Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Anna Gajewska

Protokolant: sekretarz sądowy Justyna Milewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2024 r. w P.

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

o r z e k a

I.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. kwotę 2 613,75 zł (dwa tysiące sześćset trzynaście złotych 75/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11.04.2024r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. kwotę 1 117,00 zł (jeden tysiąc sto siedemnaście złotych 0/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 326/24

UZASADNIENIE

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. wytoczyła powództwo przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S. o zapłatę kwoty 2 613,75 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 11 kwietnia 2024 roku do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że dochodzi brakującej części odszkodowania za naprawę pojazdu. Podniosła, że w dniu 11 sierpnia 2023 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki V. o nr rej. (...), stanowiący własność K. J.. Sprawca szkody posiadał polisę OC wystawioną przez pozwane towarzystwo ubezpieczeń. Poszkodowany zlecił naprawę pojazdu powódce – autoryzowanemu serwisowi. W drodze umowy cesji, powódka nabyła od poszkodowanego wierzytelność przysługującą mu względem pozwanego z tytułu kosztów naprawy pojazdu. Koszt naprawy pojazdu, przy stawce za roboczogodzinę prac blacharsko-lakierniczych wynoszącej do 300 złotych netto, wyniósł 13 627,82 złotych brutto. W dniu 20 marca 2024 roku powódka wystawiła fakturę VAT na powyższą kwotę i wezwała pozwanego do zapłaty. Pozwany przyznał i wypłacił odszkodowanie w łącznej kwocie 11 014,07 złotych, przyjmując zaniżoną i nie znajdującą żadnego uzasadnienia stawkę za roboczogodzinę prac naprawczych w kwocie 110 złotych netto.

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie na jej rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Pozwana przyznała, że z tytułu umowy OC ponosi odpowiedzialność za szkodę w ww. pojeździe powstałą wskutek zdarzenia z dnia 11 sierpnia 2023 roku oraz, że wypłaciła z tego tytułu odszkodowanie w wysokości 11 014,07 złotych. Pozwana nie kwestionowała zakresu uszkodzeń powstałych w pojeździe. Zakwestionowała natomiast zastosowaną przez powódkę wysokość stawki roboczogodziny przyjętej do naprawy przedmiotowego pojazdu, uznając ją za zawyżoną.

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności zaznaczenia wymaga, iż sprawa niniejsza podlegała rozpoznaniu na podstawie przepisów o postępowaniu uproszczonym (art. 505 ¹ -505 ¹⁴ k.p.c.). A zatem – zgodnie z treścią art. 505 ⁸ § 4 zd. 1 k.p.c. – uzasadnienie wyroku ograniczono do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Podstawę roszczenia strony powodowej stanowił przepis art. 805 § 1 i 2 pkt 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie – przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku.

W przypadku odpowiedzialności ubezpieczyciela z umowy OC (odpowiedzialności cywilnej), jak ma to miejsce w niniejszej sprawie, zastosowanie znajduje dodatkowo przepis art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Pozwany ubezpieczyciel nie kwestionował co do zasady swej odpowiedzialności za powstałą szkodę. Nie kwestionował również legitymacji czynnej powódki. Kwestionował natomiast wysokość szkody, a dokładniej, wysokość zastosowanej przez powódkę stawki za roboczogodzinę prac blacharsko-mechanicznych i prac lakierniczych.

W sprawie bezspornie ustalono, że powódka jest autoryzowaną stacją obsługi pojazdów. Poszkodowany zlecił powódce naprawę uszkodzonego pojazdu i naprawa ta została przeprowadzona. Zastosowano przy tym części oryginalne pochodzące od producenta pojazdu i stawkę za roboczogodzinę prac blacharsko-mechanicznych i prac lakierniczych obowiązującą u powódki (odpowiednio 356,70 zł brutto i 369,00 zł brutto).

Powódka złożyła do akt sprawy dokument w postaci faktury VAT z dnia 14 maja 2024 roku, z której wynika, iż koszt napraw koniecznych do wykonania w związku ze zdarzeniem drogowym, za które odpowiedzialność ponosi pozwana, przy zastosowaniu ww. stawek roboczogodziny obowiązujących u powódki, wyniósł 13 627,82 złotych brutto. Różnica pomiędzy rzeczywiście poniesioną szkodą, a kwotą wypłaconą dotychczas przez ubezpieczyciela (11 014,07) wyniosła 2 613,75 złotych – czego kwota żądana przez stronę powodową nie przekroczyła.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż wbrew stanowisku pozwanego ubezpieczyciela, odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. Poszkodowanemu przysługuje przy tym wybór odpowiedniego warsztatu naprawczego, któremu powierzy on dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. W praktyce będą to zazwyczaj autoryzowane warsztaty naprawcze związane z określoną marką samochodu i prowadzące obsługę serwisową pojazdu. Wybierając takie warsztaty, poszkodowany może się kierować m.in. ich fachowością, rzetelnością technicznej obsługi i poziomem prac naprawczych oraz określonymi niekiedy profitami połączonymi ze stałą obsługą serwisową. Za "niezbędne" koszty naprawy należy uznać takie koszty, które zostały poniesione w wyniku przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu jego technicznej używalności istniejącej przed wyrządzeniem szkody przy zastosowaniu technologicznej metody odpowiadającej rodzajowi uszkodzeń pojazdu mechanicznego. Kosztami "ekonomicznie uzasadnionymi" są koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego warsztat naprawczy dokonujący naprawy samochodu. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny te odbiegają (są wyższe) od cen przeciętnych dla określonej kategorii usług naprawczych na rynku. Na poszkodowanym nie ciąży obowiązek dokonania naprawy jedynie w tym warsztacie, który współpracuje z ubezpieczycielem i został mu przez niego w tym celu zaoferowany (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r., sygn. III CZP 32/03, LEX nr 78592).

Uchwałą III CZP 142/22 z dnia 8 maja 2024 roku Sąd Najwyższy wskazał w sposób wyraźny, że poszkodowany ma prawo sam zdecydować, w jakim warsztacie będzie chciał przeprowadzić naprawę uszkodzonego pojazdu. W zakresie wyboru warsztatu istotny jest bowiem aspekt zaufania pomiędzy stronami takiej transakcji, a ubezpieczyciel nie może w tym zakresie wymagać konieczności skorzystania z przedłożonych ofert i ulg wypracowanych ze współpracującym z nim podmiotem gospodarczym.

Powódka przedłożyła odpis pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej – M. P. – sporządzonej na zlecenie Sądu Rejonowego w Ostrołęce na potrzeby toczącej się przed tamtejszym Sądem sprawy V GC 442/23, w której to opinii wskazany biegły ustalił, że stosowana przez spółkę (...) w lipcu 2023 roku stawka za roboczogodzinę prac mechaniczno-blacharskich i prac lakierniczych wynosząca 290/300 złotych netto, mieści się w przedziale średnich stawek stosowanych w autoryzowanych warsztatach na rynku lokalnym.

Mając na uwadze, iż przedmiotowa sprawa rozpoznawana była w trybie uproszczonym, w którym zastosowanie znajduje przepis art. 505 ⁷ § 2 k.p.c., Sąd w oparciu o przepis art. 278 ¹ k.p.c. uznał ww. opinię biegłego M. P. za dowód w niniejszej sprawie. W ocenie Sądu, opinia ta sporządzona została zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną biegłego. Jest logiczna i pełna. Podkreślenia wymaga, iż opinia ta nie była kwestionowana przez stronę pozwaną.

Zważywszy na treść wspomnianej wyżej opinii biegłego M. P., w ocenie Sądu stwierdzić należy, że przyjęta przez pozwanego stawka 110 złotych netto za roboczogodzinę jest niespotykana i całkowicie odbiegająca od realiów rynkowych, a jej uwzględnienie nie odzwierciedla realnych kosztów przeprowadzenia naprawy przedmiotowego pojazdu zgodnie z zaleceniami technologicznymi, a jedynie gwarantuje niepełnowartościowe usprawnienie pojazdu.

Wobec powyższego, mając na uwadze kwotę dotychczas wypłaconą przez pozwanego, Sąd na podstawie powołanych na wstępie rozważań przepisów oraz art. 481 § 1 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124 poz. 1152 z późn. zm.), zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2 613,75 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 11 kwietnia 2024 roku - to jest od dnia następnego po upływie terminu płatności faktury, który zakreślony został na dzień 10 kwietnia 2024 roku (k. 8) - do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o § 2 pkt 3) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.) oraz art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Na koszty procesu powódki składa się: kwota 900 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa oraz kwota 200 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od rozszerzonego powództwa. Łącznie 1 117 złotych.

sędzia Anna Gajewska