Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2019r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Gajewska

Protokolant: sekretarka Agnieszka Zuzga

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2019r.

sprawy z powództwa R. B.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

o zapłatę

o r z e k a

I.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda R. B. kwotę 8 000,00 zł (osiem tysięcy złotych 0/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 4 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda R. B. kwotę 2 817,00 zł (dwa tysiące osiemset siedemnaście złotych 0/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

III.  Nakazuje zwrócić na rzecz powoda kwotę 600,00 zł (sześćset złotych 0/100), tytułem niewykorzystanej zaliczki zapisanej pod pozycją 50001972038.

IV.  Nakazuje pobrać od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 1 643,71 zł (jeden tysiąc trzysta sześćset czterdzieści trzy złote 71/100) tytułem nie pokrytych wydatków na opinie biegłych.

Sygn. akt I C 734/17

UZASADNIENIE

R. B. wytoczył powództwo przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S. o zapłatę kwoty 8 000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 4 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty, tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Nadto wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że w dniu 25 maja 2017 roku w miejscowości P. doszło do wypadku komunikacyjnego. Kierujący pojazdem ciężarowym marki S. (...)/360 C Euro 2, o numerze rejestracyjnym (...), nie zachował należytej ostrożności i uderzył w tył stojącego w korku samochodu osobowego marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), którym poruszał się powód.

Powód wskazał, że w dacie opisanego wyżej zdarzenia sprawca szkody objęty był ochroną ubezpieczeniową od odpowiedzialności cywilnej na podstawie umowy zawartej z pozwaną (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w S.. Powód zgłosił szkodę ubezpieczycielowi pismem z 3 lipca 2017 roku doręczonym pozwanemu w dniu 4 lipca 2017 roku. Ubezpieczyciel wszczął postępowanie likwidacyjne szkody, uznał swoją odpowiedzialność i decyzją z 11 lipca 2017 roku przyznał i wypłacił powodowi tytułem zadośćuczynienia kwotę 3 615 złotych. Zdaniem powoda kwota przyznanego mu dotychczas przez pozwaną zadośćuczynienia jest rażąco zaniżona i nie rekompensuje w pełni doznanej przez niego krzywdy.

Powód wskazał, że z miejsca wypadku przewieziony został karetką pogotowia do Szpitala Wojewódzkiego w Ł., gdzie po przeprowadzeniu badań rozpoznano u niego skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa. Ponadto doznał on rany tłuczonej lewego łuku brwiowego, którą zaopatrzono na szpitalnym oddziale ratunkowym. Na oddziale urazowo-ortopedycznym powód przebywał do 30 maja 2017 roku. Tam rozpoznano u niego również powierzchowny uraz głowy. Przy wypisie do domu powód otrzymał skierowanie do poradni ortopedycznej i w trybie pilnym do poradni neurologicznej, zalecono mu noszenie kołnierza K. oraz zdjęcie szwów po dwóch tygodniach od dnia wypisu. Po wyjściu ze szpitala przebywał na zwolnieniu lekarskim. Oprócz dolegliwości bólowych odcinka piersiowego kręgosłupa oraz bólów głowy, cierpiał na zaburzenia czucia palca IV i V lewej ręki. W dniu 1 i 13 czerwca 2017 roku odbył wizytę w poradni ortopedycznej, gdzie potwierdzono doznanie przez powoda urazu skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa. W poradni neurologicznej natomiast zdiagnozowano u powoda zaburzenia czucia palców IV i V lewej ręki, skręcenie odcinka C kręgosłupa i bóle głowy. Zalecono powodowi przyjmowanie stosownych leków.

Powód wskazał, że po wyjściu ze szpitala wymagał pomocy przy poruszaniu się. Kołnierz K. nosił przez okres 3 miesięcy. W tym czasie przechodził rehabilitację. Czucia w palcu IV i V ręki lewej nie miał przez okres 4 miesięcy. Wskazał, że przed wypadkiem był człowiekiem pełnym energii, sprawnym fizycznie, zadowolonym ze swojego życia prywatnego i zawodowego. Często chodził na siłownię. Pracował jako handlowiec oraz monter ogrodzeń i bram garażowych na terenie Niemiec, co wiązało się z częstym jeżdżeniem do klientów. Był również odpowiedzialny za utrzymanie urządzeń i koparek na budowie w dobrym stanie technicznym. Praca powyższa sprawiała mu zawsze dużo satysfakcji. Na skutek przedmiotowego wypadku i zwolnienia lekarskiego nie mógł wykonywać pracy, natomiast przebyty uraz kręgosłupa spowodował, że nie może obecnie podnosić ciężkich przedmiotów, dlatego musiał zmienić stanowisko w dotychczasowej pracy, nie pracuje już przy montażach, teraz pracuje na hali. W związku z powyższym pogorszeniu uległa jego sytuacja materialna. Do dnia dzisiejszego odczuwa bóle mięśniowe z tyłu głowy. Zdarza się, że bolą go i drętwieją mu palce lewej ręki. Stał się nerwowy. Boi się jeździć samochodem, podczas jazdy jest cały czas zestresowany, obawia się, że znowu ktoś w niego uderzy.

Powód wskazał, że żądanie pozwu w zakresie odsetek oparte jest na normie prawnej art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

Pozwana (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w S. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości. Nadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W ocenie pozwanej przyznane i wypłacone powodowi w toku postępowania likwidacyjnego szkody zadośćuczynienie w kwocie 3 615 złotych jest adekwatne do rozmiarów krzywdy doznanej przez powoda i w pełni tą krzywdę kompensuje.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 25 maja 2017 roku w miejscowości P. doszło do wypadku komunikacyjnego. Kierujący pojazdem ciężarowym marki S. (...)/360 C Euro 2, o numerze rejestracyjnym (...), nie zachował należytej ostrożności i uderzył w tył stojącego w korku samochodu osobowego marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), którym podróżował R. B..

W dacie opisanego wyżej zdarzenia sprawca wypadku objęty był ochroną ubezpieczeniową od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych na podstawie umowy zawartej z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w S..

(okoliczności bezsporne)

Z miejsca zdarzenia R. B. przewieziony został na szpitalny oddział ratunkowy Szpitala Wojewódzkiego w Ł., gdzie zaopatrzono doznaną przez niego

ranę tłuczoną lewego łuku brwiowego, a następnie tego samego dnia przekazano go na oddział ortopedyczno-urazowy, gdzie po przeprowadzeniu badań oraz konsultacji okulistycznej i neurologicznej rozpoznano u niego skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa oraz powierzchowny uraz lewej okolicy czołowo-skroniowej. R. B. zgłaszał nudności, zawroty głowy, drętwienie lewej połowy twarzy i słabsze czucie w palach ręki lewej. W badaniu TK głowy nie stwierdzono zmian pourazowych. R. B. zakwalifikowany został do leczenia zachowawczego. W dniu 30 maja 2017 roku w stanie ogólnym dobrym wypisany został do domu z zaleceniem kontroli w poradni ortopedycznej, kontroli w trybie pilnym w poradni neurologicznej, zdjęcia szwów po dwóch tygodniach oraz z zaleceniem noszenia stabilizatora kręgosłupa szyjnego - kołnierza K.. Wystawiono mu także zwolnienie lekarskie do 13 czerwca 2017 roku.

Zgodnie z zaleceniami R. B. odbył kontrole w poradni neurologicznej i ortopedycznej. W poradni neurologicznej rozpoznano u niego skręcenie odcinka szyjnego kręgosłupa, stłuczenie głowy i bóle głowy. W poradni ortopedycznej potwierdzono doznanie urazu skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa i zalecono przyjmowanie stosownych leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych.

Po wyjściu ze szpitala (...) do sześciu miesięcy cierpiał na dolegliwości bólowe głowy i ograniczenie bólowe ruchomości kręgosłupa szyjnego, przez trzy miesiące nosił kołnierz K., przez okres czterech miesięcy cierpiał na zaburzenia czucia w palcu IV i V ręki lewej. W związku z powyższymi dolegliwościami R. B. przeszedł rehabilitację i fizykoterapię. Na zwolnieniu lekarskim przebywał do 31 lipca 2017 roku.

Przed wypadkiem R. B. pracował jako handlowiec oraz monter ogrodzeń i bram garażowych. Czas wolny spędzał intensywnie na siłowni, pływaniu, jeździe na rowerze. Na skutek przedmiotowego wypadku, w okresie zwolnienia lekarskiego nie mógł wykonywać pracy. Przebyty uraz kręgosłupa spowodował, że nie może obecnie dźwigać ciężkich przedmiotów, dlatego musiał zmienić stanowisko w dotychczasowej pracy na gorzej płatne. Zmuszony był również zrezygnować z dotychczasowego aktywnego trybu życia. Wykonuje jedynie ćwiczenia wskazane przez fizjoterapeutę. Stał się nerwowy. Odczuwa lęk przed jazdą samochodem.

W wyniku urazów przebytych wskutek wypadku z 25 maja 2017 roku R. B. nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu.

(dowód: dokumentacja medyczna powoda k. 18-27; zeznania świadków I. H. k. 52v i E. H. k. 67v; zeznania powoda k. 145v; opinia biegłego sądowego z zakresu neurologii wraz z opiniami uzupełniającymi k. 70-72, 95-96 i w aktach odezwy sądowej; opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii k. 146-148)

W dniu 4 lipca 2017 roku R. B. zawiadomił o szkodzie (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w S. i wezwał do zapłaty zadośćuczynienia. Ubezpieczyciel wszczął postępowanie likwidacyjne szkody, uznał swoją odpowiedzialność i decyzją z 11 lipca 2017 roku przyznał i wypłacił R. B. tytułem zadośćuczynienia kwotę 3 615 złotych.

(okoliczności bezsporne, dowód: pismo dotyczące zgłoszenia szkody wraz z dowodem doręczenia k. 28-31; decyzja pozwanej z 11.07.2017r. k. 15-17; akta szkody utrwalone na płycie CD k. 173)

Sąd zważył, co następuje:

Podstawę prawną roszczenia o zadośćuczynienie stanowi przepis art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c., zgodnie z którym, w przypadku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie należy kwalifikować jako podstawowe świadczenie, którego celem jest kompensata pieniężna całej powstałej krzywdy doznanej po stronie bezpośrednio poszkodowanego. Krzywdę należy rozumieć jako cierpienie fizyczne, czyli ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, tj. ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Krzywda wynagradzana zadośćuczynieniem pieniężnym, uregulowanym w art. 445 k.c. jest szkodą niemajątkową. Charakter tej szkody decyduje o jej niewymierności. Przyznanego odszkodowania nie należy traktować na zasadzie ekwiwalentności, którą charakteryzuje wynagrodzenie szkody majątkowej. Odpowiedniość kwoty, o której stanowi art. 445 § 1 k.c., ma służyć złagodzeniu doznanej krzywdy, ale jednocześnie nie może być źródłem wzbogacenia (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 09.02.2000r., III CKN 582/98, LEX nr 52776).

Przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze całokształt okoliczności, mających wpływ na rozmiar krzywdy, a w szczególności stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych. Stopień uszczerbku na zdrowiu nie może być przyjmowany jako jedyna przesłanka ustalenia wysokości zadośćuczynienia, w związku z czym nie można pomijać okresu odczuwania dolegliwości fizycznych oraz uczucia krzywdy (vide wyrok Sądu Najwyższego z 10 kwietnia 1974 roku II CR 123/74).

Kwestia odpowiedzialności pozwanego za szkodę była bezsporna. Sporna była jedynie ocena rozmiaru krzywdy, stopnia natężenia i długotrwałości cierpienia fizycznego i psychicznego oraz w konsekwencji wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia.

Kwestię stopnia krzywdy jakiej doznał powód w wyniku zdarzenia z 25 maja 2017 roku Sąd rozstrzygnął w oparciu o dokumentację medyczną załączoną przez powoda do akt sprawy, opinie biegłych sądowych z zakresu ortopedii i neurologii, zeznania świadków I. H. i E. H. oraz zeznania powoda.

Zarówno biegły sądowy z zakresu neurologii, jak i biegły sądowy z zakresu ortopedii stwierdzili, że na skutek urazów przebytych w wyniku przedmiotowego wypadku powód nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu. Biegły neurolog wyjaśnił, że dolegliwości bólowe głowy i kręgosłupa szyjnego są dolegliwościami subiektywnymi, niemierzalnymi, jednak mogły występować nie dłużej niż przez okres sześciu miesięcy, natomiast zgłaszane po tym okresie przez powoda dolegliwości bólowe kręgosłupa piersiowego nie mają związku z przedmiotowym wypadkiem (opinia ustna uzupełniająca biegłego znajdująca się w aktach odezwy sądowej). Z kolei biegły ortopeda wyjaśnił, że uraz w postaci skręcenia i naderwania kręgosłupa szyjnego charakteryzuje się żywą obroną mięśniową mięśni przykręgosłupowych i ograniczeniem bólowym ruchomości kręgosłupa szyjnego, a ponadto mogą mu towarzyszyć zaburzenia neurologiczne o charakterze zaburzeń czucia (mrowienie, drętwienie, bóle promieniujące do kończyn górnych). Noszenie stabilizatora kręgosłupa szyjnego (kołnierz K.) ma na celu stabilizację odcinka szyjnego kręgosłupa i odbarczenie wzmożonego napięcia mięśni przykręgosłupowych poprzez podparcie brody (k. 148).

Sąd w pełni podziela opinie biegłych sądowych, bowiem spełniają one stawiane wymogi, odzwierciedlają staranność i wnikliwość w badaniu zleconego zagadnienia, odpowiadają w sposób wyczerpujący, stanowczy i zrozumiały na postawione pytania, a przytoczona argumentacja jest w pełni przekonująca. Zauważyć należy, iż opinia biegłego podlega, jak i inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c, lecz odróżniają je szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotowe opinie zostały sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą specjalną. W szczególności biegli przy wydawaniu opinii dysponowali dokumentacją medyczną powoda i przeprowadzili stosowne badanie przedmiotowe. Należy podkreślić, że wydane opinie ostatecznie nie były kwestionowane przez strony niniejszego procesu.

Z załączonej do akt sprawy dokumentacji medycznej powoda wynika, że w czasie hospitalizacji i wizyt kontrolnych w poradni ortopedycznej i neurologicznej powód uskarżał się na drętwienie lewej połowy twarzy, zgłaszał zawroty głowy, nudności, bóle głowy oraz drętwienie palca V i IV ręki lewej. Natomiast z zeznań świadków I. H., E. H. i zeznań powoda wynika ponadto, że na zaburzenia czucia w palcu IV i V ręki lewej powód cierpiał przez okres czterech miesięcy, a kołnierz K. nosił przez trzy miesiące. Z powodu utrzymujących się bólów głowy, kręgosłupa szyjnego i zaburzeń czucia w palach ręki lewej, powód poddał się rehabilitacji i fizykoterapii. Obecnie nie może dźwigać ciężkich przedmiotów, wskutek czego zmuszony był zmienić stanowisko w dotychczasowej pracy na gorzej płatne. Zmuszony był również zrezygnować z dotychczasowego aktywnego trybu życia. Wykonuje jedynie ćwiczenia wskazane przez fizjoterapeutę. Stał się nerwowy. Odczuwa lęk przed jazdą samochodem.

Oczywistym jest, że w rozpatrywanym przypadku powód doświadczył krzywdy, ujmowanej jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) i cierpienia psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi, z rozstrojem zdrowia czy wyłączeniem z normalnego życia). Wskutek przedmiotowego zdarzenia szkodowego powód był hospitalizowany, zmuszony był do zażywania środków przeciwbólowych, leczenia się w poradni neurologicznej i ortopedycznej, poddania się rehabilitacji i fizykoterapii oraz do znacznego ograniczenia dotychczasowego aktywnego trybu życia i zmiany rodzaju wykonywanej pracy na gorzej płatną. Dolegliwości bólowe niewątpliwie wiązały się z utrudnieniem codziennego funkcjonowania, dyskomfortem oraz czasową niemożnością wykonywania pracy zawodowej.

Mając na uwadze powyższe oraz kwotę wypłaconą dotychczas powodowi przez pozwaną Sąd uznał roszczenie powoda za w pełni uzasadnione i na podstawie art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 8 000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 4 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty.

W ocenie Sądu zadośćuczynienie w łącznej wysokości 11 615 złotych ma odczuwalny ekonomicznie wymiar, uwzględnia rozmiar krzywdy doznanej przez powoda, odczuwane dolegliwości bólowe, czas trwania i rodzaj leczenia. Kwota ta jest adekwatna do istniejących stosunków majątkowych społeczeństwa, w tym wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, przez co utrzymana jest w rozsądnych granicach i w żaden sposób nie podważa kompensacyjnej funkcji zadośćuczynienia.

W zakresie żądania zasądzenia odsetek od powyższej kwoty, wskazać należy, że roszczenie o zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę i tytułem odszkodowania jest, podobnie jak większość roszczeń deliktowych, uprawnieniem bezterminowym. Stosuje się więc do niego zasadę z art. 455 k.c., w świetle której świadczenie z tego tytułu powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania, przy uwzględnieniu rozwiązań szczególnych (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 30.05.2014r. w sprawie VI ACa 1455/13, Lex nr 1527296). W tym przypadku jest to regulacja zawarta w przepisie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 2013, poz. 392), zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Jak wynika z załączonego do akt sprawy dowodu doręczenia (k. 31), pozwana otrzymała zawiadomienie o przedmiotowej szkodzie w dniu 4 lipca 2017 roku, dlatego też żądanie pozwu zasądzenia odsetek od dnia 4 sierpnia 2017 roku uznać należy za zasadne.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804 ze zm.) oraz art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W tym przypadku jest to kwota 400 złotych tytułem zwrotu opłaty sądowej od pozwu, kwota 1 800 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, kwota 17 złotych tytułem zwrotu opłaty od udzielonego pełnomocnictwa oraz kwota 600 złotych tytułem zwrotu zaliczki uiszczonej przez powoda na poczet wynagrodzeń biegłych sądowych.

Na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2018r., poz. 300 j.t.), Sąd zwrócił powodowi kwotę 600 złotych tytułem niewykorzystanej drugiej zaliczki na poczet wynagrodzeń biegłych sądowych.

Wydatki na opinie biegłych sądowych wyniosły łącznie 2 243,72 złotych i do kwoty 600 złotych pokryte zostały z wpłaconej przez powoda zaliczki, natomiast do kwoty 1 643,71 złotych tymczasowo wyłożone zostały przez Skarb Państwa. Dlatego mając na uwadze wynik procesu, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2005r., Nr 167, poz. 1398 ze zm.) Sąd nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Piszu kwotę 1 643,71 złotych.