieloletnie chodzenie za pomocą kul łokciowych prowadziło do przewlekłego przeciążania kończyn górnych, czego wynikiem jest znaczne ograniczenie ich funkcji, zmniejszenie wydolności i powstanie zmian zwyrodnieniowych i przeciążeniowych. Ruchom barków towarzyszy ból.

Aktualny stan narządu ruchu M. T. jest zdecydowanie zły z bardzo ograniczoną sprawnością. Kolana, biodra i barki mają znaczne deficyty ruchów i minimalną tylko wydolność. Narastające zmiany zwyrodnieniowe dużych stawów uzasadniają ich kwalifikację do alloplastyki. Jednak ze względu na deficyty, które dotyczą praktycznie wszystkich dużych stawów oraz kręgosłupa, operacje takie stają się niewykonalne. M. T. nie rokuje współpracy po operacji ani odbywania rehabilitacji, gdyż nie jest w stanie poruszać się, a po alloplastyce któregokolwiek stawu nie będzie w stanie nawet na chwilę stanąć bez obciążania operowanej kończyny. Stan zdrowia powoda nie rokuje poprawy i będzie systematycznie pogarszał się, co w najbliższej przyszłości skutkować będzie całkowitą niesprawnością ruchową z koniecznością stałego przebywania w łóżku lub na wózku inwalidzkim.

Obecny stan zdrowia M. T. to następstwa choroby sprzed wypadku ale przede wszystkim wynik urazów doznanych wskutek wypadku z dnia 15 kwietnia 2015 roku, które spowodowały nasiloną degradację stawów kończyn górnych i dolnych oraz kręgosłupa, postępującą z wiekiem, obecnie w dość znacznym tempie.

W związku ze skutkami wypadku z dnia 15 kwietnia 2015 roku, M. T. wymaga pomocy osób trzecich - przy wykonywaniu czynności dnia codziennego (mycie i ubieranie, przygotowywanie i spożywanie posiłków, toaleta, przemieszczanie, utrzymanie porządku, załatwianie spraw poza domem) oraz przy wykonywaniu ćwiczeń - w łącznym wymiarze 8,5 godzin dziennie (255 godzin miesięcznie), a zatem również w weekendy i co raz częściej zdarza się, że także w nocy. Na dzień dzisiejszy pomoc ta świadczona jest przez najbliższych członków rodziny (żonę, syna T., córkę).

(dowód: zeznania świadka T. T. (2) k. 78-79; zeznania powoda k. 138; opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii k. 87-88v)

Sąd zważył, co następuje:

Źródłem ciążącego na stronie pozwanej obowiązku płacenia powodowi renty jest przepis art. 444 § 2 k.c., zgodnie z którym, jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Zwiększenie potrzeb w rozumieniu art. 444 § 2 k.c., stanowi szkodę przyszłą, wyrażającą się w stale powtarzających się wydatkach na ich zaspokojenie (np. konieczność stałego leczenia, zabiegów, kuracji, opieki osób trzecich, specjalnego odżywiania itp.). Przyznanie renty z tytułu zwiększonych potrzeb (lub jej stosowne podwyższenie) nie jest uzależnione od wykazania, że poszkodowany te potrzeby faktycznie zaspokaja i ponosi związane z tym wydatki.

Zgodnie z treścią art. 907 § 2 k.c., jeżeli obowiązek płacenia renty wynika z ustawy, każda ze stron może w razie zmiany stosunków żądać zmiany wysokości lub czasu trwania renty, chociażby wysokość renty i czas jej trwania były ustalone w orzeczeniu sądowym lub w umowie.

Wskazany przepis stanowi podstawę prawną upoważniającą do ponownego ukształtowania przesądzonej uprzednio wyrokiem sądu „wysokości lub czasu trwania renty”. Warunkiem uprawniającym do tej konwersji jest „zmiana stosunków”. Ze wskazanych zmiennych nie da się wyprowadzić wniosku, że sąd przy stosowaniu art. 907 § 2 k.c. związany jest uprzednim sposobem liczenia renty. Zagadnieniem wyjściowym „żądania zmiany” jest bowiem jedynie „wysokość” (lub „czas trwania”) renty, a ta w prosty sposób nie koresponduje ze sposobem jej obliczenia. Staje się to zrozumiałe, jeśli weźmie się pod uwagę, że rzeczona „zmiana stosunków” może, ale nie musi odnosić się do algorytmu, na którym oparto pierwotne wyliczenie świadczenia. Zarówno określenie sposobu obliczenia renty, jak i wtórna zmiana jej wysokości dyktowane jest czynnikami podmiotowymi i przedmiotowymi (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 17.11.2022 r., I PSKP 84/21, Legalis).

Zmianę wysokości renty mogą uzasadniać również inne okoliczności niż tylko zmiana realnej wartości renty wynikająca ze zmiany siły nabywczej pieniądza. Przy rozpoznawaniu sprawy sąd jest obowiązany nie tylko uwzględnić tę zmianę, która zadecydowała o zgłoszeniu powództwa, lecz także wszystkie inne zmiany, jakie zaszły po wydaniu poprzedniego wyroku, mające wpływ na podwyższenie lub obniżenie renty.

Pozwany nie kwestionował zasady swojej odpowiedzialności za szkody poniesione przez powoda wskutek wypadku z 15 kwietnia 2015 roku. Została ona zresztą przesądzona w postępowaniu cywilnym toczącym się z udziałem stron w sprawie I C 55/19 Sądu Okręgowego w Olsztynie. Poza sporem był również fakt, iż z uwagi na stan zdrowia powód w dalszym ciągu wymaga pomocy osób trzecich przy wielu czynnościach dnia codziennego. Spór koncentrował się na ustaleniu wymiaru tej opieki oraz kosztu jednej godziny opieki. Nadto, zdaniem pozwanego, w niniejszej sprawie nie doszło do „istotnej zmiany okoliczności”, o których mowa w art. 907 § 2 k.c.

W ocenie Sądu rozpoznającego niniejsze powództwo, od czasu wyrokowania przez Sąd Rejonowy w Piszu w sprawie I C 51/23, doszło do istotnej zmiany okoliczności, która czyni niniejsze powództwo w części uzasadnionym. Zmianie – może nie drastycznej, ale jednak odczuwalnej – uległa bowiem siła nabywcza pieniądza, ale przede wszystkim zmienił się miesięczny wymiar niezbędnej powodowi opieki osób trzecich będący wynikiem obecnego i stale pogarszającego się stanu zdrowia powoda wskutek wypadku z 15 kwietnia 2015 roku.

Aktualny stan zdrowia powoda i rokowania na przyszłość Sąd ustalił przede wszystkim w oparciu o opinię powołanego w sprawie na wniosek strony powodowej biegłego sądowego z zakresu ortopedii, M. S., a także w oparciu o zeznania świadka T. T. (2) i zeznania powoda.

Ze wskazanych wyżej i korelujących ze sobą dowodów jednoznacznie wynika, że stan zdrowia powoda uległ znacznemu pogorszeniu. Sprawność ruchowa powoda jest zła i bardzo ograniczona. Powód nie jest w stanie chodzić samodzielnie, a chód przy użyciu dwóch kul łokciowych możliwy jest tylko na krótkim dystansie i wymaga obecnie podtrzymania przez osobę trzecią, w przeciwnym razie powód chwieje się i grozi mu upadek. Kończyna dolna prawa powoda jest znacznie skrócona (nosi wkładkę wyrównującą w bucie prawym), chód na palcach i piętach jest zupełnie niemożliwy. Wskutek wieloletniego chodzenia za pomocą kul łokciowych i przewlekłego przeciążania kończyn górnych, doszło do znacznego ograniczenia funkcji tych kończyn, zmniejszenia ich wydolności i powstania zmian zwyrodnieniowych. Ruchom barków towarzyszy ból. Kolana, biodra i barki mają znaczne deficyty ruchów i minimalną tylko wydolność. Zdaniem biegłego, stan zdrowia powoda nie rokuje poprawy i będzie systematycznie pogarszał się, co w najbliższej przyszłości skutkować będzie całkowitą niesprawnością ruchową z koniecznością stałego przebywania w łóżku lub na wózku inwalidzkim.

Biegły stwierdził, że obecny stan zdrowia powoda to przede wszystkim wynik urazów doznanych wskutek wypadku z dnia 15 kwietnia 2015 roku, które spowodowały nasiloną degradację stawów kończyn górnych i dolnych oraz kręgosłupa, postępującą z wiekiem w szybkim tempie.

Z zeznań świadka T. T. (2) i zeznań powoda wynika, że aktualnie powód wymaga pomocy przy każdej czynności dnia codziennego, począwszy od wstania z łóżka i przemieszczania się, poprzez mycie, ubieranie, przygotowywanie i spożywanie posiłków i napojów, toaletę, utrzymanie porządku, załatwianie spraw poza domem, podawanie leków. Pomoc ta potrzebna jest codziennie i co raz częściej także w nocy.

Biegły M. S. stwierdził, że w związku ze skutkami wypadku z dnia 15 kwietnia 2015 roku, powód wymaga pomocy osób trzecich przy wykonywaniu czynności dnia codziennego oraz przy wykonywaniu ćwiczeń, w łącznym wymiarze 8,5 godzin dziennie (255 godzin miesięcznie).

Sąd dal wiarę omówionym wyżej dowodom z opinii biegłego, zeznań świadka i zeznań powoda, albowiem wzajemnie się uzupełniały. Zeznania jawiły się ponadto jako szczere, zaś opinia biegłego spełniała stawiane jej wymogi, odzwierciedlała staranność i wnikliwość w badaniu zleconego zagadnienia, odpowiadała w sposób wyczerpujący, stanowczy i zrozumiały na postawione pytania, a przytoczona na jej uzasadnienie argumentacja jest w pełni przekonująca. Zauważyć należy, iż opinia biegłego podlega, jak i inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c, lecz odróżniają je szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. W ocenie Sądu opinia biegłego M. S. sporządzona została zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną. W szczególności biegły przy wydawaniu opinii dysponował dokumentacją lekarską powoda, jak również przeprowadził stosowne badanie przedmiotowe.

Sam fakt, że opinia jest niekorzystna dla pozwanego, nie dyskwalifikuje jej i nie czyni uzasadnionymi podniesionych przez pozwanego zarzutów, tym bardziej w sytuacji nie zgłoszenia przez pozwanego wniosku o dopuszczenie w sprawie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego lub dowodu z opinii innego biegłego z zakresu ortopedii.

Mając na uwadze fakt, że powód wymaga opieki i pomocy w różnych godzinach w ciągu doby, a także w weekendy i dni ustawowo wolne od pracy, w łącznym wymiarze 255 godzin miesięcznie (wzrost o 165 godzin miesięcznie), a jednocześnie fakt, że pomoc ta nie wymaga specjalistycznego wykształcenia bowiem jest to pomoc w wykonywaniu czynności dnia codziennego, Sąd Rejonowy rozpoznający niniejszą sprawę uznał za uzasadnione – podobnie jak Sąd Okręgowy w Olsztynie w sprawie I C 55/19 – ustalenie kosztu jednej godziny opieki na kwotę 26 złotych. Tyle od 1 stycznia 2025 roku wynosi koszt jednej godziny usług opiekuńczych na terenie gminy P., co wynika z uchwały Rady Miejskiej w P. nr (...) z dnia 29 października 2024 roku w sprawie zmiany uchwały Rady Miejskiej w P. Nr (...) z dnia 26 lutego 2021 r. w sprawie ustalenia szczegółowych warunków przyznawania i odpłatności za usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi oraz szczegółowych warunków częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat, jak również trybu ich pobierania.

Bezspornym jest, że na dzień dzisiejszy opieka nad powodem sprawowana jest przez najbliższych członków jego rodziny. Tym nie mniej nie sposób założyć, że sytuacja ta w najbliższej przyszłości nie ulegnie zmianie.

Mając na uwadze powyższe, uznając, iż w sprawie doszło do istotnej zmiany okoliczności, na podstawie art. 907 § 2 k.c. Sąd orzekł, jak w punkcie I. wyroku i podwyższył rentę w wysokości 2 115 złotych płatną do 10-ego dnia każdego miesiąca, zasądzoną od pozwanego na rzecz powoda, od dnia 1 kwietnia 2024 roku do kwoty 6 630 złotych (225 h x 26 zł) miesięcznie z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w przypadku zwłoki płatności.

W pozostałym zakresie, tj. w zakresie w jakim powód domagał się podwyższenia renty ponad orzeczoną kwotę 6 630 złotych miesięcznie i zasądzenia odsetek od dnia 6 lutego 2024 roku, Sąd powództwo oddalił.

W ocenie Sądu kwota 10 357,50 złotych nie znajduje uzasadnienia w okolicznościach niniejszej sprawy, nie uwzględnia bowiem faktu, że powód nie wymaga specjalistycznej opieki lecz pomocy w wykonywaniu czynności dnia codziennego, a ponadto zaproponowana przez powoda stawka godzinowa (40,50 zł) przewyższa nawet minimalną stawkę godzinową określoną w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 września 2024 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2025 roku (Dz.U. z 2024 r., poz. 1362) i wynoszącą 30,50 złotych.

Odnośnie roszczenia odsetkowego wskazać należy, że w aktach sprawy znajduje się jedynie pismo z dnia 19 stycznia 2024 roku, stanowiące załącznik do pozwu (k. 12), skierowane przez powoda do pozwanego, zawierające w swej treści nic innego, jak tylko zaproszenie do rozmów w sprawie podwyższenia renty. W piśmie tym powód nie wezwał pozwanego do zapłaty konkretnej kwoty. Dlatego też za zasadne Sąd uznał zasądzenie odsetek od dnia odebrania przez pozwanego odpisu pozwu w przedmiotowej sprawie. Ponieważ jednak nastąpiło to w dniu 11 marca 2024 roku, a zgodnie z orzeczeniem Sądu Okręgowego w Olsztynie wydanym w sprawie I C 55/19 renta ma być płacona do 10-ego dnia każdego miesiąca, w związku z czym w dacie doręczenia pozwu zobowiązanie pozwanego za miesiąc marzec 2024 roku było już spełnione i wygasło, zasadnym było zasądzenie odsetek od 1 kwietnia 2024 roku.

O kosztach procesu, wobec jedynie częściowego uwzględnienia żądań pozwu, Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 k.p.c., biorąc pod uwagę wygranie sprawy przez powoda w 64%. Koszty poniesione przez powoda wyniosły łącznie 12 778,54 złotych, na co składają się: kwota 4 946 złotych tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 5 400 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego i kwota 2 415,54 złotych tytułem zaliczki na wynagrodzenie i wydatki biegłego sądowego. Zatem 64% ze wskazanej kwoty wynosi 8 178,27 złotych. Natomiast koszty poniesione przez pozwanego wyniosły łącznie 5 400 złotych, na co składają się koszty zastępstwa procesowego. Pozwany wygrał sprawę w 36%, stąd należna mu kwota wynosi 1 944 złote. Sąd dokonał kompensacji kosztów i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 6 234,27 złote (8 178,27 zł – 1 944 zł).

Na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2020r., poz. 755), Sąd zwrócił powodowi niewykorzystaną w sprawie zaliczkę w kwocie 84,46 złotych (2 500 zł – 2 415,54 zł).

Sąd zwrócił nadto powodowi kwotę 113 złotych tytułem różnicy między należną, a uiszczoną opłatą sądową od pozwu (5 059 zł – 4 946 zł).