Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Anna Gajewska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Agnieszka Zuzga

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2024 r. w P.

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

o r z e k a

I.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. kwotę 650,33 zł (sześćset pięćdziesiąt złotych 33/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16.03.2023r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałej części.

III.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. kwotę 281,90 zł (dwieście osiemdziesiąt jeden złotych 90/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

IV.  Nakazuje pobrać od powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 433,08 zł (czterysta trzydzieści trzy złote 08/100) tytułem zwrotu niepokrytych wydatków na opinię biegłego.

V.  Nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 76,43 zł (siedemdziesiąt sześć złotych 43/100) tytułem zwrotu niepokrytych wydatków na opinię biegłego.

Sygn. akt I C 158/24

UZASADNIENIE

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. wytoczyła powództwo przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 4 168,58 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 16 marca 2023 roku do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 8 marca 2023 roku doszło do zalania pomieszczeń w budynku mieszkalnym nr (...) położonym w O. przy ulicy (...), stanowiącym własność I. L.. Wskutek zalania doszło do uszkodzeń wskazanych w załączonym do pozwu kosztorysie. W dacie szkody poszkodowana posiadała umowę ubezpieczenia zawartą z pozwanym, stwierdzoną polisą nr (...). W dniu 10 marca 2023 roku poszkodowana zgłosiła szkodę ubezpieczycielowi – pozwanemu – który uznał swoją odpowiedzialność i przyznał oraz wypłacił na rzecz poszkodowanej odszkodowanie w łącznej kwocie 5 136,75 złotych. Poszkodowana, nie akceptując decyzji pozwanego, zleciła powódce (firmie odszkodowawczej) weryfikację kosztorysu sporządzonego przez pozwanego. Kosztorys z dnia 26 kwietnia 2023 roku określił koszt przywrócenia nieruchomości do stanu sprzed szkody na kwotę 9 305,33 złotych. Umową przelewu wierzytelności z dnia 3 stycznia 2024 roku, powódka nabyła od poszkodowanej ww. wierzytelność względem pozwanego. W ocenie powódki, pozwany rażąco zaniżył wysokość należnego odszkodowania, które nie jest adekwatne do rzeczywiście poniesionych przez poszkodowanego strat.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Pozwany przyznał, że ponosi odpowiedzialność za naprawienie przedmiotowej szkody oraz, że wypłacił z tego tytułu odszkodowanie w łącznej wysokości 5 136,75 złotych. Podniósł, że ostateczna wysokość przyznanego i wypłaconego odszkodowania została ustalona w oparciu o kosztorys robót przedłożonych przez powódkę, który to kosztorys poddano weryfikacji pod kątem zasadności wykonania poszczególnych robót i ich wartości. Roboty zapisane pod pozycjami 5-14 kosztorysu powódki, zostały przez pozwanego pominięte, ponieważ pozostawały bez związku ze szkodą z uwagi na niestwierdzenie zacieków w pokoju, którego miały dotyczyć. Podobnie, jak i szpachlowanie nierówności. Pozwany nie uznał również kosztów odnoszących się do robót w budynku kotłowni, albowiem kotłownia nie została odmalowana po poprzedniej szkodzie z 2021 roku, w związku z którą pozwany również wypłacił stosowne odszkodowanie. Nadto, zwrot kosztu wywozu i utylizacji pozostałości pozwany uwarunkował od udokumentowania ich poniesienia, tj. przedłożenia rachunków za ich wykonanie, co nie nastąpiło. Zdaniem pozwanego, brak jest też dowodów na to, że do usunięcia szkody konieczne było i zostało wykonane osuszanie mechaniczne zalanych pomieszczeń.

Sąd ustalił, co następuje:

I. L. jest właścicielem nieruchomości zabudowanej jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym, położonej w O. przy ulicy (...).

W dniu 8 marca 2023 roku w ww. budynku mieszkalnym doszło do zalania pomieszczeń: jednego z pokoi, korytarza, łazienki oraz kuchni.

(okoliczności bezsporne)

W dacie opisanego wyżej zdarzenia, I. L. posiadała umowę ubezpieczenia ww. budynku mieszkalnego zawartą z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W..

W dniu 10 marca 2023 roku I. L. zawiadomiła o szkodzie ubezpieczyciela, który wszczął postępowanie likwidacyjne szkody, uznał swoją odpowiedzialność i przyznał oraz wypłacił na rzecz poszkodowanej odszkodowanie w łącznej kwocie 5 136,75 złotych.

(okoliczności bezsporne)

Poszkodowana zleciła (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. weryfikację kosztorysu sporządzonego przez ubezpieczyciela, a następnie w dniu 3 stycznia 2024 roku zawarła z ww. spółką umowę przelewu wierzytelności, na podstawie której spółka (...) nabyła wierzytelność przysługującą I. L. względem (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. z tytułu brakującej części odszkodowania za szkodę powstałą w dniu 8 marca 2023 roku.

(bezsporne, dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 27-27v)

Łączny koszt prac remontowych, koniecznych do przeprowadzenia w budynku mieszkalnym położonym przy ulicy (...) w O. w celu całkowitego usunięcia skutków zdarzenia z dnia 8 marca 2023 roku – przy uwzględnieniu zasad ustalania wysokości odszkodowania zawartych w § 14 ogólnych warunków ubezpieczenia będących integralną częścią łączącej strony umowy ubezpieczenia i z pominięciem czynności polegających na mechanicznym osuszaniu zalanych pomieszczeń – wynosi 5 787,08 złotych.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu budownictwa i rzeczoznawstwa majątkowego k. 65-75 wraz z opinią uzupełniającą k. 109-117)

Sąd zważył, co następuje:

Pozwany nie kwestionował, że w dacie zdarzenia z dnia 8 marca 2023 roku łączyła go z poszkodowaną I. L. umowa ubezpieczenia budynku mieszkalnego położonego przy ulicy (...) w O., w związku z czym obowiązany jest do naprawienia powstałej w wyniku tego zdarzenia szkody.

Spór w sprawie koncentrował się na ustaleniu zakresu prac remontowych koniecznych do przeprowadzenia w ww. budynku w celu całkowitego usunięcia skutków zdarzenia oraz na ustaleniu kosztu tych prac.

Powołany na wniosek strony powodowej biegły sądowy z zakresu budownictwa i rzeczoznawstwa majątkowego, na którego wyznaczony przez Sąd został biegły D. K., w sporządzonej na piśmie opinii podstawowej i opinii uzupełniającej, w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w aktach sprawy i aktach szkody, ustalił zakres prac remontowych koniecznych do przeprowadzenia w budynku mieszkalnym położonym przy ulicy (...) w O. w celu całkowitego usunięcia skutków zdarzenia z dnia 8 marca 2023 roku, i stwierdził, że łączny koszt tych prac wynosi 5 787,08 złotych.

Biegły nie uwzględnił wskazanego w kosztorysie powódki osuszania pomieszczeń przy użyciu osuszaczy kondensacyjnych. Wskazał, że z akt sprawy ani z akt szkody nie wynika, aby poszkodowana zgłaszała ubezpieczycielowi konieczność osuszania mechanicznego i aby zastosowała takie urządzenia. Brak jest danych dotyczących stopnia zawilgocenia ścian i posadzek, na podstawie którego można byłoby stwierdzić, czy istniała konieczność stosowania ww. urządzeń.

Sąd w pełni podzielił opinię podstawową i uzupełniającą sporządzoną na potrzeby niniejszej sprawy przez biegłego D. K.. Opinia została sporządzona w oparciu o całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Jest rzetelna, zaś argumenty w niej wymienione świadczą o jej fachowości. Biegły przekonująco opisał poczynione przez siebie spostrzeżenia i ustalenia oraz dostatecznie uzasadnił swoje stanowisko. Należy podkreślić, że opinia biegłego ostatecznie nie była kwestionowana przez strony sporu.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 pkt 1 k.c.).

W przedmiotowej sprawie zastosowanie ma zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 k.c.

Zasadą jest, że naprawienie szkody przez ubezpieczyciela polega na zapłacie odpowiedniej sumy pieniężnej pozwalającej na przywrócenie stanu poprzedniego. Z tej zasady, wyrażonej w art. 363 § 1 k.c., a ponadto z podstawowej normy art. 361 § 2 k.c. wynika również, że w wypadku uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy uszkodzonej. Do wydatków tych należy zaliczyć także koszt nowych części i innych materiałów, których użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy. Odmienny pogląd prowadziłby do niemożliwego do przyjęcia wniosku, że w sytuacji, gdy uszkodzona została rzecz już częściowo używana, to ciężar jej przywrócenia do stanu poprzedniego spoczywa częściowo na poszkodowanym. Do takiego obciążenia poszkodowanego nie ma uzasadnionej podstawy prawnej. Przywrócenie bowiem rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów i materiałów, to poniesione na to wydatki wchodzą w skład kosztu naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego, a w konsekwencji wydatki te w ostatecznym wyniku obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.10.1972r. w sprawie II CR 425/72, LEX nr 1520).

Reasumując, w oparciu o wyliczenia biegłego i na podstawie powołanych wyżej przepisów oraz art. 481 § 1 i 2 k.c. i art. 817 § 1 k.c., biorąc pod uwagę wysokość dotychczas wypłaconego poszkodowanej przez pozwanego odszkodowania, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 650,33 złotych tytułem brakującej części odszkodowania z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 16 marca 2023 roku do dnia zapłaty (5 787,08 zł – 5 136,75 zł = 650,33 zł).

O kosztach procesu, wobec jedynie częściowego uwzględnienia żądań pozwu, Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 k.p.c., biorąc pod uwagę wygranie sprawy przez powódkę w 15%. Koszty poniesione przez powódkę wyniosły łącznie 3 317 złotych, na co składają się: kwota 400 złotych tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 900 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego i kwota 2 000 złotych tytułem zaliczki na poczet wynagrodzenia i wydatków biegłego. Zatem 15% ze wskazanej wyżej kwoty wynosi 497,55 złotych. Natomiast koszty poniesione przez pozwanego wyniosły łącznie 917 złotych, na co składa się: kwota 900 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego i kwota 17 złotych z tytułu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa. Pozwany wygrał sprawę w 85%, stąd należna mu kwota wynosi 779,45 złotych. Sąd dokonał kompensacji kosztów i zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 281,90 złotych (779,45 zł – 497,55 zł).

Koszt wynagrodzenia i wydatków powołanego w sprawie biegłego wyniósł łącznie 2 509,51 złotych i do wysokości 2 000 złotych pokryty został z zaliczki wpłaconej przez powódkę, zaś do kwoty 509,51 złotych pokryty został tymczasowo z budżetu Skarbu Państwa. Mając na uwadze wynik procesu, Sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Piszu od powódki kwotę 433,08 złotych (509,51 zł x 85%), a od pozwanego kwotę 76,43 złotych (509,51 zł x 15%).

sędzia Anna Gajewska