Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W miesiącu czerwcu 2015 r pokrzywdzona H. C. (1) postanowiła ,że wykupi miejsce grzebalne dla siebie obok grobu swej siostry. H. C. (1) usłyszała ,że sprzedażą miejsc grobowych na cmentarzu zajmuje się oskarżony T. J.. Wówczas to pokrzywdzona przebywając na cmentarzu podeszła do oskarżonego T. J. i zapytała czy jest możliwość wykupienia miejsca grzebalnego obok grobu swej siostry. Oskarżony będąc pracownikiem zarządcy Cmentarza Komunalnego w P. – spółki (...) w P. oraz osobą odpowiedzialną za sprawy cmentarza poinformował pokrzywdzoną , że jest taka możliwość . Wówczas to zgodnie z zarządzeniem Burmistrza P. nr 54/04 z dn.14.05.2004r wykup takiego miejsca kosztował oficjalnie – cena pojedynczego miejsca grzebalnego + 500 zł + VAT. W sierpniu 2015 r pokrzywdzona zjawiła się na cmentarzu i wręczyła oskarżonemu kwotę 400 zł. T. J. zarezerwował pokrzywdzonej wybrane przez nią miejsce umieszczając tam tabliczkę z informacją , że jest zajęte , co widziała pokrzywdzona. Po pewnym czasie H. C. (1) zmieniła zdanie odnośnie przeznaczenia kwatery cmentarnej. Postanowiła dokonać ekshumacji ciała swej matki pochowanej na cmentarzu w S. i pochować ją na cmentarzu w P.. Telefonowała w sprawie kwatery do oskarżonego, lecz nie odbierał on telefonu. H. C. (1) skontaktowała się z firmą pogrzebową M. M. , który w jej imieniu jesienią 2017 r dokonywał przeniesienia zwłok matki. W czasie załatwiania formalności okazało się , że wybrane przez H. C. (1) miejsce grobowe nie jest formalnie wykupione. M. M. w imieniu pokrzywdzonej zadzwonił do T. J. , który następnego dnia odniósł kwotę 400 zł pobraną wcześniej od H. C. (1). H. C. (1) w dn.16.10.2016 r wniosła opłatę w kwocie 75,60 zł na konto zarządcy cmentarza za pojedyncze miejsce grzebalne , które dwa lata wcześniej zarezerwowała u oskarżonego

( dowód: zeznania świadków : H. C. (1) k.16v,86-86v, J. B. k.4v-5,87-87v, M. M. k.13v,87v-88, J. W. k.88, B. G. k.95v-96; informacja (...) sp. z o.o. w P. k.1,28; potwierdzenie operacji k.29; zarządzenie Burmistrza P. nr 54/04 k.45; kopia umowy o pracę k. 46; karta informacyjna leczenia szpitalnego k.84; wyjaśnienia oskarżonego k. 85v-86)

Oskarżony T. J. nie przyznał się do stawianego mu zarzutu. Wyjaśnił , że pokrzywdzona organizowała pogrzeb swojej siostry na cmentarzu. Wówczas poprosiła oskarżonego o zarezerwowanie dla niej miejsca grobowego obok siostry. T. J. zarezerwował miejsce dla H. C. (1). Po pewnym czasie wymieniona zjawiła się u niego przynosząc kwotę 400 zł. Oskarżony poinformował ją ,że miejsce grzebalne wykupywane za życia kosztuje 609 zł. Przyjął wówczas pieniądze , zaś pokrzywdzona miała donieść brakującą sumę. Pokrzywdzona organizowała później ekshumację szczątków swojej matki i wykupiła zarezerwowane przez siebie miejsce za 74 zł. Oskarżony nie wziął wręczonych mu pieniędzy dla siebie , lecz trzymał je w kaplicy cmentarnej. Gdy zadzwonił do niego M. M. przyznał , że wziął pieniądze od pokrzywdzonej i niezwłocznie przekazał je M. M. (k.85v-86).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd jedynie częściowo dał wiarę zeznaniom H. C. (1) dostrzegając ,że w zeznaniach tych istnieją rozbieżności i niejasności. Zeznając w postępowaniu przygotowawczym H. C. (1) stwierdziła ,że nie pamięta dokładnie okoliczności rozmowy z oskarżonym odnośnie ceny za kwaterę (k.16v). Zeznając przed sądem wymieniona oświadczyła ,że oskarżony oznajmił jej ,że u niego miejsce grobowe kosztuje 400 zł , zaś administrator cmentarza pobiera wyższe opłaty. Wręczyła wówczas oskarżonemu kwotę 400 zł sądząc ,że wszystko jest załatwione. Zaprzeczyła temu aby oskarżony żądał od niej doniesienia kwoty 209 zł. (k.86-86v). Indagowana o wyjaśnienie ujawnionej rozbieżności w zeznaniach pokrzywdzona oświadczyła, że zeznając wcześniej nie pamiętała wszystkiego. Wydaje się ,że H. C. (1) nie zeznaje do końca szczerze odnośnie treści rozmowy z oskarżonym. Najwyraźniej pokrzywdzona dokonując czynności związanych z ekshumacją matki gdy zorientowała się ,że nie wszystko zostało załatwione z kwaterą jak należy, uznała że ostatecznie oskarżony chciał ją oszukać. Dała temu wyraz oświadczając na rozprawie, że oskarżony „kręci”. Świadek oświadczyła także nieszczerze , że nie wie czy jest różnica między ceną przy wykupieniu miejsca za życia a ceną jak są zwłoki. Pokrzywdzona , w ocenie sądu, liczyła na to ,że „załatwienie” przez oskarżonego kwatery wiązało się nie tylko z rezerwacją miejsca na cmentarzu, lecz również z oznaczeniem go w dokumentacji cmentarnej jako wykupione. Gdy okazało się ,że kwatera nie została oznaczona w dokumentacji jako wykupiona , pokrzywdzona utwierdziła się w przekonaniu , że została oszukana przez T. J. , który nie wywiązał się z przyjętego zobowiązania , choć wziął pieniądze . Zeznanie pokrzywdzonej nie pozwala na obiektywne odtworzenie rzeczywistego przebiegu uzgodnień między nią a oskarżonym. Zdaniem sądu H. C. (1) zawierając umowę z oskarżonym nie miała do końca czystych intencji. Była świadoma ,że rezerwuje miejsce na cmentarzu w sposób nieformalny. Zdawała sobie sprawę, że opłata w siedzibie zarządcy cmentarza jest wyższa niż u oskarżonego , który faktycznie wytyczał kwatery cmentarne. H. C. (1) chciała po prostu zaoszczędzić i wykupić kwaterę po okazyjnej cenie. Zeznając nieszczerze świadek chciała również ukazać siebie w jak najlepszym świetle jako ofiarę postępku oskarżonego.

Sąd dał wiarę zeznaniom pozostałych świadków M. M. (k.13v,87v-88), J. B. ( k.4v-5,87-87v), J. W. (k.88) oraz B. G. (k.95v-96). Zeznania tych osób korespondują wzajemnie . Nadto korespondują z wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniem H. C. (1) w częściach , które sąd uznał za wiarygodne.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego T. J. w części w jakiej zapewnił , że nie miał zamiaru oszukania H. C. (1). Bezspornym jest , że wymieniony przyjął od pokrzywdzonej sumę 400 zł a następnie w widoczny sposób dokonał rezerwacji wybranej przez nią kwatery cmentarnej. Budzą zdziwienie tłumaczenia T. J. , że przez 2 lata oczekiwał aż pokrzywdzona doniesie mu brakujące 209 zł. W tym czasie nie szukał kontaktu z H. C. (1) jak również pokrzywdzona nie interesowała się zarezerwowaną prze siebie kwaterą cmentarną. Wygląda na to ,że obie strony uznały , że transakcja została już dokonana. W tym miejscu przywołać należy zeznanie M. M. , który usłyszał od pokrzywdzonej ,że wykupiła miejsce na cmentarzu od T. J. „po cichu” (k.87v). Zdaniem sądu oskarżony podobnie jak i pokrzywdzona przedstawia w sposób nieszczery szczegóły wzajemnych uzgodnień z H. C. (1). Być może T. J. bezpodstawnie założył ,że skoro pokrzywdzona potrzebuje kwatery cmentarnej dla siebie , niedługo może nastąpić jej zgon oraz pochowanie. Wówczas T. J. dokonałby wpłaty na konto administracji cmentarza kwoty 75,60 zł a resztę pieniędzy otrzymanych od pokrzywdzonej , zatrzymałby dla siebie . Takie rachuby , oparte na dość niepewnych przesłankach , obarczone są zwykle ryzykiem niepowodzenia.

W ocenie sądu zebrany materiał dowodowy nie daje postaw do uznania winy oskarżonego w zakresie zarzuconego mu przestępstwa. Brak jest dowodów potwierdzających tezę ,że T. J. za pomocą wprowadzenia w błąd doprowadził H. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem co jest warunkiem zaistnienia przestępstwa z art.286 § 1 kk. Ze słów pokrzywdzonej wnioskować należy ,że była świadoma jak wygląda procedura oficjalnego wykupu sobie miejsca grzebalnego za życia. Była również świadoma, że cena ta jest sporo wyższa niż w przypadku wykupu miejsca celem pochowania w nim zwłok. Nieformalna transakcja dokonana z oskarżonym przyniosła H. C. (1) na dzień jej zawarcia zaoszczędzenie kwoty ponad 200 zł. Czynu oskarżonego nie można również zakwalifikować z innego przepisu ustawy karnej. Źródłem prawa do grobu jest umowa cywilnoprawna zawarta między zarządem cmentarza a osobą uprawnioną , co wynika z przepisów ustawy z dn. 31.01.1959 r o cmentarzach i chowaniu zmarłych. Prawo to jest dość nietypowe albowiem łączy w sobie element prawa majątkowego z elementem praw o charakterze niemajątkowym. Prawo do grobu nie podlega obrotowi jak prawa majątkowe. Prawo to powstaje z chwilą wniesienia odpowiedniej opłaty na konto zarządcy cmentarza. (...) miejsca grzebalnego przez T. J. nie rodziła u pokrzywdzonej żadnego prawa do tego miejsca. Brak jest podstaw aby czyn T. J. oceniać jako przestępstwo przywłaszczenia prawa majątkowego określonego w art.284 § 1 kk. Wydaje się ,że zachowanie oskarżonego oceniać należy wyłącznie z punktu widzenia przewinienia zawodowego. W zaistniałej sytuacji T. J. powinien skierować pokrzywdzoną do siedziby zarządcy cmentarza i powstrzymać się od przyjmowania od niej pieniędzy.

W związku z powyższym sąd T. J. od zarzuconego mu czynu uniewinnił w myśl art. 414 § 1 kpk w zw. z art.17 § 1 pkt 2 kpk.

O kosztach sądowych orzeczono w pkt II wyroku obciążając nimi Skarb Państwa stosownie do treści art. 632 pkt 2 kpk.

ZARZĄDZENIE

-(...)

- (...)

- (...)

(...)