Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2024 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anna Lisowska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Judyta Masłowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2024 roku

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

o r z e k a:

I.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. kwotę 2 771 zł ( dwa tysiące siedemset siedemdziesiąt jeden złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 05.11.2023r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. kwotę 1 917 zł (jeden tysiąc siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

III.  Nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 166 zł ( sto sześćdziesiąt sześć złotych) tytułem brakującej zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego pokrytej tymczasowo ze środków Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu.

Sygn. akt C 224/24

UZASADNIENIE

Pozwem z 22 maja 2024 roku, skierowanym przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W., powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wniosła o zasądzenie od pozwanego kwoty 2 771 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie naliczanymi od 5 listopada 2023 roku do dnia zapłaty. Jednocześnie wniósł o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych w wysokości dwukrotności stawki minimalnej, jeśli nie zostanie przedstawiony spis kosztów.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że 5 września 2023 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzony został pojazd marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do E. S.. Odpowiedzialność za spowodowanie szkody ponosi sprawca zdarzenia ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialność w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń.

Na czas likwidacji szkody poszkodowana korzystała z pojazdu zastępczego. Najem trwał od 6 września 2023 roku do 4 października 2023 roku. W pojeździe miała miejsce szkoda całkowita. Poszkodowana korzystała z pojazdu zastępczego do 7-go dnia od daty wypłaty odszkodowania. Pozwany zredukował okres najmu oraz zastosowaną stawkę.

Ponadto powód podkreślił, że koszty podstawienia i odbioru pojazdu należy uznać za uzasadnione z samego faktu wykonania tej usługi, która co do zasady pozostaje w związku ze szkodą.

Na podstawie umowy cesji poszkodowana przelała na powoda wierzytelność przysługującą w stosunku do pozwanego towarzystwa ubezpieczeniowego.

W odpowiedzi na pozew pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Spółka Akcyjna uznał powództwo do kwoty 774,90 złotych oraz wniósł o oddalenie powództwa w pozostałej części.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany przyznał, że był odpowiedzialny za naprawienie szkody w pojeździe poszkodowanej. Z tego tytułu pozwany zapłacił odszkodowanie za zniszczone w wypadku auto, a nadto kwotę 2 214 złotych na pokrycie kosztów najmu pojazdu zastępczego. Odszkodowanie wypłacono na pokrycie kosztów najmu przez okres 20 dni przy zachowaniu wysokości stawki najmu – 90 złotych netto. Pozwany zweryfikował swoje stanowisko i uznał za zasadny pełny okres najmu wynoszący 29 dni jednakże nadal z zachowanie stawki 90 złotych netto. Dlatego też uznał powództwo do kwoty 774,90 złotych.

Pozwany podkreślił, że oferuje poszkodowanym najem pojazdu zastępczego w wypożyczalniach z nim współpracujących oraz informuje o stawkach najmu pojazdu przez nie stosowanych już przy zgłoszeniu szkody. W ocenie pozwanego przy zachowaniu minimalnej staranności przez poszkodowaną koszty najmu pojazdu zastępczego można było zminimalizować do wysokości zapłaconego wcześniej odszkodowania i obecnie uznanej kwoty. Pozwany podkreślił, że mając możliwość porównania cen najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem pozwanego z ofertą powoda poszkodowana powinna dokonać wyboru kierując się przesłankami ekonomicznymi. Takie podejście odpowiadałoby potrzebie współdziałania poszkodowanego z ubezpieczycielem w zakresie likwidacji szkody. Pozwany nie kwestionował kosztów podstawienia i odbioru pojazdu, a także daty naliczania odsetek.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności zaznaczenia wymaga, iż sprawa niniejsza podlegała rozpoznaniu na podstawie przepisów o postępowaniu uproszczonym (art. 505 ¹ -505 ¹⁴ k.p.c.). A zatem – zgodnie z treścią art. 505 ⁸ § 4 zd. 1 k.p.c. – uzasadnienie wyroku ograniczono do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Stosownie do treści art. 34 ust. 1 i art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2500 z późn. zm.) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

W obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 k.c., a ubezpieczyciel z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej kierowcy pojazdu mechanicznego (art. 822 § 1 k.c.).

Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: zaistnienie zdarzenia, z którym przepis prawny łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, powstanie szkody oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem i szkodą. W przypadku wystąpienia wymienionych przesłanek naprawienie szkody, przez podmiot do tego zobowiązany, powinno polegać na przywróceniu w majątku poszkodowanego stanu rzeczy naruszonego zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może przewyższać jednak wysokości faktycznie poniesionej szkody.

Okoliczności kolizji drogowej zaistniałej w dniu 5 września 2023 roku, odpowiedzialność pozwanego zakładu ubezpieczeń za szkodę powstałą w wyniku tego zdarzenia oraz okres najmu przez poszkodowaną pojazdu zastępczego, pozostawały poza sporem. Spór koncentrował się na ustaleniu, czy poszkodowana miała obowiązek nająć pojazd zastępczy od firmy współpracującej z pozwanym, oferującej akceptowaną przez ubezpieczyciela stawkę dobową najmu pojazdu oraz na ustaleniu, czy zastosowana przez powódkę stawka została zawyżona w stosunku do stawek rynkowych.

Na początek należy wskazać, że oceny czy poniesienie określonych kosztów, związanych z najmem pojazdu zastępczego, mieści się w ramach szkody i normalnego związku przyczynowego, należy dokonywać zawsze na podstawie konkretnych okoliczności sprawy (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 r., V CKN 1273/00, LEX nr 55515, a także uzasadnienie uchwały 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11, OSNC 2012, nr 3, poz. 28).

W kwestii podważanej przez pozwanego stawki za najem ponad kwotę 90 złotych za dobę należy zaaprobować pogląd, że poszkodowany co do zasady ma możliwość wyboru dowolnej oferty spośród takich, w których stawka czynszu najmu pozwanego nie przekracza rażąco cen rynkowych (oferowanych na rynku lokalnym) i braku obowiązku poszukiwania oferty najtańszej. W orzecznictwie za ugruntowany należy uznać pogląd, zgodnie z którym odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej pojazdu mechanicznego obejmuje ekonomicznie uzasadnione koszty likwidacji szkody, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku, przy czym kosztami „ekonomicznie uzasadnionymi” są koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego warsztat. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny te odbiegają (są wyższe) od cen przeciętnych dla określonej kategorii usług naprawczych na rynku (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2003 r., III CZP 32/03, OSNC 2004, nr 4, poz. 51) . Poszkodowany co do zasady nie ma bowiem obowiązku poszukiwania sprzedawcy oferującego najtańsze usługi, ubezpieczyciel powinien zatem pokryć koszty stosowane przez wybrany przez poszkodowanego podmiot, niezależnie od tego, że mogą być one wyższe od cen przeciętnych (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 25 kwietnia 2002 r.. I CKN 1466/99, OSNC 2003, nr 5 poz. 64).

Wprawdzie cytowane wyżej orzeczenia dotyczą kosztów naprawy pojazdu, niemniej, w ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie, należy je również odnieść do cen stosowanych na lokalnym rynku przez wypożyczalnie samochodów zastępczych. Niewątpliwie, zgodnie z dyspozycją art. 361 § 1 i 2 k.c., poszkodowany ma prawo do pełnej rekompensaty poniesionej szkody, z drugiej zaś strony ciąży na nim obowiązek współpracy z ubezpieczycielem poprzez przeciwdziałanie zwiększeniu szkody i minimalizowanie jej skutków (art. 354 § 2 k.c.). Obowiązek ten nie może jednak, w ocenie Sądu, być w związku z tym poczytywany za równoznaczny z obligacją do poszukiwania najtańszej oferty najmu samochodu zastępczego. Przypisanie poszkodowanej naruszenia obowiązku współpracy z ubezpieczycielem jest bowiem możliwe jedynie wtedy, gdy świadomie lub przez niedbalstwo skorzystał on z usług droższych, np. w sytuacji, kiedy zostanie wykazane, że poszkodowana, znając podmiot wynajmujący pojazdy po cenach niższych, wynajęła pojazd zastępczy tam, gdzie wynajmowano je drożej. Zarzut uchybienia obowiązkowi z art. 354 § 2 k.c. mógłby zatem wchodzić w grę tylko w razie wykazania świadomości i niedbalstwa poszkodowanej przy skorzystaniu z podmiotu stosującego stawki wygórowane (i to rażąco).

Powołany w sprawie biegły sądowy z zakresu techniki motoryzacyjnej, wyceny wartości pojazdów, kosztorysowanie i ocena jakości napraw, szacowanie szkód pojazdów z ubezpieczeń majątkowych M. Z., w sporządzonej na piśmie opinii stwierdził, że stawki na rynku lokalnym w czasie najmu pojazdu zastępczego wynosiły segmentu C, który to segment odpowiada klasie uszkodzonego pojazdu, kształtuje się granicach cen 74-245 złotych netto tj. 91-301 złotych brutto. Stawka dobowa zastosowana przez powoda w kwocie 165złotych netto pojawiała się lokalnym rynku i jest akceptowalna jako miesząca się w stawkach rynkowych.

Sąd w pełni podziela opinię biegłego, bowiem spełniała ona stawiane jej wymogi, odzwierciedlała staranność i wnikliwość w badaniu zleconego zagadnienia, odpowiadała w sposób wyczerpujący, stanowczy i zrozumiały na postawione pytania, a przytoczona na jej uzasadnienie argumentacja jest w pełni przekonująca. Zauważyć należy, iż opinia biegłego podlega, jak i inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c, lecz odróżniają je szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Opinia sporządzona została zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną. Opinia nie była kwestionowana.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 481 § 1 i 2 k.c., Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 771 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 listopada 2024 roku do dnia zapłaty i oddalił powództwo w pozostałej części.

O kosztach procesu, Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 98 § 1 k.p.c oraz § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1964 z późn. zm.). Na koszty poniesione przez powoda składają się: 200 złotych opłaty sądowej od pozwu, 17 złotych opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 900 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 800 złotych tytułem zaliczki na wynagrodzenie biegłego.

Nadto, na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 959 z późn. zm.) Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Piszu 166 zł tytułem zwrotu części wydatków na opinię biegłego, które tymczasowo wyłożone zostały przez Skarb Państwa.