III RC 105/18 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Piszu z 2019-01-31

Sygn. akt III RC 105/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Piszu III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Grzegorz Siwik

Protokolant Sekretarka Małgorzata Zalewska

po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2019 roku w Piszu

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej N. B.

zastąpionej przez przedstawicielkę ustawową K. B. (1)

przeciwko P. J.

o alimenty

I.  Zasądza od pozwanego P. J. na rzecz małoletniej powódki N. B. alimenty w kwocie po 750 (siedemset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie, płatne z góry do dnia 5-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w terminie płatności którejkolwiek z rat, do rąk ustawowej przedstawicielki małoletniej powódki K. B. (1), poczynając od dnia 26 czerwca 2018 roku.

II.  Nie obciąża pozwanego opłatami sądowymi.

III.  Ustalić, że każdy zainteresowany ponosi koszty związane ze swoim udziałem w sprawie.

IV.  Wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 105/18

UZASADNIENIE

Ustawowa przedstawicielka małoletniej powódki K. B. (1) w dniu 26 czerwca 2018 roku wytoczyła powództwo przeciwko P. J. o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej powódki N. B. alimentów w kwocie po 1.000 złotych miesięcznie, płatnych z góry do dnia 05 każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat od dnia wniesienia pozwu. Ponadto, wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu ustawowa przedstawicielka małoletniej powódki podniosła, że powódka urodziła się w dniu (...) na terenie Niemiec i jest córką pozwanego. W związku z tym, że pomiędzy rodzicami powódki dochodziło do nieporozumień i kłótni, ustawowa przedstawicielka małoletniej powódki wraz z córką wróciły do Polski i zamieszkały u rodziców w P.. Miesięczny koszt utrzymania małoletniej powódki to kwota prawie 1.000 zł. Składają się na nią wydatki związane z zakupem pożywienia, ubrań, zabawek, leków i kosmetyków. Na dzień złożenia pozwu matka powódki nie pracowała, lecz w momencie przyjęcia dziecka do przedszkola, planowała podjęcie pracy zarobkowej.

Jak wynikało z potwierdzenia odbioru, pozwany P. J. poprzez dorosłego domownika w dniu 06 sierpnia 2018 r. odebrał pozew wraz z załącznikami i pouczeniem. Pozwany w piśmie z dnia 24.08.2018 r. wniósł o przesunięcie terminu do złożenia odpowiedzi na pozew. Jednocześnie wskazał, że studiuje za granicą i termin obrony pracy dyplomowej przypada na dzień 13.09.2018 r. Problem alimentów na córkę chciałby rozwiązać na sali sądowej. Na rozprawie w dniu 31 stycznia 2019 r. doprecyzował, że co do zasady rozumie i uznaje powództwo. Jednocześnie nie jest w stanie płacić więcej jak 600 zł miesięcznie. Wcześniej, dobrowolnie płacił alimenty. Na początku 800 zł, a potem 600 zł. Jakby więcej zarabiał to dałby też więcej pieniędzy.

Sąd ustalił, co następuje:

Małoletnia N. B., urodzona (...) w P., jest córką K. B. (1) i P. J.. Rodzice małoletniej w przeszłości pozostawali w związku nieformalnym. Nie mieszkali razem od lutego 2018 r. K. B. (1) zamieszkała wówczas wraz z córką w Polsce u swoich rodziców. P. J. został w Niemczech.

(okoliczności bezsporne, dowód: odpis zupełnego aktu urodzenia małoletniej k. 4)

Małoletnia N. B. w chwili orzekania miała nieco ponad 3 lata. Mieszkała wraz z matką K. B. (1) w P. u dziadków macierzystych. Nie miała poważniejszych problemów zdrowotnych. Przechodziła jedynie powszechnie występujące przeziębienia, adekwatne dla danej pory roku. Uczęszczała do przedszkola. Miesięczny i uśredniony koszt utrzymania małoletniej wynosił ok. 1.000 zł Na koszty związane z utrzymaniem małoletniej składały się pożywienie w wysokości ok. 400 zł, ubranka – ok. 800 zł, zabawki ok. 250 zł, leki ok. 200 zł, kosmetyki (w tym pampersy) ok. 250 zł, koszt przedszkola ok. 100 zł plus dodatkowe wydatki (np. za zdjęcia), inne rozrywki np. czasem kino. Część z zapewnianych przez matkę rozrywek miała charakter nieodpłatny (np. „leśna górka”).

Przedstawicielka ustawowa małoletniej K. B. (1) pracowała w banku i osiągała z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 2.100 zł netto. Nie korzystała z żadnych zasiłków socjalnych, albowiem przekraczała kryterium dochodowe. Była wspierana finansowo przez swoich rodziców. Ponosiła koszty utrzymania mieszkania wspólnie z rodzicami (około 242 zł na jedną osobę).

Pozwany P. J. w chwili orzekania zatrudniony był na okres próbny na stanowisku asystenta architekta na umowę o pracę na pełen etat i osiągał z tego tytułu dochody miesięczne w kwocie 2.850 zł netto. Aktualnie pracował pięć dni w tygodniu po 8 godzin dziennie. Nie miał możliwości wykonywania dodatkowych prac, albowiem nie był członkiem I. Architektów. Po przepracowaniu wymaganego okresu zatrudnienia zamierza starać się o przyjęcie w poczet członków tej I.. Wcześniej, jak jeszcze studiował to pracował w Niemczech w biurze architektonicznym i zarabiał ok. 450 euro netto, dodatkowo otrzymywał również niemieckie stypendium. W 2013 r. pracował w Polsce w salonie samochodowym i zarabiał około 2.500 zł netto. Ponadto, pozwany w chwili orzekania ponosił miesięcznie wydatki, związane ze swoim utrzymaniem: w tym m.in. wynajem pokoju w K. – ok. 800 zł, kredyt hipoteczny (raty malejące) – 1.060 zł na mieszkanie. Mieszkanie posiadało stan deweloperski. Z powodu braku funduszy pozwany nie był w stanie wykończyć prac adaptacyjnych w tym lokalu. Kredyt zaciągnął w chwili, gdy posiadał większe źródło dochodów. Ostatnio złożył wniosek o zawieszenie spłaty tego kredytu, na okres trzymiesięcznej karencji. Nadto, posiadał zadłużenie w Niemczech w kwocie ok. 4.000 euro. Zadłużenie było związane z koniecznością zwrotu do niemieckiego urzędu nienależnie pobranych dopłat do mieszkania za pobyt powódki K. B. (1), w związku z opuszczeniem przez nią miejsca zamieszkania i niepoinformowania o tym fakcie właściwej instytucji. Pozwany z początku nie zdawał sobie sprawy z faktu, że nastąpiło trwałe rozstanie stron. Myślał, że rozłąka ma charakter czasowy. Był to dla niego również trudny rok w kontekście kończonej edukacji na studniach, albowiem jesienią miał obronę pracy dyplomowej. Bardzo przeżył emocjonalnie rozstanie z byłą partnerką, był nawet w Niemczech na wizycie u psychologa. Wcześniej pozwany, jak zarabiał więcej, to płacił dobrowolnie alimenty na małoletnią córkę w różnych kwotach: marzec 2018 r. - 950 zł, kwiecień 2018 r. – 1.000 zł, czerwiec 2018 r. – 1.000 zł. Płacił wówczas więcej, bo miał większe źródło dochodów (praca i stypendium). Od wydania postanowienia o zabezpieczeniu powództwa w niniejszej sprawie płacił regularnie alimenty na małoletnią córkę w kwocie 600 zł miesięcznie. Od momentu rozstania stron, raz odwiedził małoletnią w P.. Czuł się bardzo związany z córką. Deklaratywnie zamierzał ubiegać się o kontakty z dzieckiem, co w jego ocenie będzie wiązało się również z większymi wydatkami z uwagi na znaczną odległość geograficzną pomiędzy miejscami zamieszkania (w dwie strony ok. 1600 km, plus koszt noclegu w hotelu). Równolegle przed Sądem Rejonowym w Piszu toczyła się sprawa o ustalenie miejsca pobytu małoletniej. Kolejny termin został wyznaczony na marzec 2019 r.

(dowód: zeznania stron: K. B. (2) k. 49 – 49v.; P. J. k. 49v. – 50)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów, a w szczególności zeznań pozwanego i ustawowej przedstawicielki małoletniej powódki, a także dokumentu złożonego przez stronę powodową pod postacią odpisu zupełnego aktu urodzenia małoletniej z k. 4. Sąd dał wiarę w całości temu dokumentowi, zaś dowodom z zeznań stron w zakresie wyżej opisanym. Zeznania pozwanego umocniły Sąd w przekonaniu, że przy uwzględnieniu występujących zobowiązań finansowych na chwilę obecną nie osiąga takich dochodów, aby był w stanie zaspokoić wszystkie wskazane przez stronę powodową potrzeby małoletniej N. B.. Nie mniej możliwości finansowe pozwanego nie są z kolei na tyle ograniczone, aby zawężać je jedynie do kwoty 600 zł.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 kro rodzice zobowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dzieci, które nie są jeszcze w stanie utrzymywać się samodzielnie. Tak więc od chwili urodzenia zobowiązani są do dostarczania dzieciom środków utrzymania i wychowania.

Z przepisu powyższego wynika, że rodzice mogą być zwolnieni od świadczeń alimentacyjnych w stosunku do dziecka tylko wtedy, gdy dziecko jest w stanie utrzymać się samodzielnie i nie pozostaje w niedostatku lub posiada własny majątek, a dochody z tego majątku wystarczają na całkowite pokrycie jego kosztów utrzymania lub wychowania. We wszystkich innych wypadkach na rodzicach ciąży stanowczy obowiązek utrzymania dziecka, ograniczony tylko ich możliwościami zarobkowymi i majątkowymi.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 kro).

Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumie się takie potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu, odpowiednio do wieku i uzdolnień, prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Rodzice są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienia, mieszkania, odzieży, higieny osobistej, leczenia w razie choroby), jak i duchowych i kulturalnych, także środki wychowania i kształcenia według zdolności, dostarczania rozrywek i wypoczynku.

Z kolei przez możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego należy rozumieć nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane, lecz także zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

Małoletnia N. B. ma nieco ponad 3 lata. Uczęszcza do przedszkola. Z racji wieku zdana jest wyłącznie na pomoc swoich rodziców. To wyłącznie od ich woli i możliwości zależy dalszy rozwój dziecka oraz zaspokojenie jego usprawiedliwionych potrzeb.

K. B. (1) wróciła do Polski i zamieszkała u swoich rodziców. Podjęła pracę w banku i osiąga z tego tytułu wynagrodzenie miesięczne 2.100 zł netto.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż rodzice małoletniej powódki nie są zobowiązani do zaspokajania finansowych potrzeb dziecka w częściach równych. Zgodnie z treścią art. 135 § 2 kro, wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie. Małoletnia powódka pozostaje pod bezpośrednią opieką matki. K. B. (1) sama czyni starania o rozwój umysłowy i fizyczny małoletniej powódki, co wiąże się z nakładem osobistej pracy wychowawczej. W tej sytuacji ciężar finansowy utrzymania dziecka powinien spoczywać przede wszystkim na pozwanym.

Pozwany P. J. w chwili orzekania zatrudniony był na okres próbny na stanowisku asystenta architekta na umowę o pracę na pełen etat i osiągał z tego tytułu dochody miesięczne w kwocie 2.850 zł netto. Ponadto, pozwany w chwili orzekania ponosił miesięcznie wydatki, związane ze swoim utrzymaniem: w tym m.in. wynajem pokoju w K. – ok. 800 zł, kredyt hipoteczny (raty malejące) – 1.060 zł na mieszkanie. Spłacał również zadłużenie w Niemczech w kwocie 4.000 euro, wywołane po części również niewłaściwą postawą powódki. Pozwany zasadniczo nie sprzeciwiał się obowiązkowi alimentacyjnemu. W znacznej mierze nie kwestionował również wydatków związanych z utrzymaniem małoletniej (poza miesięcznym wydatkiem na ubranka w kwocie 800 zł miesięcznie). (...) się w większej mierze na wykazaniu swojej trudnej sytuacji majątkowej i dochodowej, a która to sytuacja nie pozwala mu obecnie na zapłatę alimentów w kwocie 1.000 zł. Argumentacja zaprezentowana przez pozwanego zyskała aprobatę Sądu. Pozwany aktualnie faktycznie ma ograniczoną sytuację finansową, biorąc pod uwagę wysokość obligatoryjnych wydatków (wynajem pokoju, spłata kredytu, spłata zadłużenia w Niemczech). Aktualnie pracuje za kwotę 2.850 zł netto i to wyłącznie na okres próbny. Wprawdzie pozwany ma bardzo dobry „fach w ręku” (wykształcenie w kierunku architekt) i ma możliwość osiągać w przyszłości dochody w znacznie większej wysokości, ale na chwilę obecną fakt jest taki, że zaledwie kila miesięcy temu obronił pracę dyplomową i dopiero wchodzi po studiach na rynek pracy, przy czym realnie zarabia 2.850 zł netto. Oczywistym jest dla Sądu, że pozwany w pierwszej kolejności musi nabyć doświadczenia w zawodzie i dopiero ewentualnie wtedy ukończony kierunek pozwoli mu osiągać stosunkowo wyższe profity. Nic nie będzie stało na przeszkodzie, aby ustawowa przedstawicielka małoletniej wówczas wystąpiła o podwyższenie alimentów, w związku z poprawą sytuacji finansowej po stronie pozwanego. Zwrócić należy przy tym uwagę, że pozwany swoją postawą dowiódł, iż wcale nie uchylał się i nie zamierza uchylać od łożenia na własne dziecko. Wcześniej, gdy tylko mu na to pozwalała sytuacja finansowa, płacił dobrowolnie alimenty i to w kwotach znacznie wyższych, aniżeli te orzeczone w postanowieniu zabezpieczającym powództwo. Pozwany kilkukrotnie podkreślał, że gdy tylko poprawi swoją sytuację materialną, będzie chciał płacić na dziecko więcej pieniędzy.

Strona powodowa nie udowodniła jednak, że pozwanego stać na płacenie alimentów i to w wysokości 1.000 zł. Nie można wymagać od pozwanego, aby pracował ponad miarę swych możliwości. Niewykluczone, że w przyszłości pozwany w związku z posiadanym wykształceniem podejmie pracę bardziej intratną dochodowo, na chwilę obecną jednak zarabia 2.850 zł przy wydatkach tylko na samo mieszkanie i kredyt rzędu 1.860 zł. Po doliczeniu 750 zł na alimenty, pozwanemu na dalsze gospodarowanie pozostanie zaledwie kwota 240 zł.

Okoliczności powyższe nie zwalniają pozwanego z obowiązku alimentacyjnego wobec małoletniej powódki. Mają natomiast wpływ na ustalenie wysokości alimentów, co Sąd uwzględnił, oddalając powództwo ponad kwotę 750 złotych, co wynika pośrednio z treści zapadłego rozstrzygnięcia.

Przy ustalaniu wysokości alimentów Sąd uwzględnił również wydatki ponoszone przez pozwanego, a związane z dobrowolnymi wpłatami czynionymi przez niego w przeszłości na rzecz małoletniej córki.

Biorąc pod uwagę wiek, stan zdrowia, wykształcenie i doświadczenie zawodowe pozwanego, stwierdzić należy, iż ma on możliwości zarobkowe i powinien dołożyć należytych starań, aby racjonalnie gospodarować posiadanym majątkiem i finansami, które pozwoli mu spełniać obowiązek alimentacyjny wobec małoletniej powódki. Ale i ustawowa przedstawicielka małoletniej córki winna baczniej przyglądać się wydatkom czynionym na dziecko, bo w danych okolicznościach może okazać się prawdą, iż miesięczne wydatki na ubranka w kwocie 800 zł na trzyletnie dziecko będą przejawem zbytku, a nie prawidłowej i racjonalnej gospodarki finansowej.

Małoletnia N. B. nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie oraz nie ma majątku, z którego dochód wystarczałby na całkowite pokrycie jej kosztów utrzymania i wychowania, w związku z czym to na rodzicach ciąży obowiązek dostarczenia jej środków utrzymania i wychowania.

Mając powyższe na uwadze Sąd, w oparciu o przepisy art. 133 § 1 kro i art. 135 § 1 i 2 kro, zasądził od pozwanego na rzecz małoletniej powódki alimenty w kwocie po 750 złotych miesięcznie, poczynając od dnia 26 czerwca 2018 roku, to jest od dnia wniesienia pozwu, płatne z góry do dnia 5 każdego miesiąca do rąk matki małoletniej powódki K. B. (1) i oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

Zdaniem Sądu alimenty w tej wysokości są adekwatne do wieku i usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki oraz możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego. Pozostałą kwotę brakującą do utrzymania małoletniej powinna łożyć jej matka.

W oparciu o przepis art. 102 k.p.c. i art. 100 k.p.c. Sąd nie obciążył pozwanego opłatami sądowymi i zniósł wzajemnie koszty procesu między stronami. Przemawiała za tym zasada słuszności. Obiektywnie oceniając, sytuacja finansowa pozwanego pomimo osiąganego wynagrodzenia za pracę, nie jest aktualnie stabilna. Pozwany, co do zasady nie kwestionował powództwa i ostatecznie uległ żądaniom pozwu tylko, co do nieznacznej jego części. Od samego początku godził się na kwotę 600 zł. Za takim rozstrzygnięciem przemawiały również zasady współżycia społecznego.

Wyrokowi w punkcie dotyczącym zasądzenia alimentów Sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 333 § 1 pkt 1 kpc.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Agnieszka Kulikowska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Piszu
Osoba, która wytworzyła informację:  Grzegorz Siwik
Data wytworzenia informacji: