Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2018 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSR Anna Lisowska
Protokolant:	sekretarz sądowy Judyta Masłowska

po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2018 r. w Piszu

sprawy z powództwa Powiatu P.

przeciwko K. C.

o wydanie nieruchomości

o r z e k a :

Utrzymuje w całości w mocy wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w Piszu I Wydziału Cywilnego z dnia 05.04.2018r. wydany w sprawie sygn. akt I C 972/17.

Sygn. akt I C 972/17

UZASADNIENIE

Powiat P. wytoczył powództwo przeciwko K. C. o wydanie nieruchomości – części działki gruntu o nr geod. (...) położonej w P. przy ulicy (...), o powierzchni 42 m ², dla której Sąd Rejonowy w Piszu prowadzi księgę wieczystą nr (...), której granice oznaczone zostały na mapie kolorem zielonym i pokrywają się z obrysem kiosku znajdującego się w północno-wschodniej części w/w nieruchomości, oraz o nakazanie pozwanej aby usunęła z wyżej opisanej części nieruchomości tymczasowy obiekt budowlany w postaci kiosku.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że jest właścicielem nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o nr geod. (...) położonej w P. przy ulicy (...), która znajduje się w trwałym zarządzie Powiatowego Zarządu Dróg w P.. W dniu 1 kwietnia 2015 roku powód zawarł z pozwaną umowę dzierżawy części ww. nieruchomości o powierzchni 42 m ². Umowa obowiązywała do 31 grudnia 2015 roku i uległa rozwiązaniu z upływem okresu, na jaki została zawarta. Przedmiotem dzierżawy był jedynie grunt pod tymczasowym obiektem budowlanym, tzw. kioskiem, w którym działalność gospodarczą miała prowadzić pozwana. Zgodnie z § 7 ust. 1 umowy, pozwana po rozwiązaniu umowy miała przywrócić stan poprzedni dzierżawionego terenu, w tym usunąć tymczasowy obiekt budowlany i przekazać teren wydzierżawiającemu najpóźniej w ciągu 3 dni od dnia zakończenia umowy. Pozwana nie zwróciła przedmiotu dzierżawy. Wobec tego powód wezwał pozwaną do tego pismem z 8 stycznia 2016 roku. W odpowiedzi pozwana wystosowała wniosek o zawarcie nowej umowy dzierżawy, na co jednak powód nie wyraził zgody. Do dnia dzisiejszego pozwana nie usunęła kiosku oraz nie zwróciła powodowi przedmiotu dzierżawy.

Wyrokiem zaocznym wydanym w niniejszej sprawie 5 kwietnia 2018 roku, Sąd Rejonowy w Piszu nakazał pozwanej K. C. aby wydała powodowi Powiatowi P. część nieruchomości o powierzchni 42 m ² stanowiącej działkę gruntu o nr (...), położonej w P. przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Piszu prowadzi księgę wieczystą o nr (...), której granice oznaczone zostały na mapie kolorem zielonym i pokrywają się z obrysem kiosku znajdującego się w północno-wschodniej części wymienionej nieruchomości, zgodnie z mapą, która stanowi integralną część orzeczenia (k. 27) oraz nakazał pozwanej, aby usunęła z wyżej opisanej części nieruchomości tymczasowy obiekt budowlany w postaci kiosku. Nadto Sąd zasądził od pozwanej K. C. na rzecz powoda Powiatu P. kwotę 965 zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

Pozwana K. C. złożyła sprzeciw od powyższego wyroku zaocznego. W uzasadnieniu podniosła, że kupiła przedmiotowy kiosk z zamiarem prowadzenia w nim działalności gospodarczej. Po jego zakupie okazało się, że nie będzie mogła otworzyć żadnej działalności, bowiem powód nie chce z nią zawrzeć umowy dzierżawy. Wydała zatem pieniądze na coś, co nie przynosi jej żadnych zysków, a jedynie straty finansowe. Dodała, że nie wyraża zgody na rozebranie kiosku, natomiast chce, aby kiosk ten został kupiony przez powoda za 50% wartości.

Sąd ustalił, co następuje:

Powiat P. jest właścicielem nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o nr geod. (...) położonej w P. przy ulicy (...), dla której Sąd Rejonowy w Piszu prowadzi księgę wieczystą nr (...). Nieruchomość ta znajduje się w trwałym zarządzie Powiatowego Zarządu Dróg w P..

W dniu 1 kwietnia 2015 roku pomiędzy Powiatem P. – Powiatowym Zarządem Dróg w P., a K. C. zawarta umowa dzierżawy nr (...), na podstawie której K. C. oddana została do używania i pobierania pożytków część opisanej wyżej nieruchomości o powierzchni 42 m ², z przeznaczeniem na lokalizację kiosku, w którym K. C. miała prowadzić kafejkę internetową.

Przedmiotem dzierżawy był jedynie grunt pod tymczasowym obiektem budowlanym nie związanym trwale z gruntem, tzw. kioskiem, stanowiącym własność K. C.. Granice dzierżawionego gruntu pokrywały się z obrysem kiosku.

Zgodnie z § 7 ust. 1 umowy, po zakończeniu umowy K. C. zobowiązała się do przywrócenia stanu poprzedniego dzierżawionego terenu, w tym do usunięcia na własny koszt dokonanych naniesień (w tym usunięcia z dzierżawionego terenu kiosku) i przekazania wydzierżawiającemu terenu najpóźniej w ciągu 3 dni od dnia zakończenia umowy w oparciu o protokół zdawczo-odbiorczy sporządzony przez strony umowy.

Umowa dzierżawy nr (...) została zawarta na czas określony - od 1 kwietnia 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku - i uległa rozwiązaniu z upływem okresu, na jaki została zawarta.

K. C. nie zwróciła Powiatowi P. przedmiotu dzierżawy i nie usunęła kiosku z dzierżawionego terenu.

Pismem z 8 stycznia 2016 roku Powiatowy Zarząd Dróg wezwał K. C. do natychmiastowego usunięcia kiosku z dzierżawionego terenu i do przekazania przedmiotu dzierżawy w terminie 14 dni od daty otrzymania tegoż pisma.

W odpowiedzi K. C. wystosowała wniosek o zawarcie nowej umowy dzierżawy, na co Powiatowy Zarząd Dróg nie wyraził zgody.

(okoliczności bezsporne, dowód: umowa dzierżawy wraz z aneksem k. 7-10; pismo z 08.01.2016r. k. 12-14; wniosek o zawarcie nowej umowy dzierżawy k. 11; pismo z 26.01.2016r. k. 15-17)

Sąd zważył, co następuje:

Żądanie strony powodowej znajduje podstawę prawną w przepisach gwarantujących ochronę interesów właściciela pozbawionego możliwości korzystania z rzeczy w wyniku posiadania jej przez nieuprawnioną do tego osobę. Interesy właściciela chronione są m. in. za pomocą roszczenia windykacyjnego uregulowanego w kodeksie cywilnym w art. 222 § 1 k.c., zgodnie z którym właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

W niniejszej sprawie bezspornie ustalono, że właścicielem nieruchomości stanowiącej działkę gruntu o nr geod. (...) położonej w P. przy ulicy (...), dla której Sąd Rejonowy w Piszu prowadzi księgę wieczystą nr (...), jest powód.

Nadto bezspornie ustalono, że strony łączyła umowa dzierżawy części wskazanej wyżej nieruchomości o powierzchni 42 , która to część pokrywała się z obrysem kiosku stanowiącego własność pozwanej, w którym pozwana miała prowadzić kafejkę internetową, oraz, że umowa ta uległa rozwiązaniu wraz z upływem okresu, na który została zawarta, to jest z dniem 31 grudnia 2015 roku.

Zatem od 1 stycznia 2016 roku pozwana zajmuje przedmiotową część nieruchomości bez tytułu prawnego.

Zgodnie z § 7 ust. 1 umowy, po zakończeniu umowy dzierżawca-pozwana zobowiązana była przywrócić stan poprzedni dzierżawionego terenu, w tym usunąć na własny koszt dokonane naniesienia (kiosk) i przekazać wydzierżawiającemu-powodowi teren najpóźniej w ciągu 3 dni od dnia zakończenia umowy. Bezspornie ustalono, że do dnia dzisiejszego pozwana nie wywiązała się z powyższego obowiązku.

W tym stanie rzeczy, uznając niniejsze powództwo za całkowicie zasadne, Sąd na zasadzie art. 347 k.p.c. w całości utrzymał w mocy wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w Piszu wydany w niniejszej sprawie 5 kwietnia 2018 roku.