Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2025 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	sędzia Anna Gajewska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Agnieszka Zuzga

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2025 r. w P.

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej Oddziału w Polsce z siedzibą w W.

przeciwko S. R.

o zapłatę

o r z e k a

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 350/24

UZASADNIENIE

(...) Spółka Akcyjna Oddział w Polsce z siedzibą w W. wytoczyła powództwo przeciwko S. R. o zapłatę kwoty 546 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 29 października 2022 roku do dnia zapłaty. Nadto powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 21 października 2022 roku zawarła z pozwanym umowę ubezpieczenia OC pojazdu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) na okres od 19.11.2022r. do 18.11.2023r. (numer polisy (...)). Umowa zawarta została w ramach rozmowy telefonicznej, po wysłaniu przez pozwanego – z numeru (...) – sms’a z kodem potwierdzającym zawarcie umowy. Składka ubezpieczeniowa w kwocie 546 złotych miała być zapłacona przez pozwanego w jednej racie do dnia 28 października 2022 roku. Pozwany składki tej nie zapłacił. Powódka wezwała pozwanego do zapłaty, jednak wezwanie pozostało bezskuteczne.

Pozwany S. R. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości. Zaprzeczył, że zawarł z powódką przedmiotową umowę ubezpieczenia OC wskazanego wyżej pojazdu i podkreślił, że nikogo do zawarcia tej umowy nie upoważniał. Przyznał, że jest właścicielem ww. pojazdu. Podkreślił, że w grudniu 2022 roku pojazd ten objęty był umową ubezpieczenia OC zawartą z innym niż powódka ubezpieczycielem, zatem niedorzeczne byłoby zawieranie dwóch tego rodzaju umów. Dodał, że umów ubezpieczenia nigdy nie zawiera drogą telefoniczną ani elektroniczną. Na rozprawie w dniu 16 października 2024 roku pozwany podał, że w 2022 roku i obecnie posiada numer (...).

Sąd ustalił, co następuje:

S. R. jest właścicielem samochodu osobowego marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), rok produkcji 2009, pojemność silnika 1896 m ³. (okoliczności bezsporne)

W dniu 21 października 2022 roku między przedstawicielem ubezpieczeniowym (...) S.A. Oddział w Polsce z siedzibą w W., a K. R. – synem S. R. powołującym się na pełnomocnictwo udzielone mu przez ojca – doszło do rozmowy telefonicznej, podczas której przedstawiciel ubezpieczeniowy zaoferował K. R. zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC opisanego wyżej pojazdu.

K. R. zaakceptował zaoferowane mu warunki umowy ubezpieczenia OC i wysłał ze swojego numeru (...) sms’a z kodem potwierdzającym zawarcie umowy.

Na dowód zawarcia umowy, ubezpieczyciel wystawił polisę o numerze (...). Zgodnie z treścią polisy, ochrona ubezpieczeniowa pojazdu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) obejmowała okres od 19.11.2022 r. do 18.11.2023 r. i zobowiązywała ubezpieczającego do zapłaty składki w wysokości 546 złotych jednorazowo w terminie do 28 października 2022 roku.

(dowód: zapis rozmowy telefonicznej na płycie CD k. 68; polisa 14-15)

S. R. nie udzielił synowi K. R. pełnomocnictwa do zawarcia ww. umowy ubezpieczenia OC pojazdu.

Pojazd marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w okresie od 19.11.2022 r. do 18.11.2023 r. ubezpieczony był przez S. R. w Towarzystwie (...) S.A. z siedzibą w W..

(dowód: oświadczenie pozwanego k. 64 i 79; identyfikacja polisy OC k. 62)

Sąd zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie bezspornym było to, że pozwany jest właścicielem pojazdu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

W toku procesu, na podstawie przedłożonego przez stronę powodową nagrania rozmowy telefonicznej, zapisanego na płycie CD znajdującej się na karcie 68 akt sprawy, Sąd ustalił, że do zawarcia przedmiotowej umowy ubezpieczenia OC doszło pomiędzy powódką, a synem pozwanego K. R. powołującym się na udzielone mu przez ojca pełnomocnictwo.

Umowa zawarta została przez telefon, nie doszło więc do okazania dokumentu pełnomocnictwa.

Zgodnie z art. 103 k.c. jeżeli zawierający umowę jako pełnomocnik nie ma umocowania albo przekroczy jego zakres, ważność umowy zależy od jej potwierdzenia przez osobę, w której imieniu została zawarta.

Zawarcie umowy z osobą podającą się za pełnomocnika, a niemającą umocowania albo przekraczającą jego zakres, powoduje, że czynność prawna jest niezupełna (negotium claudicans) - i jej ważność zależy od potwierdzenia przez osobę, w której imieniu umowa została zawarta. Brak potwierdzenia powoduje - z mocy samego prawa - nieważność umowy w całości. Nie jest więc możliwe zastosowanie w tym wypadku art. 58 § 3 k.c. i uznanie, że umowa zachowała w określonej części ważność. Osoba niemająca umocowania, lecz działająca jako pełnomocnik, jest tzw. fałszywym pełnomocnikiem (falsus procurator). W art. 103 § 1 k.c. nie chodzi o pełnomocnika, którego pełnomocnictwo istniało i zostało odwołane albo wygasło, takiej sytuacji bowiem dotyczy art. 105 k.c. W art. 103 § 1 k.c. chodzi o osobę podającą się za pełnomocnika i od początku niemającą pełnomocnictwa albo której pełnomocnictwo było nieważne, a także o pełnomocnika, który zawarł umowę z przekroczeniem zakresu pełnomocnictwa.

Skuteczność umowy zawartej przez rzekomego pełnomocnika jest zawieszona dopóty, dopóki nie nastąpi jej potwierdzenie albo odmowa potwierdzenia przez osobę, w której imieniu ją zawarto. Potwierdzenie może nastąpić z własnej inicjatywy tej osoby albo drugiej strony. Konwaliduje ono wadliwą umowę i nadaje jej pełną skuteczność z mocą wsteczną od daty jej zawarcia, podobnie jak zgoda, o której mowa w art. 63 § 1 k.c. Odmowa potwierdzenia lub bezskuteczny upływ terminu wyznaczonego do potwierdzenia (art. 103 § 2 k.c.) zwalniają drugą stronę i powodują bezwzględną nieważność umowy.

Potwierdzenie może być dokonane przez osobę, w której imieniu umowa została zawarta, albo przez jej reprezentanta w granicach jego umocowania. Potwierdzenie może być dokonane w dowolnej formie, nawet przez czynności konkludentne, przy założeniu, że osoba, w której imieniu umowę zawarto, wie o jej zawarciu. Jeżeli jednak do ważności czynności prawnej potrzebna była forma szczególna, potwierdzenie powinno nastąpić w takiej samej formie (podobnie jak w art. 63 § 2 k.c.). Milczenie nie może być poczytane za potwierdzenie. Kodeks cywilny nie ogranicza potwierdzenia żadnym terminem, daje tylko drugiej stronie możliwość wyznaczenia osobie, w której imieniu umowę zawarto, odpowiedniego terminu do potwierdzenia umowy w celu uchylenia niepewności, jaką stwarza bezskuteczność zawieszona co do ważności umowy.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy podkreślić, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w żadnej mierze nie wynika, aby powódka sprawdziła umocowanie K. R. do zawarcia umowy, aby wyznaczyła pozwanemu – w imieniu którego umowę zawarto - odpowiedni termin do potwierdzenia umowy w celu uchylenia niepewności, jaką stwarza bezskuteczność zawieszona co do ważności umowy, i aby umowa została przez pozwanego potwierdzona. W toku niniejszego procesu pozwany stanowczo oświadczył, że nie udzielił synowi pełnomocnictwa do zawarcia przedmiotowej umowy oraz, że stosowną umowę ubezpieczenia OC przedmiotowego pojazdu zawarł osobiście z innym podmiotem ubezpieczeniowym.

Wobec powyższego stwierdzić należało, że sporna umowa jest nieważna i nie została potwierdzona przez pozwanego w rozumieniu art. 103 k.c.

Z uwagi na powyższe, Sąd powództwo oddalił.