Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2023 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Magdalena Łukaszewicz
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Anita Topa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2023 roku

sprawy z powództwa (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko M. S.

o zapłatę

o r z e k a :

Zasądza od pozwanego M. S. na rzecz powoda (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 23701,81 zł (dwadzieścia trzy tysiące siedemset jeden złotych 81/100 groszy) wraz z umownymi odsetkami w wysokości maksymalnych odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 15 991,44 zł od dnia 08.10.2022r. do dnia zapłaty.

Zasądza od pozwanego M. S. na rzecz powoda (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 4191,96 zł (cztery tysiące sto dziewięćdziesiąt jeden złotych 96/100) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Przyznaje adwokatowi T. K. wynagrodzenie za pełnienie funkcji kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego w wysokości 2952 zł (dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dwa złote), w tym podatek VAT w wysokości 552 zł, które należy wypłacić z zaliczki zapisanej pod pozycją (...).

Zwrócić powodowi (...) Bankowi (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 8 zł (osiem złotych) tytułem niewykorzystanej zaliczki zapisanej pod pozycją (...).

Sygn. akt I C 288/23

UZASADNIENIE

(...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w dniu 18 października 2022 roku wytoczyła powództwo przeciwko M. S. o zapłatę kwoty 23 701,81 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości maksymalnych odsetek za opóźnienie liczonymi od kwoty 15 991,44 złotych od dnia 08.10.2022r. do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 2 lipca 2018 roku między stronami zawarta została umowa pożyczki nr (...) z pakietem ubezpieczeniowym, na podstawie której pozwanemu przyznana została kwota 21 220,86 zł, w tym prowizja w wysokości 1 225,90 zł, składka ubezpieczeniowa w wysokości 3 682,96 zł i kwota pożyczki w wysokości 16 312 zł. Wypłata pożyczki do kwoty 6 312 zł nastąpiła na rachunek S. C. Bank na spłatę zadłużenia pozwanego w tym banku, a kwotę 10 000 zł przelano na rachunek bankowy pozwanego w (...) S.A. Pozwany zobowiązał się do spłaty ww. należności, wraz z odsetkami umownymi, w 60 miesięcznych ratach w wysokości i terminach ustalonych w harmonogramie spłaty, począwszy od sierpnia 2018 roku. Zgodnie z umową, od zadłużenia przeterminowanego pożyczkodawcy należne są maksymalne odsetki za opóźnienie. W związku z brakiem spłaty zadłużenia wymagalnego, powódka wypowiedziała przedmiotową umowę pismem z dnia 29 lipca 2019 roku z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia. Roszczenie stało się wymagalne 21 września 2019 roku. Na dochodzoną niniejszym pozwem należność składa się:

- kwota 15 991,44 zł – tytułem kapitału,

- kwota 7 710,37 zł – tytułem skapitalizowanych odsetek umownych, w tym odsetek od zadłużenia przeterminowanego, naliczonych do 07.10.2022r.

Zarządzeniem z dnia 7 września 2023 roku Przewodniczący, na wniosek powódki, ustanowił dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego kuratora w osobie adwokata. Do pełnienia funkcji kuratora Okręgowa Rada Adwokacka w B. wskazała adwokata T. K..

Kurator dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości. W pierwszej kolejności podniósł zarzut przedawnienia roszczenia głównego, a ponadto zarzut bezpodstawnego wypowiedzenia przez powódkę umowy pożyczki i zarzut nieskutecznego wypowiedzenia umowy wobec pozwanemu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy pod adres, pod którym pozwany od dłuższego czasu już nie przebywał.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 2 lipca 2018 roku pomiędzy (...) Bankiem (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., a M. S. zawarta została umowa pożyczki nr (...) z pakietem ubezpieczeniowym, na podstawie której M. S. przyznana została kwota 21 220,86 złotych, w tym prowizja w wysokości 1 225,90 złotych, składka ubezpieczeniowa w wysokości 3 682,96 złotych i kwota pożyczki w wysokości 16 312 złotych. Wypłata kwoty pożyczki nastąpiła w dniu 2 lipca 2018 roku:

- do kwoty 6 312 zł - na rachunek S. C. Bank na spłatę zadłużenia pożyczkobiorcy w tym banku,

- do kwoty 10 000 zł - na rachunek bankowy pożyczkobiorcy prowadzony w (...) S.A.

M. S. zobowiązał się do spłaty kwoty 21 220,86 złotych z odsetkami umownymi w 60 miesięcznych ratach płatnych w wysokości i terminach wyszczególnionych w § 6 umowy, począwszy od dnia 28 sierpnia 2018 roku.

Zgodnie z umową, od zadłużenia przeterminowanego pożyczkodawca uprawniony jest do naliczania maksymalnych odsetek za opóźnienie (§ 8 umowy).

Strony umówiły się, że pożyczkodawca korespondencję dotyczącą umowy przesyłać będzie na adres pożyczkobiorcy wskazany w umowie lub na inny adres wskazany po zawarciu umowy. M. S. zobowiązał się niezwłocznie powiadomić pożyczkodawcę o zmianie swojego nazwiska, adresu i miejsca pracy (§ 14 umowy).

(dowód: umowa pożyczki k. 13-16; zestawienie operacji na rachunku bankowym pozwanego k. 124)

Do marca 2019 roku M. S. spłacał powyższe zobowiązanie.

Pismem z dnia 30 maja 2019 roku (nadanym listem poleconym w dniu 3 czerwca 2019 roku na adres zamieszkania wskazany w umowie pożyczki) pożyczkodawca (...) Bank (...) Spółka Akcyjna wezwał M. S. do zapłaty wymagalnego zadłużenia w spłacie ww. pożyczki w wysokości 568,69 zł.

W związku z brakiem spłaty zadłużenia przeterminowanego, pismem z dnia 29 lipca 2019 roku (nadanym listem poleconym w dniu 31 lipca 2019 roku na adres zamieszkania wskazany w umowie pożyczki) (...) Bank (...) Spółka Akcyjna wypowiedziała umowę pożyczki nr (...) z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia. Korespondencja ta wróciła 21 sierpnia 2019 r. nieodebrana z placówki pocztowej po dwukrotnym awizowaniu.

Roszczenie banku stało się wymagalne 21 września 2019 roku.

Na dzień sporządzenia pozwu w niniejszej sprawie (7 października 2022 roku), zadłużenie M. S. względem (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. z tytułu umowy pożyczki nr (...) wynosi 23 701,81 złotych, w tym:

- kwota 15 991,44 zł – tytułem kapitału,

- kwota 7 710,37 zł – tytułem skapitalizowanych odsetek umownych, w tym odsetek od zadłużenia przeterminowanego, naliczonych do dnia sporządzenia pozwu.

(dowód: szczegółowe rozliczenie pożyczki k. 16-16v; historia operacji na kontrakcie kredytowym k. 122-123; zestawienie operacji na rachunku bankowym pozwanego k. 124-129; pismo z 30.05.2019r. k. 132; pismo z 29.07.2019r. wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru k. 19-20)

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotowe powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Wszystkie podniesione przez stronę pozwaną zarzuty, w świetle przedłożonych przez powódkę dokumentów, uznać należy za chybione.

W sprawie bezspornie ustalono, że w dniu 2 lipca 2018 roku pomiędzy stronami niniejszego sporu została zawarta umowa pożyczki nr (...), której warunki pozwany zaakceptował, czego wynikiem było jednorazowe wypłacenie mu przez pożyczkodawcę umówionej kwoty pożyczki. Dowodzą tego załączona do akt sprawy umowa pożyczki (k. 10-16), historia operacji na kontrakcie kredytowym (k. 122) i historia operacji na rachunku bankowym pozwanego (k. 124).

W umowie powyższej pozwany wskazał swój adres zamieszkania: P., ul. (...). Zgodnie z § 14 ust. 2 umowy, pozwany zobowiązał się niezwłocznie powiadamiać bank m.in. o zmianie adresu zamieszkania. Wezwanie do zapłaty z dnia 30.05.2019r. oraz pismo z dnia 29.07.2019r. zawierające oświadczenie o wypowiedzeniu umowy, wysłane zostały na ww. adres.

W treści umowy pożyczki strony wprost postanowiły, że pożyczkodawca korespondencję dotyczącą umowy przesyłać będzie na adres pożyczkobiorcy wskazany w umowie lub na inny adres wskazany po zawarciu umowy (§ 14 ust. 1). Również w judykaturze nie budzi żadnych wątpliwości kwestia skuteczności doręczania kontrahentom banku wszelkiej korespondencji związanej z umowami kredytów/pożyczek na adres wskazany w treści umowy w sytuacji, gdy wbrew postanowieniom kontraktu zaniechali oni poinformowania banku o zmianie takiego adresu zamieszkania/adresu do korespondencji.

Należy wskazać, że w rozumieniu art. 61 § 1 k.c. możliwość zapoznania się z treścią oświadczenia przez adresata nie może być utożsamiana z rzeczywistym zapoznaniem się przez niego z tym oświadczeniem, co oznacza, że skuteczne złożenie oświadczenia woli następuje także w sytuacji, w której co prawda adresat oświadczenia woli nie zna jego treści, ale miał realną możliwość zapoznania się z nią, gdyż doszła ona do niego w taki sposób, że mógł się z nią zapoznać (vide wyrok SN z dnia 22.03.2017r. w sprawie II CSK 148/16, Legalis). Przedmiotowa korespondencja była prawidłowo kierowana przez powódkę na adres korespondencyjny wskazany przez pozwanego przy zawieraniu umowy. Niemożność doręczenia pod tym adresem, pod którym według wszelkiego prawdopodobieństwa powinien być możliwy kontakt z adresatem, obciąża tego ostatniego. Nie można czynić zarzutu bankowi, że wykonując obowiązki wynikające z umowy powoływał się na dotychczas znany mu adres.

W razie zwrotu niedostarczonej przesyłki, za chwilę złożenia oświadczenia woli należy uznać moment, w którym korespondencja mogła i powinna być doręczona drugiej stronie. Będzie to dzień, w którym po raz pierwszy próbowano doręczyć przesyłkę pod właściwym adresem. Data taka będzie zwykle uwidoczniona na zwróconej przesyłce w postaci odpowiedniej adnotacji doręczyciela (vide wyrok SO Olsztyn z dnia 04.06.2019r. w sprawie I C 15/19, portal orzeczeń).

Załączone do akt sprawy szczegółowe rozliczenie przedmiotowej pożyczki (k. 16-16v) oraz historia operacji na kontrakcie kredytowym i historia operacji na rachunku bankowym pozwanego, dowodzą jednoznacznie zarówno niewywiązania się przez pozwanego z warunków przedmiotowej umowy, jak i wysokości dochodzonego przez powódkę roszczenia, w tym skapitalizowanych odsetek umownych.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że powódka zasadnie i skutecznie wypowiedziała przedmiotową umowę pożyczki i prawidłowo określiła dzień wymagalności roszczenia na 21 września 2019 roku. Natomiast zważywszy na datę wymagalności roszczenia oraz treść art. 118 k.c. i art. 120 § 1 k.c., stwierdzić należy, że roszczenie powódki nie uległo przedawnieniu.

Reasumując, Sąd uznał, że przedłożone przez stronę powodową dokumenty nie budzą wątpliwości i dowodzą zarówno istnienia jak i zasadności przedmiotowego roszczenia, zaś ich prawdziwość i wiarygodność nie została podważona przez stronę pozwaną.

W konsekwencji Sąd na podstawie przepisów art. 720 § 1 k.c. oraz umowy pożyczki z dnia 2 lipca 2018 roku zasądził od pozwanego na rzecz powódki dochodzoną pozwem kwotę 23 701,81 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości maksymalnych odsetek za opóźnienie liczonymi od kwoty 15 991,44 zł od dnia następnego po dniu sporządzenia pozwu, tj. od 8 października 2022 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepis art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W tym przypadku jest to kwota 1 000 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, kwota 139,96 złotych tytułem zwrotu kosztów próby doręczenia korespondencji pozwanemu za pośrednictwem komornika, kwota 100 złotych tytułem zwrotu opłaty od zażalenia oraz kwota 2952 złotych tytułem zwrotu zaliczki na poczet wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego. Łącznie 4 191,96 złotych.

Na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 13.11.2013r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz.U. z 2013r. poz. 1476) w zw. z § 2 pkt 5) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015., poz. 1800 ze zm.), Sąd przyznał kuratorowi adwokatowi T. K., mając na względzie rodzaj sprawy, stopień jej zawiłości i nakład pracy kuratora, wynagrodzenie w kwocie 2 952 złote, w tym kwotę 552 złote tytułem podatku VAT, które nakazał w całości wypłacić z zaliczki wpłaconej przez powódkę.

Na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2020r., poz. 755), Sąd zwrócił powódce kwotę 8 złotych tytułem niewykorzystanej zaliczki na poczet wynagrodzenia kuratora.