Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anna Lisowska

Protokolant: st. sekr. sąd. Judyta Masłowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2024 roku

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

o r z e k a:

I.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. kwotę 3 137,88 zł (trzy tysiące sto trzydzieści siedem złotych 88/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 03.10.2023r. do dnia zapłaty.

II.  Nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 554,55 zł (pięćset pięćdziesiąt cztery złote 55/100) tytułem brakującej zaliczki pokrytej tymczasowo ze środków Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Piszu.

III.  Zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. kwotę 1 517 zł (jeden tysiąc pięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 467/23

UZASADNIENIE

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. wytoczyła powództwo przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 3.137,88 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 3 października 2023 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniu 11 czerwca 2023 roku doszło do zdarzenia, w wyniku którego został uszkodzony pojazd marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do J. B.. Poszkodowany J. B. zbył przysługującą mu względem ubezpieczyciela sprawcy wierzytelność na rzecz powódki na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 19 czerwca 2023 roku, w związku z czym powódka jest legitymowana czynnie do dochodzenia roszczeń z tytułu uszkodzenia ww. pojazdu.

Powódka dokonała naprawy pojazdu i wystawiła za tę naprawę fakturę VAT na kwotę 12.672,83 zł. Pozwany przyjął swoją odpowiedzialność co do zasady, jednakże bezpodstawnie zweryfikował koszty naprawy wynikające z faktury, zakwestionował między innymi koszt stawki za roboczogodzinę zastosowanej przez powódkę i wypłacił powódce kwotę 9.534,95 zł, w związku z czym do zapłaty pozostała kwota 3.137,88 zł. Powódka podkreśliła, że jest autoryzowanym serwisem, w którym w 2023 roku został przeprowadzony audyt (...) Izby (...), na podstawie którego ustalono, że uzasadniona stawka za roboczogodzinę prac blacharsko – lakierniczych dla samochodów klasy premium powinna wynosić 328 zł netto. Ponadto stawka ta mieści się w granicach średnich stawek stosowanych przez inne serwisy autoryzowane działające na terenie O..

Wydanym w niniejszej sprawie w dniu 23 października 2023 roku nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, Sąd Rejonowy w Piszu nakazał pozwanemu aby w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłaty zapłacił na rzecz powódki całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania albo wniósł w tym terminie sprzeciw.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty. Wniósł o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Pozwany przyznał, że przyjął odpowiedzialność za szkodę poniesioną przez J. B. wskutek uszkodzenia pojazdu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...). Wskazał, że wysokość odszkodowania ustalił na kwotę 9.345,95 zł na podstawie zweryfikowanego kosztorysu powódki. W ocenie pozwanego, powódka zawyżyła kosztorys naprawy w szczególności poprzez ujęcie w nim wymiany części, których uszkodzenie nie zostało udokumentowane tudzież zastosowanie stawki roboczogodziny zawyżonej w stosunku do stawek rynkowych. Zdaniem pozwanego, kosztorys sporządzony przez powódkę został zawyżony z uwagi na fakt, że płatnikiem miał być zakład ubezpieczeń, a nie sam poszkodowany. Pozwany podniósł, że zaoferował on poszkodowanemu J. B. naprawę pojazdu w jednym z warsztatów zrzeszonych w sieci naprawczej (...) S.A. z udzieleniem gwarancji na dokonaną naprawę oraz zastrzegł, że w przypadku podjęcia naprawy w warsztacie innym niż wskazany przez pozwanego, pozwany zaakceptuje koszty naprawy pojazdu tylko do kwoty kosztów naprawy w warsztacie sieci naprawczej (...) S.A.

Pozwany wskazał, że ubezpieczyciel jest obowiązany jedynie do pokrycia realnych kosztów naprawy i nie ponosi odpowiedzialności za decyzje poszkodowanego o wyborze rozwiązań innych niż najbardziej ekonomiczne. W ocenie pozwanego wybór droższego serwisu oznacza przyczynienie się do zwiększenia szkody.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 11 czerwca 2023 roku w miejscowości R. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został pojazd marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność J. B..

W dacie powyższego zdarzenia sprawca szkody objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) spółce akcyjnej w W..

(okoliczności bezsporne)

Poszkodowany J. B. nie skorzystał z oferty pozwanego ubezpieczyciela aby dokonać naprawy pojazdu w jednym z zakładów naprawczych zrzeszonych w sieci naprawczej (...) S.A., a naprawę pojazdu zlecił (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w B. będącej (...) Serwisem (...).

Jednocześnie, w dniu 19 czerwca 2023 roku poszkodowany dokonał cesji wierzytelności przysługujących mu względem ubezpieczyciela sprawcy w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 11 czerwca 2023 roku na rzecz powódki - (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B..

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B. dokonała naprawy pojazdu i wystawiła za tę naprawę fakturę VAT na łączną kwotę 12.672,83 zł, przy przyjęciu stawki za roboczogodzinę prac naprawczych i lakierniczych w wysokości 328 zł netto, a następnie wezwała ubezpieczyciela do zapłaty.

Ubezpieczyciel uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i przyznał oraz wypłacił odszkodowanie w łącznej wysokości 9.534,95 zł, w pozostałym zakresie koszty naprawy uznał za niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione.

(dowód: umowa cesji wierzytelności k. 11; faktury VAT k. 12-13; sporządzona przez powódkę kalkulacja naprawy k. 14-16v; decyzja ubezpieczyciela w sprawie wysokości przyznanego odszkodowania k. 17-18; upoważnienie k. 20; certyfikaty k. 21-22)

W celu ustalenia uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu marki (...) sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu mechaniki samochodowej A. M.. Z opracowanej przez biegłego kalkulacji wynika, że całkowity koszt naprawy pojazdu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), wykonanej zgodnie z technologią przewidzianą przez producenta i przy zastosowaniu części nowych oryginalnych, według cen z daty powstania szkody wynosi 13.427,71 zł brutto.

W ocenie biegłego, zastosowana przez warsztat naprawczy stawka za roboczogodzinę mieściła się w granicach stawek rynkowych, nie powodowała nieuzasadnionego wzrostu kosztu naprawy, a jednocześnie pozwalała doprowadzić uszkodzony pojazd do jego stanu sprzed szkody.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu mechaniki samochodowej k. 54-73)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 § 1 i 2 k.c.).

Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej są: zdarzenie, z którym przepis prawny łączy odpowiedzialność odszkodowawczą, powstanie szkody oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem i szkodą (art. 361 k.c.). W przypadku wystąpienia wymienionych przesłanek naprawienie szkody przez podmiot zobowiązany powinno polegać na przywróceniu w majątku poszkodowanego stanu rzeczy naruszonego zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może jednak przewyższać faktycznie poniesionej szkody.

Kwestia odpowiedzialności pozwanego za szkodę powstałą w dniu 11 czerwca 2023 roku w pojeździe marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) była bezsporna, podobnie jak zakres uszkodzeń powstałych w tym pojeździe. Spór koncentrował się na ustaleniu kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu i w konsekwencji ustaleniu wysokości należnego powódce odszkodowania przy uwzględnieniu kwoty dotychczas wypłaconej przez pozwanego.

Powołany na wniosek stron biegły sądowy z zakresu mechaniki samochodowej, A. M., stwierdził jednoznacznie, że całkowity koszt naprawy wykonanej zgodnie z technologią przewidzianą przez producenta pojazdu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...), według cen z daty powstania szkody i przy zastosowaniu stawki za roboczogodzinę w kwocie 328 zł netto, wynosi 13.427,71 zł brutto. W ocenie biegłego, zastosowana przez warsztat naprawczy stawka za roboczogodzinę mieściła się w granicach stawek rynkowych, nie powodowała nieuzasadnionego wzrostu kosztu naprawy, a jednocześnie pozwalała doprowadzić uszkodzony pojazd do jego stanu sprzed szkody.

Sąd w pełni podzielił opinię biegłego, bowiem spełniała stawiane jej wymogi, została sporządzona starannie, odpowiadała w sposób zrozumiały na postawione pytanie, a przytoczona na potwierdzenie argumentacja była przekonująca. Podkreślić należy, że opinia biegłego nie była kwestionowana przez strony.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu należało stwierdzić, że sporządzona i przyjęta przez pozwanego kalkulacja naprawy na kwotę 9.534,95 zł odbiega od realiów rynkowych i nie uwzględnia realnych kosztów naprawy pojazdu.

Wskazać należy, że poszkodowany nie miał obowiązku skorzystania z oferty pozwanego ubezpieczyciela i dokonania naprawy w warsztacie współpracującym z pozwanym. Poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania warsztatu oferującego usługi najtańsze, lecz ma możliwość wyboru odpowiedniego warsztatu, któremu powierzy dokonanie naprawy uszkodzonego pojazdu. W praktyce będą to najczęściej autoryzowane warsztaty współpracujące z daną marką samochodu i prowadzące obsługę serwisową pojazdu. Wybierając takie warsztaty poszkodowany może kierować się między innymi ich fachowością, rzetelnością technicznej obsługi i poziomem prac naprawczych. W interesie poszkodowanego leży przede wszystkim naprawa umożliwiająca przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody, a niezbędnymi kosztami naprawy są koszty wynikające ze stawek obowiązujących w warsztacie, któremu powierzył dokonanie naprawy.

Powódka wniosła o zasądzenie kwoty 3.137,88 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 3 października 2023 roku do dnia zapłaty. Zgodnie z art. 321 k.p.c., sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie, zatem pomimo faktu, że różnica pomiędzy kwotą wypłaconą przez pozwanego ubezpieczyciela a całkowitym kosztem naprawy pojazdu ustalonym przez biegłego wynosi 3.892,76 zł, należało zasądzić dochodzoną pozwem kwotę 3.137,88 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 3 października 2023 roku do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepisy § 2 i § 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1935) oraz art. 98 § 1 i § 1 ¹ k.p.c. Powódka wygrała proces w całości, zatem pozwany obowiązany jest zwrócić jej, zgodnie z żądaniem, koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Na kwotę 1.517 zł zasądzoną tytułem zwrotu kosztów procesu składają się: opłata sądowa (200 zł), zaliczka na wynagrodzenie biegłego (400 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł) oraz koszty zastępstwa procesowego (900 zł).

Koszt opinii powołanego w sprawie biegłego wyniósł łącznie 1.354,55 zł i do kwoty 800 zł pokryty został z wpłaconych przez strony zaliczek, zaś do kwoty 554,55 zł tymczasowo pokryty został ze środków budżetowych Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Piszu. Mając na uwadze wynik procesu, na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2020r., poz. 755), Sąd orzekł jak w punkcie II. wyroku.