Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2024 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anna Lisowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Judyta Masłowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2024 roku

sprawy z powództwa J. S. (1)

przeciwko J. M.

o zapłatę

o r z e k a:

I.  Zasądza od pozwanej J. M. na rzecz powoda J. S. (1) kwoty:

a) 229,90 zł (dwieście dwadzieścia dziewięć złotych 90/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.07.2022r. do dnia zapłaty,

b) 200,90 zł (dwieście złotych 90/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.08.2022r. do dnia zapłaty,

c) 2 200 zł (dwa tysiące dwieście złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.09.2022r. do dnia zapłaty,

d) 932,27 zł (dziewięćset trzydzieści dwa złote 27/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.09.2022r. do dnia zapłaty,

e) 28,45 zł (dwadzieścia osiem złotych 45/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.09.2022r. do dnia zapłaty,

f) 85,63 zł (osiemdziesiąt pięć złotych 63/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.09.2022r. do dnia zapłaty,

g) 2 200 zł (dwa tysiące dwieście złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.10.2022r. do dnia zapłaty,

h) 932,27 zł (dziewięćset trzydzieści dwa złote 27/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.10.2022r. do dnia zapłaty,

i) 28,45 zł (dwadzieścia osiem złotych 45/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.10.2022r. do dnia zapłaty,

j) 85,63 zł (osiemdziesiąt pięć złotych 63/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.10.2022r. do dnia zapłaty,

k) 2 200 zł (dwa tysiące dwieście złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 08.11.2022r. do dnia zapłaty,

l) 932,27 zł (dziewięćset trzydzieści dwa złote 27/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 08.11.2022r. do dnia zapłaty,

m) 28,45 zł (dwadzieścia osiem złotych 45/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 08.11.2022r. do dnia zapłaty,

n) 90,85 zł (dziewięćdziesiąt pięć złotych 85/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 08.11.2022r. do dnia zapłaty,

o) 1 400 zł (jeden tysiąc czterysta złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.12.2022r. do dnia zapłaty,

p) 932,27 zł (dziewięćset trzydzieści dwa złote 27/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.12.2022r. do dnia zapłaty,

q) 28,45 zł (dwadzieścia osiem złotych 45/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.12.2022r. do dnia zapłaty,

r) 90,85 zł (dziewięćdziesiąt pięć złotych 85/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.12.2022r. do dnia zapłaty,

s) 2 200 zł (dwa tysiące dwieście złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.01.2023r. do dnia zapłaty,

t) 1 221,35 zł (jeden tysiąc dwieście dwadzieścia jeden złotych 35/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.01.2023r. do dnia zapłaty,

u) 2 200 zł (dwa tysiące dwieście złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 07.02.2023r. do dnia zapłaty,

v) 1 221,35 zł (jeden tysiąc dwieście dwadzieścia jeden złotych 35/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.02.2023r. do dnia zapłaty,

w) 1 348,24 zł (jeden tysiąc trzysta czterdzieści osiem złotych 24/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 07.03.2023r. do dnia zapłaty,

x) 748,41 zł (siedemset czterdzieści osiem złotych 41/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 07.03.2023r. do dnia zapłaty,

y) 55,51 zł (pięćdziesiąt pięć złotych 51/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14.03.2023r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanej J. M. na rzecz powoda J. S. (1) kwotę 6 486,20 zł (sześć tysięcy czterysta osiemdziesiąt sześć złotych 20/100) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

III.  Przyznaje radcy prawnemu T. K. ustanowionemu jako kurator dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej J. M. wynagrodzenie w kwocie 1 440 zł (jeden tysiąc czterysta czterdzieści złotych) oraz podatek VAT w kwocie 331,20 zł (trzysta trzydzieści jeden złotych 20/100), łącznie kwotę 1 771,20 zł (jeden tysiąc siedemset siedemdziesiąt jeden złotych 20/100), które nakazuje wypłacić z zaliczek.

Sygn. akt I C 143/23

UZASADNIENIE

J. S. (1) wystąpił z powództwem przeciwko J. M. o zapłatę kwoty:

a) 229,90 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.07.2022r. do dnia zapłaty,

b) 200,90 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.08.2022r. do dnia zapłaty,

c) 2 200 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.09.2022r. do dnia zapłaty,

d) 932,27 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.09.2022r. do dnia zapłaty,

e) 28,45 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.09.2022r. do dnia zapłaty,

f) 85,63 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.09.2022r. do dnia zapłaty,

g) 2 200 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.10.2022r. do dnia zapłaty,

h) 932,27 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.10.2022r. do dnia zapłaty,

i) 28,45 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.10.2022r. do dnia zapłaty,

j) 85,63 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.10.2022r. do dnia zapłaty,

k) 2 200 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 08.11.2022r. do dnia zapłaty,

l) 932,27 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 08.11.2022r. do dnia zapłaty,

m) 28,45 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 08.11.2022r. do dnia zapłaty,

n) 90,85 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 08.11.2022r. do dnia zapłaty,

o) 1 400 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.12.2022r. do dnia zapłaty,

p) 932,27 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.12.2022r. do dnia zapłaty,

q) 28,45 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.12.2022r. do dnia zapłaty,

r) 90,85 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.12.2022r. do dnia zapłaty,

s) 2 200 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.01.2023r. do dnia zapłaty,

t) 1 221,35 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.01.2023r. do dnia zapłaty,

u) 2 200 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 07.02.2023r. do dnia zapłaty,

v) 1 221,35 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 06.02.2023r. do dnia zapłaty,

w) 1 348,24 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 07.03.2023r. do dnia zapłaty,

x) 748,41 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 07.03.2023r. do dnia zapłaty,

y) 55,51 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14.03.2023r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że 1 lipca 2022 roku pomiędzy J. S. (1), a J. M. została zawarta umowa najmu okazjonalnego. Na podstawie tej umowy pozwana wynajęła od powoda lokal mieszkalny nr (...), o powierzchni użytkowej 72 m2, składający się z trzech pokoi, kuchni, przedpokoju, łazienki i WC wraz z wyposażeniem, usytuowany w budynku położonym przy ulicy (...) w W.. Umowa najmu została zawarta na czas oznaczony od 1 lipca 2022 roku na czas jednego roku.

Powód zobowiązał się do oddania pozwanej lokalu do używania, a najemca do zapłaty czynszu wynajmującemu. Strony ustaliły w umowie, że tytułem czynszu najmu pozwana będzie płaciła powodowi z góry miesięczną opłatę 2200 złotych jako przychód wynajmującego z tytułu najmu lokalu, dodatkowo kwotę około 913,82 złotych stanowiącą miesięczny czynsz i miesięczne opłaty za media zgodnie z rachunkami wystawionymi przez dostawców, w terminie do 5 dnia każdego miesiąca, począwszy od lipca 2022 roku. Płatność miała następować przelewem na rachunek bankowy wynajmującego.

Współpraca między stronami od początku układała się nieprawidłowo. Pozwana nie wpłaciła kaucji. Począwszy od lipca 2022 roku pozwania nie uregulowała całości opłat z tytułu najmu za okres lipiec-grudzień 2022 roku oraz styczeń-marzec 2023 roku.

Opłaty w miesiącu lipcu wynosiły 2200 zł tytułem czynszu, 913,82 zł tytułem CO, 34,49 zł tytułem opłaty za zużycie gazu oraz 73,69 zł tytułem zużycia prądu, łącznie 3 222 zł, W lipcu pozwana wpłaciła kwotę 3000 zł, które zaliczone zostały przez powoda na pokrycie kosztów opłaty za CO, gaz i prąd i częściowo tytułem czynszu najmu mieszkania. Tym samym pozostała kwota do zapłaty tytułem czynszu to kwota 222 złotych. Opłaty w sierpniu łącznie wyniosły 3200,90, pozwana wpłaciła kwotę 3000 zł, do zapłaty pozostało 200,90 zł, We wrześniu i październiku oraz listopadzie 2023 roku pozwana nie dokonała żadnej wpłaty. W grudniu 2022 roku pozwana wpłaciła kwotę 800 zł na poczet czynszu, pozostała kwota do zapłaty wynosiła 1400 zł. W styczniu oraz lutym 2023 roku pozwana nie dokonała żadnej wpłaty.

Powód wskazał, iż pozwana opróżniła lokal w dniu 19 marca 2023 roku, dlatego też tytułem czynszu za marzec 2023 roku dochodzi proporcjonalnie wyliczonego roszczenia za okres od 1 marca 2023 roku do 19 marca 2023 roku w kwocie 1 348,24 złotych. Pozwana nie zapłaciła również opłaty 748,041 w ramach opłaty CO.

Pozwana nie uregulowała opłaty za gaz za okres od 13 stycznia 2023 roku do 12 marca 2023 roku w wysokości 55,51 złotych.

Do dnia wytoczenia powództwa pozwana nie uregulowała należności czynszowych w łącznej kwocie 21 616,40 zł.

Postanowieniem z dnia 12 marca 2024 roku w sprawie I C 143/23 Sąd ustanowił dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej J. M. ostatnio zamieszkałej w O. przy ulicy (...) kuratora w osobie radcy prawnego.

W imieniu pozwanej, kurator wniósł o oddalenie powództwa w całości. Wskazał, że powód nie wykazał, aby roszczenie o zapłatę należności z tytułu czynszu było wymagalne na obecnym etapie. Kurator podkreślił, że powód oraz pozwana zawarli 1 lipca 2022 roku porozumienie dotyczące spłaty wierzytelności wynikającej z umowy najmu z 15 czerwca 2020 roku. Pozwana miała we wspomnianym porozumieniu uznać dług i zobowiązać się do jego spłaty w 10 ratach począwszy od 10 września 2022 roku. Kurator zakwestionował zasadność ponoszenia przez pozwaną kwot wskazanych w pozwie pod literami a, d, e, f, h, i, j, l, m, n, p, q, r, t, v, x, y pozwu z dnia 11 kwietnia 2023 roku opiewających na łączną sumę 9 016,40 złotych stanowiącej prognozę zużycia za media ze stanem zadłużenia pozwanej J. M. z tytułu nieuiszczania wspomnianych opłat. Zdaniem kuratora powód nie wykazał, aby opłaty z tytułu czynszu należnego spółdzielni mieszkaniowej oraz zużytych mediów winna ponieść pozwana, brak jest dowodu aby nie zostały one rzeczywiście uiszczone przez pozwaną.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 1 lipca 2022 roku pomiędzy J. S. (1), a J. M.została zawarta umowa najmu okazjonalnego. Na mocy przedmiotowej umowy J. S. (1) oddał J. M. lokal mieszkalny nr (...), położony w W. przy ulicy (...) do używania, a J. M. zobowiązała się płacić J. S. (1) miesięczny czynsz w wysokości 913,82 złotych, miesięczne opłaty za media zgodnie z rachunkiem wystawionym przez dostawców mediów, miesięczną opłatę w wysokości 2 200 jako przychód wynajmującego z tytułu najmu lokalu.

Opłaty w lipcu 2022 roku wyniosły łącznie 3 222 złotych, natomiast J. M. wpłaciła jedynie 3000 złotych. Do zapłaty pozostało 222 złotych.

W sierpniu 2022 roku opłaty łącznie wyniosły 3200,90 złotych. J. M. wpłaciła 3000 zł, do zapłaty pozostało 200,90 złotych.

We wrześniu, październiku oraz listopadzie 2022 roku J. M. nie dokonała żadnej wpłaty, gdzie należności wynosiły odpowiednio za wrzesień – 3 247,05 złotych, za październik – 3 247,05 złotych, za listopad – 3 252,27 złotych,

W grudniu 2022 roku J. M. wpłaciła kwotę 800 złotych na poczet czynszu, a tym samym kwota pozostała do zapłaty wynosi 1400 złotych. Najemczyni nie zapłaciła opłaty naliczanej przez spółdzielnie mieszkaniową w wysokości 932,97 złotych. Nie zapłaciła opłaty za prąd w wysokości 90,85 złotych oraz nie uiściła opłaty za gaz w wysokości 28,45 złotych.

W styczniu 2023 J. M. nie zapłaciła czynszu w wysokości 2200 złotych oraz opłaty naliczanej przez Spółdzielnię Mieszkaniową w wysokości 1 221,35 złotych.

W lutym 2023 roku J. M. nie zapłaciła opłaty w wysokości 1 221,35 złotych oraz czynszu w kwocie 2 200 złotych.

J. M. opróżniła lokal 19 marca 2023 roku i nie dokonała żadnej wpłaty za marzec.

Pismem z dnia 8 listopada 2022 roku J. S. (1) wezwał J. M. do zapłaty kwoty 35 367,87 złotych tytułem przysługujących mu wierzytelności z tytułu umowy najmu lokalu z dnia 15 czerwca 2020 roku dotyczącej lokalu położonego w W., przy ulicy (...) objętej porozumieniem z dnia 1 lipca 2022 roku.

J. S. (1) wysyłał J. M. przypomnienia o konieczności zapłaty za pośrednictwem poczty elektronicznej oraz wiadomości tekstowych. Pomimo tego, J. M. nie zapłaciła żądanej kwoty.

(dowód: oświadczenie zawarte w treści pozwu k. 7-8v, umowa najmu okazjonalnego wraz z załącznikami k. 13-18, wezwanie do zapłaty k. 19, faktura k. 20-23, plan płatności k. 24-25, prognoza zużycia k. 26-27, informacja o wysokości opłat k. 28-29, zeznania powoda J. S. (1) e-protokół z 27.09.2024r. [00:11:56], [00:13P:06], [00:14:47], [00:16:46], [00:22:00], [00:22:28], [00:23:05] k. 124-124v)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wniesione przeciwko J. M. było w całości uzasadnione.

Powód wywodzi roszczenie z umowy najmu zawartej 1 lipca 2022 roku z pozwaną, na podstawie której powód oddał pozwanej do używania lokal mieszkalny nr (...) położony w W. przy ulicy (...), a pozwana zobowiązała się uiszczać miesięczny czynsz najmu oraz opłaty związane z użytkowaniem tego lokalu w wysokości i terminach określonych w umowie.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi przepis art. 659 § 1 k.c., który stanowi, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Pozwana zobligowana była zatem, stosownie do treści przepisu art. 659 § 1 k.c. oraz zgodnie z postanowieniami umowy najmu, do uiszczania na rzecz powoda umówionego czynszu, a nadto do uiszczenia opłat związanych z używaniem lokalu (§ 1 pkt 3 ppkt a-c oraz § 13 umowy).

W pierwszej kolejności należy wskazać, że czynsz stanowi świadczenie najemcy w zamian za wydanie rzeczy i umożliwienie jej używania. W związku z tym nie jest zależny od tego, czy najemca z własnej woli rzeczy nie używa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 1967 r., III CRN 244/67, OSNC 1968, Nr 7, poz. 124). Najemca jest obowiązany uiszczać czynsz także wtedy, gdy przestał być posiadaczem przedmiotu najmu w wyniku samowolnych czy nawet zgodnych z prawem działań osób trzecich (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 kwietnia2004 r., I CK 513/03, L.). Oprócz obowiązku uiszczania czynszu strony mogą w umowie najmu nałożyć na najemcę dalsze obowiązki, np. uiszczania opłat związanych z korzystaniem z przedmiotu najmu, wykonanie remontu lub innych czynności przystosowujących przedmiot najmu do potrzeb najemcy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 2 kwietnia 1996 r., I ACr 133/96, OSA 1998, Nr 9, poz. 37).

W sprawie nie budziło wątpliwości, iż strony procesu były związane umową najmu zawartą na piśmie, której treść nie budziła wątpliwości i zastrzeżeń stron procesu.

Kurator ustanowiony dla pozwanej wniósł o oddalenie powództwa w całości zarzucając, iż kwoty dochodzone przez powoda nie są jeszcze wymagalne, powołując się na porozumienie z 1 lipca 2022 roku dotyczące spłaty wierzytelności wynikających z umowy najmu z 15 czerwca 2020 roku. Pozwana miała we wspomnianym porozumieniu uznać dług i zobowiązać się do jego spłaty w 10 ratach począwszy od 10 września 2022 roku. Należy podkreślić, że porozumienie to obejmowało poprzednią umowę między stronami. Powód dochodził natomiast należności wynikających z umowy najmu okazjonalnego z 1 lipca 2022 roku, nie zaś z porozumienia zawartego tego samego dnia.

Nadto kurator zakwestionował zasadność ponoszenia przez pozwaną opłat na łączną kwotę 9 016,40 złotych. Jednakże, obowiązek ponoszenia opłat związanych z użytkowaniem mieszkania wynika wprost z umowy zawartej między stronami. Strona powodowa przedstawiła dokumenty świadczące o zużyciu energii elektrycznej w postaci faktur VAT, z których wynikają również odpowiednie współczynniki.

Kurator ustanowiony dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej podkreślił ponadto, że brak jest dowodu, aby nie zostały one rzeczywiście uiszczone przez pozwaną. W ocenie Sądu to pozwana powinna wykazać, że uiściła wymagane opłaty, nie zaś powód, że pozwana ich nie uiściła.

Należy zauważyć, iż wyrażonej w art. 6 k.c. reguły rozkładu ciężaru dowodu nie można rozumieć w ten sposób, że zawsze, bez względu na okoliczności sprawy, obowiązek dowodzenia wszelkich faktów o zasadniczym dla rozstrzygnięcia sporu znaczeniu spoczywa na stronie powodowej. Jeżeli powód wykazał wystąpienie faktów przemawiających za słusznością dochodzonego roszczenia, wówczas to pozwanego obarcza ciężar udowodnienia ekscepcji i okoliczności uzasadniających jego zdaniem oddalenie powództwa (m. in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 2013 r. II PK 70/13).

Z powyższego wynika zatem, że to powoda obarcza obowiązek udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, jednakże należy pamiętać również, że reguła ciężaru dowodu nie może być pojmowana w ten sposób, że ciąży zawsze na powodzie, gdyż w zależności od rozstrzyganych w procesie kwestii, ciężar dowodu co do pewnych faktów będzie spoczywał na powodzie, co do innych z kolei - na pozwanym (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 3 października 1969 roku, II PR 313/69, OSNCP 1970/9/147). Czyli tak jak powód powinien wykazać okoliczności będące u podstaw zgłoszonego przez niego żądania, tak ten, który odmawia uczynienia zadość roszczeniu, musi udowodnić fakty wskazujące na to, że takie uprawnienie żądającemu nie przysługuje. Każdorazowo ciężar dowodu spoczywa przy tym na tej osobie, która twierdzi, a nie na tej, która zaprzecza określonym faktom. Co jest o tyle zrozumiałe, iż nie sposób obciążać określonej strony ciężarem dowodzenia wystąpienia okoliczności negatywnych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 lutego 2010 roku, II CSK 449/09, LEX nr 656464).

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na poniesione przez powódkę koszty złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika 3 600 zł, zgodnie z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, opłata od pełnomocnictwa w kwocie 34 zł, opłata od pozwu w kwocie 1 081 zł oraz 1 771,20 złotych tytułem zwrotu wniesionych zaliczek na wynagrodzenie kuratora.

Na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. poz. 536). w zw. z § 2 pkt 5) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935 z późn. zm.), Sąd przyznał kuratorowi adwokatowi T. K. wynagrodzenie w kwocie 1 440 złotych, w tym kwotę 331,20 złotych tytułem podatku VAT, które nakazał w całości wypłacić z zaliczek wpłaconych przez powoda.