Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2024 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anna Lisowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Judyta Masłowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2024 roku

sprawy z powództwa (...) Spółki jawnej z siedzibą w O.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

o r z e k a:

I.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki jawnej z siedzibą w O. kwotę 2 267,20 zł (dwa tysiące dwieście sześćdziesiąt siedem złotych 20/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 09.11.2023r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałej części.

III.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki jawnej z siedzibą w O. kwotę 1 209 zł (jeden tysiąc dwieście dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

IV.  Nakazuje zwrócić powodowi (...) Spółce jawnej z siedzibą w O. kwotę 908 zł (dziewięćset osiem złotych) z tytułu niewykorzystanej zaliczki.

Sygn. akt C 237/24

UZASADNIENIE

Pozwem z 19 lutego 2024 roku, skierowanym przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W., powód (...) spółka jawna wniosła o zasądzenie od pozwanego kwoty 2 388,24 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie naliczanymi od 9 listopada 2023 roku do dnia zapłaty. Jednocześnie wniósł o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w spełnieniu świadczenia, za czas od uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że 27 sierpnia 2023 roku doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzony został pojazd marki H. (...) o nr rej. (...) należący do M. M.. Legitymację czynną powódki stanowi umowa cesji wierzytelności przenosząca uprawnienia do dochodzenia roszczeń przez powoda w zakresie odszkodowania za uszkodzenia pojazdu.

Powód dokonał naprawy pojazdu i za tę usługę wystawił poszkodowanemu fakturę VAT na kwotę 7 228,20 złotych. Pozwany przyjął swoją odpowiedzialność co do zasady, jednakże zweryfikował koszty naprawy wynikające z faktury i wypłacił powódce kwotę 4 839,96 złotych. Tym samym do zapłaty pozwanemu pozostało 2 388,24 złote.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Spółka Akcyjna wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany przyznał, że był odpowiedzialny za naprawienie szkody w pojeździe marki H. należącym do M. M. wskutek wypadku z 27 sierpnia 2023 roku z tytułu ubezpieczenia auto-casco. Z tego tytułu wypłacił odszkodowanie w kwocie 4 839,96 złotych na pokrycie uzasadnionych kosztów jego naprawy. Tak ustalone i wypłacone odszkodowanie wyczerpuje odpowiedzialność pozwanego z tytułu ochrony gwarantowanej zawartą umową ubezpieczenia.

Wysokość odszkodowania została ustalona zgodnie z zasadami przewidzianymi zawartą z poszkodowanym umową ubezpieczenia. Pozwany podkreślił, że w § 17 ogólnych warunków ubezpieczenia, w razie udokumentowania naprawy pojazdu fakturą VAT (...) weryfikuje koszty z niej wynikające pod kątem zgodności z normami czasowymi operacji naprawczych określonych przez producenta pojazdu, stawkami za roboczogodzinę w oparciu o średnie ceny usług stosowane przez warsztaty porównywalnej kategorii do warsztatu wykonującego naprawę działające na terenie województwa, w którym znajduje się ten warsztat, cen części oryginalnych oraz cen materiałów lakierniczych i normaliów zawartych w systemach A., E. lub D..

W ocenie pozwanego kosztorys naprawy pojazdu poszkodowanego po wypadku, na podstawie którego powód wystawił fakturę został znacząco zawyżony, albowiem nie uwzględnia zasad obliczania odszkodowania przewidzianych umową. Dotyczy to w szczególności objęcia kalkulacją operacji zbędnych dla przywrócenia pojazdu poszkodowanego do stanu sprzed szkody oraz stawki roboczogodziny, która znacznie odbiega od średniej stosowanej na terenie województwa Warmińsko-Mazurskiego przez warsztaty porównywalnej kategorii.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności zaznaczenia wymaga, iż sprawa niniejsza podlegała rozpoznaniu na podstawie przepisów o postępowaniu uproszczonym (art. 505 ¹ -505 ¹⁴ k.p.c.). A zatem – zgodnie z treścią art. 505 ⁸ § 4 zd. 1 k.p.c. – uzasadnienie wyroku ograniczono do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Podstawę roszczenia strony powodowej stanowił przepis art. 805 § 1 i 2 pkt 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie – przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku.

W przypadku odpowiedzialności ubezpieczyciela z tytułu tzw. umowy AC (autocasco), jak to miało miejsce w niniejszej sprawie w odniesieniu do szkody powstałej w pojeździe marki H. (...), prawa i obowiązki stron rozwijane są przez poszczególnych ubezpieczycieli w samej umowie oraz zapisach ogólnych warunków umów. Unormowania tego rodzaju zawierają dokładne regulacje co do wypadków ubezpieczeniowych, w razie wystąpienia których aktualizuje się obowiązek odszkodowawczy ubezpieczyciela.

Spór sprowadzał się do ustalenia czy należne powodowi odszkodowanie winno być wyliczone w oparciu o postanowienia § 17 ogólnych warunków ubezpieczenia ubezpieczeń komunikacyjnych, przede wszystkim stawki roboczogodziny oraz operacji niezbędnych do przywrócenia pojazdu poszkodowanego do stanu sprzed szkody wyliczonych przez pozwanego. Należy w tym miejscu podkreślić, że pozwany w odpowiedzi na pozew nie wskazał, które operacje były zbędne do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody.

Dokonując ustaleń stanu faktycznego w tym zakresie, Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej, wyceny wartości pojazdu, kosztorysowania i oceny jakości napraw oraz szacowania szkód pojazdów z ubezpieczeń majątkowych M. Z.. Przedmiotem opinii biegłego nie jest przedstawienie faktów, ale wyłącznie ich ocena na podstawie fachowej wiedzy i specjalnych wiadomości. Uzasadnienie opinii zostało przez biegłego sformułowane w sposób przystępny i zrozumiały, biegły fachowo uzasadnił wnioski końcowe. Sąd ocenił poziom wiedzy biegłego, jego podstawy teoretyczne oraz sposób motywowania przyjętego w opinii stanowiska w sposób pozytywny. Sąd podkreśla jednakże, że opinia biegłego nie stanowiła jedynej podstawy orzeczenia. Dopiero całościowa i wszechstronna ocena materiału dowodowego doprowadziła Sąd do uznania, że na stronie pozwanej ciąży obowiązek zapłaty odszkodowania, jednakże w kwocie niższej niż dochodzona przez powoda. W swojej opinii biegły sądowy określił wysokość kosztów naprawy według programu A. na kwotę 7 107,16 złotych brutto. Biegły zastosował przy tym stawkę roboczogodziny 246 zł netto.

Odnosząc się do samej kwestii odszkodowania należy stwierdzić, że stosownie do treści art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W myśl § 2 w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Ubezpieczenie autocasco w tym kontekście kwalifikować należy jako ubezpieczenie majątkowe. Jego celem jest wyrównanie uszczerbku w majątku ubezpieczającego, spowodowanego wypadkami ubezpieczeniowymi przewidzianymi w umowie ubezpieczenia. Przy ubezpieczeniu majątkowym odszkodowanie co do zasady wyrównuje obniżenie wartości rzeczy, a więc stratę poniesioną przez poszkodowanego, i tylko w odniesieniu do przedmiotu ubezpieczenia. Sposób ustalania wartości ubezpieczonego mienia, szkody i wysokości odszkodowania z reguły ustalany jest w ogólnych warunkach ubezpieczenia. Zawierają one zasady szczegółowe, odmienne od ustanawianych w kodeksie cywilnym w zakresie odpowiedzialności nie tylko na podstawie umowy, lecz także z mocy przepisów o czynach niedozwolonych. Wysokości tych zobowiązań nie można z góry ustalić, dlatego też ubezpieczyciel może przejąć te zobowiązania w całości, lub też swoją odpowiedzialność ograniczyć do z góry określonej sumy, tzw. sumy gwarancyjnej, która stanowi górną granice odpowiedzialności.

W niniejszej sprawie pozwany wyliczył wartość należnego powodowi odszkodowania, sporządzając kalkulację szkody stosownie do postanowień § 17 ust. 3 pkt 2 lit. a ogólnych warunków ubezpieczenia, które odnoszą się do wysokości stawki za roboczogodzinę. Jednakże obliczenia pozwanego znacznie różnią się od wyliczeń biegłego, przy czym wyliczenia pozwanego nie są poparte żadnymi dowodami.

Podzielić należy przy tym pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z dnia 5 września 2008 r. ( CSK 64/08, LEX nr 457853), iż „ przy wykładni postanowień ubezpieczenia, w tym ogólnych warunków ubezpieczenia należy uwzględniać cel umowy i interesy ubezpieczającego, ubezpieczonego lub uprawnionego”. Celem zawarcia umowy przez ubezpieczonego było uzyskanie odszkodowania w wysokości brutto, przy zastosowaniu oryginalnych części zamiennym, uwzględniającym wysokość stawki za roboczogodzinę, która jest obiektywnie do zweryfikowania, skoro zapłacił on składkę od tak ustalonej wartości i zawarł umowę ubezpieczenia.

W rezultacie Sąd uznał, iż strona pozwana dokonała obliczeń w sposób nieprawidłowy, podzielając tym samym wyliczenia przedstawione przez biegłego M. Z. i zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) spółki jawnej z siedzibą w O. kwotę 2 267,20 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 9 listopada 2023 roku do dnia zapłaty i oddalił powództwo w pozostałej części.

Odsetki ustawowe za opóźnienie Sąd zasądził - zgodnie z żądaniem pozwu - od dnia 9 listopada 2023 roku do dnia zapłaty.

Zgodnie z art. 817 k.c. co do zasady ubezpieczyciel jest obowiązany spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Termin ten może ulec przedłużeniu w wyjątkowych okolicznościach, gdy wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe. W niniejszej sprawie, jak wynika z akt szkody załączonych na płycie CD, szkoda została zgłoszona 27 września 2023 roku. Tym samym stwierdzić należy, że w 3 listopada 2023 r. roszczenie strony powódki było już wymagalne.

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach procesu był art. 98 § 1 k.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Strona powodowa w niniejszej sprawie poniosła koszty procesu w łącznej kwocie 1 209 zł, na które składały się: 200 zł tytułem opłaty od pozwu, kwota w wysokości 900 zł tytułem kosztów ustanowienia w sprawie pełnomocnika, kwota w wysokości 92 zł tytułem zaliczki uiszczonej na poczet wynagrodzenia biegłego sądowego oraz kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika została ustalona na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Z uwagi na fakt, że powód przegrał sprawę w nieznacznej części, w punkcie III wyroku Sąd zasądził od pozwanej na rzecz strony powodowej całość kosztów sądowych poniesionych przez powoda, tj. kwotę 1 209 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd zwrócił powodowi (...) spółce jawnej kwotę 908 złotych tytułem niewykorzystanej zaliczki na opinię biegłego.