Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Piszu

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony A. P. zamieszkuje samotnie w miejscowości O. . Sąsiadami oskarżonego są A. i Z. J. (1), którzy zajmują lokal mieszkalny w tym samym budynku. A. P. jest uzależniony od alkoholu. Gdy znajduje się pod jego działaniem staje się zaczepny i agresywny wobec sąsiadów. A. P. w okresie od 05 maja 2016 r do 04 lipca 2017r przebywał w Zakładzie Karnym gdzie odbywał karę pozbawienia wolności orzeczoną między innymi przestępstwo gróźb karalnych wypowiadanych wobec sąsiadów. W dniu 11 lipca 2017 r oskarżony powrócił do miejsca zamieszkania. Był wówczas nietrzeźwy i pobudzony. Będąc na podwórku wypowiadał głośno groźby pozbawienia życia oraz wyzwiska pod adresem sąsiadów A. i Z. J. (1). Pokrzywdzeni , którzy przebywali w mieszkaniu początkowo nie reagowali na zaczepki ze strony A. P.. Około godziny 17.00 oboje wyszli z mieszkania i udali się do domku usytuowanego na posesji. Gdy A. P. zorientował się , że sąsiedzi wyszli z mieszkania również wyszedł na podwórze i zaczął głośno wyzywać A. i Z. J. (1). Krzyczał również , że ich zabije i spali. Wystraszeni sąsiedzi zawiadomili o zajściu Policję. Przed przybyciem policjantów A. J. udała się na mszę do kościoła na godzinę 17.30. Na miejscu zjawili się funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji w P. P. J. i P. F.. O. w obecności policjantów wyzywał Z. J. (2) i groził mu spaleniem. Podczas legitymowania wyzywał również policjantów słowami wulgarnymi. Nie reagował na wezwania do uspokojenia się. Chcąc wpłynąć na czynności służbowe mówił policjantom ,że jak wyjdzie z więzienia pozabija ich oraz ich rodziny. A. P. założono kajdanki i zatrzymano go do wyjaśnienia. Został przewieziony do Komendy Powiatowej Policji w P.. Podczas doprowadzania do K. oskarżony wykrzykiwał wyzwiska oraz groźby wobec funkcjonariuszy.

/dowód: zeznanie Z. J. (2) k. 4,98-98v ; zeznanie A. J. k.19v-20,98v-99 ; zeznanie P. J. k.7v,99 ; zeznanie P. F. k.11v,99- 99v;odpis wyroku w sprawie sygn. II K 333/16 k.53; wyjaśnienia oskarżonego k. 97v-98; opinia sądowo psychiatryczna k.109-110; opinia sądowo psychologiczna k.111-113/

Oskarżony A. P. nie przyznał się do popełnienia zarzuconych mu czynów. Wyjaśnił , że od dłuższego czasu jest w konflikcie ze swoimi sąsiadami. Przyznał ,że jak jest pod działaniem alkoholu to „rąbie prawdę prosto w oczy”. Wówczas nie jest w stanie kontrolować swojego zachowania ( wyjaśnienia oskarżonego k.97v-98).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. A. P. nie negował tego , że mógł wypowiadać groźby oraz wyzwiska wobec sąsiadów oraz interweniujących policjantów. Z uwagi na stan nietrzeźwości oskarżony nie pamiętał szczegółów swojego zachowania. A. P. żywi głęboką niechęć wobec A. i Z. J. (1). Spożywany w nadmiarze alkohol powoduje , że nie jest w stanie panować nad swoimi emocjami. Oskarżony bagatelizował swój problem alkoholowy negując to , że jest uzależniony. Wyniki badań sądowo psychiatrycznych oraz sądowo psychologicznych wskazują , że oskarżony od dłuższego czasu cierpi na zespół uzależnienia od alkoholu. Z wyjaśnieniami oskarżonego korespondują zeznania przesłuchanych świadków. Pokrzywdzeni A. i Z. J. (1) oraz przesłuchani w sprawie funkcjonariusze Policji zgodnie opisywali agresywne zachowanie oskarżonego. Znajdując się pod działaniem alkoholu A. P. wypowiadał obelgi i groźby pod adresem znienawidzonych sąsiadów . Po zatrzymaniu go przez Policję swoją agresję wyładowywał na funkcjonariuszach Komendy Powiatowej Policji w P.. Nie ulega kwestii , że oskarżony pozostaje z sąsiadami w złych relacjach. A. P. nadużywa alkoholu. Będąc pod jego wpływem nie kontroluje swych negatywnych emocji w związku z czym dopuszcza się ataków słownych wobec A. i Z. J. (1). Mając osobisty kontakt z oskarżonym sąd przekonał się , że nie potrafi on ukryć swej wyraźniej niechęci wobec pokrzywdzonych.

Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanych w sprawie świadków : Z. J. (2) (k.2v-3,155-155v), A. J. (k.10-11,155v-156) , P. J. (k.7v,99) oraz P. F. (k.11v,99-99v). Zeznania wymienionych osób korespondują ze sobą i pozwalają na odtworzenie logicznego ciągu zdarzeń . W ocenie sądu funkcjonariusze Policji, którzy zetknęli się z nietrzeźwym oraz mocno pobudzonym oskarżonym nie mieli żadnego interesu aby zeznawać nieprawdę . Relacjonowali wyłącznie o faktach , które zaobserwowali wykonując swe zawodowe czynności. Biorąc pod uwagę agresywne zachowanie oskarżonego, wypowiadane przez niego słowa , pokrzywdzeni mają podstawy aby czuć obawę przed spełnieniem zapowiadanych przez niego gróźb. Osobami najbardziej zagrożonymi wobec trudnych do przewidzenia zachowań oskarżonego są A. i Z. J. (1).

Jako obiektywne oceniono również sporządzone w sprawie opinie biegłych psychiatrów (k.109-110) oraz biegłego psychologa (k. 111-113) , którzy dokonywali badań oskarżonego. W świetle opinii A. P. dotknięty jest nałogiem alkoholowym, natomiast jego poczytalność w czasie popełnienia zarzuconych mu czynów nie była zniesiona tudzież ograniczona. Z opinii biegłych psychiatrów wynika, że w krytycznym czasie oskarżony znajdował się w stanie upicia alkoholowego amnestycznego. Spożyty alkohol powoduje u niego upośledzenie kontroli emocji. Oskarżony nie po raz pierwszy znajdował się w takim stanie i zna działanie alkoholu na swój organizm. Stąd wniosek , że przed przystąpieniem do picia alkoholu A. P. powinien przewidzieć skutki jego działania zwłaszcza wpływ na swoją sferę emocjonalną . Sąd odniósł wrażenie , że A. P. jest przekonany o słuszności swej negatywnej opinii o sąsiadach. Nie wydaje się aby był on w stanie zrewidować swoje poglądy w tym zakresie w najbliższym czasie.

Reasumując materiał dowodowy ustalono , że oskarżony A. P. dniu 11 lipca 2017 r w miejscowości O. znieważył funkcjonariuszy Policji P. J. oraz P. F. podczas i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych w ten sposób , że wyzywał ich słowami powszechnie uznanymi za obelżywe . Tym zachowaniem A. P. wyczerpał znamiona czynu określonego przepisem art.226 § 1 kk. W ramach czynu zarzuconego aktem oskarżenia A. P. jako pierwszy sąd ustalił ,że w czasie i miejscu jak wyżej usiłował wywrzeć wpływ na czynności urzędowe Policji w trakcie podjętej przez funkcjonariuszy P. J. i P. F. interwencji w ten sposób ,że wypowiadał groźby pozbawienia życia funkcjonariuszy oraz ich rodzin jednakże zamierzonego skutku nie osiągnął z uwagi na postawę funkcjonariuszy. Czynu tego A. P. dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności w wymiarze ponad 6 miesięcy orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne. Ten czyn oskarżonego zakwalifikowano jako przestępstwo określone przepisami art.13 § 1 kk w zw. z art.224 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk. Odmiennie niż oskarżyciel przyjęto , że zachowania oskarżonego polegające na znieważaniu policjantów oraz wypowiadaniu wobec nich gróźb bezprawnych stanowią odrębne przestępstwa (zob. wyrok SA w Białymstoku z 18.12.2002r sygn. II AKa 335/02 ; Prok i Pr. – wkł. 2003/6/21). Jednocześnie uznano , że A. P. przypisanego mu przestępstwa z art.13 § 1 kk w zw. z art. 224 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk dopuścił się w formie usiłowania. Zgodnie z utrwalonymi poglądami wynikającymi z wielu publikacji przestępstwo z art.224 § 1 kk , odmiennie niż występek określony w przepisie art.224 § 2 kk, należy do przestępstw znamiennych skutkiem. Oczywistym jest ,że A. P. zamierzonego skutku w postaci wpływu na czynności urzędowe policjantów nie osiągnął.

Z mocy art. 226 § 1 kk sąd wymierzył oskarżonemu za przestępstwo polegające na znieważeniu funkcjonariuszy Policji karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Z kolei za popełnienie czynu polegającego na wypowiadaniu gróźb bezprawnych wobec policjantów w celu wywarcia na nich wpływu z mocy art. 14 § 1 kk w zw. z art.224 § 1 kk wymierzył karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Za takim wymiarem kar przemawiały ujawnione okoliczności popełnionych przestępstw . Policjanci swym zachowaniem nie dali A. P. powodu uzasadniającego tak aroganckie potraktowanie. W tym czasie wykonywali swoje rutynowe obowiązki. W wyniku działania oskarżonego ucierpiały dobra osobiste pokrzywdzonych oraz został wystawiony na szwank autorytet Państwa , które policjanci w trakcie służby reprezentują. Na niekorzyść oskarżonego działała w tym wypadku również jego uprzednia karalność za tożsame przestępstwa popełnione niemal w identycznych okolicznościach (zob. odpis wyroku w sprawie sygn. II K 333/16). Wymierzając kary pod uwagę wzięto również stwierdzony stan nietrzeźwości A. P.. Oskarżony wprawdzie nie wykluczył możliwości ,że zachowywał się tak jak opisywali to świadkowie , jednak nie zdobył się na wyrażenie choćby odrobiny żalu za swoje postępowanie.

Sąd wymierzył oskarżonemu za popełnienie przestępstwa polegającego na wypowiadaniu gróźb karalnych wobec A. i Z. J. (1) , który zakwalifikował jako występek z art.190 § 1 kk w zw. z art.64 § 1 kk z mocy art.190 § 1 kk karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając karę sąd wziął pod uwagę sposób popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu przestępstwa a zwłaszcza wywołany przez niego skutek w postaci poczucia strachu u sąsiadów. A. i Z. J. (1) to emeryci , którym należne jest życie w spokoju a nie w strachu przed ciągle awanturującym się sąsiadem.

Na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk sąd orzekł wobec A. P. karę łączną roku pozbawienia wolności. W ocenie sądu wymierzona wobec oskarżonego kara łączna jest słuszna mając na względzie dość ścisły związek między przypisanymi mu przestępstwami. Przypisane A. P. przestępstwa godziły w dobra prawne różnych osób , co zdaniem sądu stało na przeszkodzie połączenia kar z zastosowaniem całkowitego pochłaniania kary łagodniejszej . Na podstawie art. 63 § 1 kk poczet orzeczonej kary łącznej zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 11 lipca 2017r od godz. 17.55.

Na podstawie art.46 § 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego A. P. nawiązki w kwotach po 100 zł na rzecz pokrzywdzonych P. J. i P. F.. Niewątpliwie w czasie zajścia w wyniku zawinionego działania oskarżonego ucierpiały dobra osobiste pokrzywdzonych , jednak kwoty których dopominali się były stanowczo zawyżone (k.29,30). Orzekanie w przedmiocie roszczeń pokrzywdzonych było w realiach sprawy utrudnione.

Na podstawie przepisów powołanych w pkt VI wyroku sąd orzekł o kosztach obrony świadczonej oskarżonemu z urzędu.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. Nr 49 poz. 223 z 1983 z późn. zm.) zwolnił oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w sprawie przejmując je w całości na rachunek Skarbu Państwa.

ZARZĄDZENIE

- (...)

- (...)

- (...)

(...)